W państwach członkowskich UE najważniejszym rozwiązaniem prawnym i organizacyjnym mającym utrzymać różnorodność biologiczną jest program Natura 2000, oparty na sieci obszarów ochrony wybranych gatunków i siedlisk przyrodniczych. Wprowadzenie w Polsce tej formy ochrony spowodowało jednak powstanie licznych konfliktów społecznych, związanych ze sposobami gospodarowania na obszarach Natura 2000.
Z gospodarką nieruchomościami ściśle związana jest gospodarka gruntami, będącymi zarówno rodzajem nieruchomości, jak i rzeczą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nim częściami składowymi gruntu są nie tylko budynki, ich części i inne urządzenia trwałe, ale także rośliny. Ze względu na sposób użytkowania lub zagospodarowania w ewidencji gruntów i budynków wyróżnia się różne użytki gruntowe, a wśród nich także nieużytki.
Nowe instytucje prawne związane z indywidualną ochroną zasobów przyrody wprowadzono do polskiego prawa ochrony przyrody w 1991 r. Jedną z nich był zespół przyrodniczo-krajobrazowy, który miano wyznaczać w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego dla zachowania jego wartości estetycznych.
Jedną z ustawowych form ochrony zabytków jest uznanie ich za pomnik historii. Status ten przyznawany jest zabytkom nieruchomym wpisanym do rejestru zabytków, mających duże znaczenie dla dziedzictwa kulturowego Polski.
Współcześnie prowadzone są działania służące ochronie zasobów przyrody nieożywionej i ożywionej dla niej samej, bez względu na wartości użytkowe i gospodarcze. Tak rozumiana ochrona przyrody rozpoczęła się w naszym kraju dopiero w połowie XIX w.
Od kilku lat problem wysychania jezior w subregionie konińskim nagłaśnia Stowarzyszenie Ekologiczne Eko-Przyjezierze. Jego działalność znacznie przyczyniła się w ostatnich latach do wzrostu zainteresowania problemem zanikania jezior na Pojezierzu Gnieźnieńskim.
Gospodarowanie to indywidualna i zbiorowa działalność ludzi umożliwiająca zaspokajanie różnych potrzeb człowieka. Obejmuje ona m.in. korzystanie z usług i użytkowanie określonych dóbr, np. przyrodniczych. W skali biosfery są to także usługi ekosystemowe (ecosystem services), mające podstawowe znaczenie dla życia wszystkich gatunków, w tym także populacji ludzi.
W poprzednim wydaniu „Zieleni Miejskiej”, w pierwszej części artykułu, zostały omówione początki prawnej ochrony przyrody na ziemiach polskich. Określono również rodzaje, typy i podtypy rezerwatów. Tym razem uwaga zostanie skierowana na charakterystykę rezerwatów znajdujących się na obszarach polskich miast.
W ciągu ostatnich 60 lat na terenie Polski wyraźnie wzrosła częstotliwość powstawania suszy, co ma m.in. znaczny wpływ na obniżanie się poziomu wody w jeziorach. Obserwowane tendencje zmian klimatycznych dotyczą w dużym stopniu województwa wielkopolskiego, w tym Pojezierza Gnieźnieńskiego, gdzie znaczne niedobory wody występują w okresie od maja do lipca.
Koncepcja Sprawiedliwej Transformacji Wielkopolski Wschodniej zakłada, że region, w którym znajdują się kopalnie węgla brunatnego i elektrownie, do 2040 r. osiągnie neutralność klimatyczną, a do 2030 r. nastąpi zaprzestanie eksploatacji węgla oraz jego wykorzystania w elektroenergetyce i ciepłownictwie.
Rezerwaty to obszarowe formy ochrony przyrody o różnym statusie ochronnym i różnych zasadach prowadzenia ochrony. Są terenami o szczególnych warunkach przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych, dlatego też powszechnie uważane są za najskuteczniejsze, obok parków narodowych, formy ochrony zasobów przyrody nieożywionej i ożywionej, a znajdują się także na obszarach miejskich i zurbanizowanych. Warto przyjrzeć się im bliżej.
W 1971 roku w ramach działalności UNESCO rozpoczęty został międzynarodowy Program "Człowiek i Biosfera”. Daje on ciekawe możliwości w zakresie kształtowania przyrody m.in. w warunkach gospodarki komunalnej. Omówimy je w materiale, który podzieliliśmy na dwie części.
Podstawy normatywne tworzenia obszarów chronionego krajobrazu stały się w Polsce wyraźniejsze po 1980 roku. Do 1991 roku obszar chronionego krajobrazu jako prawnie określona forma ochrony przyrody nie był w ogóle znany. Dziś możliwość stworzenia obszarów chronionego krajobrazu to cenne i chętnie wykorzystywane przez samorządy narzędzie kształtowania "zielonej polityki”.
Od czasu powstania Ziemi ok. 4,5 mld lat temu widoczny jest wyraźny wzrost ogólnej różnorodności gatunkowej. Zwiększanie się liczby gatunków od jednej formy hipotetycznego przodka (prabakterii) do obecnie żyjących gatunków – z człowiekiem włącznie – miało charakter funkcji wykładniczej. Najważniejszymi czynnikami, które pozwoliły organizmom żyć i ewoluować, są odległość Ziemi od Słońca, jej właściwości fizyczne oraz historia geologiczna.
W 1971 roku w ramach działalności UNESCO rozpoczęty został międzynarodowy Program "Człowiek i Biosfera”. Daje on ciekawe możliwości w zakresie kształtowania przyrody m.in. w warunkach gospodarki komunalnej. Omawiamy je w materiale, który podzieliliśmy na dwie części. Pierwsza ukazała się w poprzednim numerze "Przeglądu Komunalnego” (6/2024).
Wystąpieniu suszy nie można zapobiec, jednak dzięki zrozumieniu mechanizmów jej powstawania oraz określeniu warunków sprzyjających jej intensyfikacji i rozprzestrzenianiu się można zmniejszać lub ograniczać jej skutki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.