Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
"Dnia 27 marca 2019 roku na Uniwersytecie Gdańskim odbyło się zorganizowane przez Instytut Skandynawistyki seminarium naukowe poświęcone Lennartowi Hellsingowi. Obecny rok to jubileusz urodzin szwedzkiego poety, który przyszedł na świat w 1919 roku i którego stulecie obchodzone jest obecnie w Szwecji (Hellsing- -året). Program seminarium objął referat Hanny Dymel-Trzebiatowskiej zatytułowany Zaklinacz słów. Lennart Hellsing (1919–2015), który wprowadził słuchaczy w fenomen twórczości poety. Następnie członkowie szwedzkiej sekcji Naukowego Koła Tłumaczy Literatur Skandynawskich zaprezentowali swoje przekłady wybranych wierszy Hellsinga. Kolejny punkt programu stanowiło sprawozdanie Svena- -Görana Karlssona dotyczące wyników przeprowadzonej przez niego w Szwecji ankiety, zatytułowane Magic with Words. A Survey about Lennart Hellsing and what He Has Meant to Swedish People. Seminarium ukoronował wykład profesora Björna Sundmarka z Uniwersytetu w Malmö pt. Hellsing’s Pirate Book. A Study in Nonsense."
EN
The article discusses the phenomenon of disappearing readerships and its implication in the form of all-age literature. It starts with a short summary of previous theories on multiple address divided into two categories, depending on either the age or the experience of readers. However, nowadays artists explicitly distance themselves from addressing children and state that their art creates its own audience. The result of this stance is for example the picturebook for adults which here is illustrated by two examples from Scandinavia: Titta Max grav (1991) by Barbro Lindgren and Eva Eriksson, and Maria & José (1994) by Erlend Loe and Kim Hiorthøy. The blurring of age groups is accompanied by genre hybridity, which has been exemplified by two books nominated in 2016 for the prestigious Norwegian prize of the Ministry of Culture: Megzilla by Gro Dahle and Kaia Dahle Nyhus, and Mulegutten by Øyvind Torseter; along with the winner of the award—Morkels alfabet by Stian Hole. All of them are cross-genre works, blending elements of both traditional and graphic novels, comics, picturebooks and non-fiction. The conclusion is that we are presumably witnessing the birth of all-literature, perceived as an art which is open to everybody who is attracted by it, without age boundaries and traditional limits, such as paradigms, conventions, or genre affiliation – a literature which is transgressive on many levels: content, form and readerships.
PL
"W listopadzie 2016 roku dzięki wydawnictwu Prószyński i Spółka na polskim rynku zagościła pozycja szczególna. Anonsowana wcześniej jako nowa książka Tolkiena nie wymagała dodatkowej reklamy i z pewnością wyostrzyła apetyt fanów fantasy, tym bardziej, że oficjalnie skierowana jest do tzw. szerokiego kręgu czytelników. Ten nieznany dotąd w polskim przekładzie utwór, który wychodzi poza ramy tytułowego opowiadania, nie jest jednak fantasy i nie do końca jest też nowy. Proponuje raczej szerokie spojrzenie na rolę, jaką fińska Kalevala odegrała w kreowaniu świata Śródziemia, i właśnie w tym tkwi jego wartość."
PL
"W dniach 4–5 kwietnia 2018 roku w Krakowie odbyła się międzynarodowa konferencja „From Morals to the Macabre in Translation for Children” zorganizowana przez tamtejszy Uniwersytet Pedagogiczny. Wydarzenie skupiło przedstawicieli wielu kultur i języków, prowadzących badania literatury dla dzieci i młodzieży oraz jej przekładu. Czterdzieści sześć referatów zostało wygłoszonych przez badaczy z Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Węgier, Chorwacji, Finlandii, Chin, Japonii, Grecji, Włoch, Hiszpanii oraz licznych ośrodków uniwersyteckich Polski. Instytut Skandynawistyki UG reprezentowała Hanna Dymel-Trzebiatowska z referatem The dilemma of double address. Polish translations of proper names in Tove Jansson’s Moomin books. Zaprezentowane tematy, postawione tezy i wykorzystane modele metodologiczne, a także dyskusje prowadzone zarówno bezpośrednio po wykładach, jak i w kuluarach były dowodem na to, że ten kierunek badań translatorycznych rozwija się i cieszy rosnącą popularnością."
EN
The aim of the article is to explore the phenomenon of Moominmamma via biographical and intertextual reading of the Moomin books by Tove Jansson. Moominmamma is a sophisticated figure, multileveled and dynamic within the series. Furthermore, she seems to be the most deliberate character already from the first volume. She embodies not only tolerance and joy inspired by Jansson’s mother, Signe Hammarsten-Jansson, but her characterization also includes deeper intertextual references. Experienced readers can, for example, spot elements of the élan vital concept by Henri Bergson, Socratic maieutics, or features of the apostle Paul’s Hymn of Love.
PL
W dniach 28 i 29 listopada 2019 w gdańskim Ratuszu Staromiejskim odbyła się druga edycja ogólnopolskiej konferencji naukowej Ikonoteksty, zatytułowana „Synergia słów i obrazów”. Jest to wspólna inicjatywa międzyuczelnianego, afilio-wanego przy Wydziale Filologii Uniwersytetu Gdańskiego Zespołu Interdyscypli-narnych Badań Książki Obrazkowej, realizowana we współpracy z Nadbałtyckim Centrum Kultury. Celem założonego w 2015 roku Zespołu jest naukowa analiza ikonotekstu ze zintegrowanej, interdyscyplinarnej perspektywy, stąd wchodząca w jej skład grupa naukowców reprezentuje różne kierunki badań: kulturoznawczy, antropologiczny, pedagogiczny, teoretyczno-literacki, artystyczny i bibliologiczny. Spośród dwunastu członków grupy cztery osoby są przedstawicielami skandy-nawistyki i fennistyki, co wskazuje na duże zainteresowanie książką obrazkową wśród tych filologów. Nie jest to przypadek – kraje nordyckie są znane ze świa-towych osiągnięć w przestrzeni tego gatunku, dumnie określanego „flagowymi okrętami Północy”.
PL
"Choć na całym świecie wielu fanom Pippi Pończoszanki jej wizerunek nie-odmiennie kojarzy się z tym, który stworzyła Ingrid Vang Nyman, to jednak o sa-mej artystce przez lata niewiele było wiadomo. Sława i liczne publikacje na temat Astrid Lindgren, z których kilka przetłumaczono na język polski, dość zdawkowo traktują współautorkę ponadczasowej postaci Pippi. Ognistorude, sterczące war-koczyki, piegowata twarz, fartuszek z łatami, zsunięte nie do pary pończochy oraz charakterystyczna postawa z szeroko rozstawionymi nogami – to wszystko wizu-alne atrybuty, które „dziecku stulecia” podarowała właśnie Vang Nyman. Milczą o niej jednak monografie, biografie i opracowania na temat twórczości Lindgren, a pewien zwrot można zauważyć dopiero na początku przełomu wieków. W to-mie Allrakäraste Astrid. En vänbok till Astrid Lindgren z 2001 pojawia się nie-spełna czterostronicowy rozdział Leny Törnqvist zatytułowany Före sin tid. Ingrid Vang Nymans Pippi, który autorka kończy uwagą: „Pomimo sukcesów Pippi In-grid Vang Nyman nie stała się sławną ilustratorką. Jej ogromne zasługi dostrzeżo-no dopiero w latach 90. XX wieku, głównie za sprawą środowiska artystycznego” (Törnqvist 2001: 64, tłum. H.D.T.). Kariera artystki przypadła dość pechowo na lata, gdy autorstwo ikonotekstu przypisywano głównie pisarzom, a wkładu ilu-stratorów nie doceniano."
SV
The article explores two aspects of translations of Nordic children’s literature, which is more and more often defined by its authors as aimed at all readerships with no respect to age (allålderslitteratur). This stance may affect the theory of translation in reference to the category of the implied reader, which will have to be reconsidered. The concept of allage literature is presented in the article as a solution to long academic discussions about the presence of an adult implied reader of children’s literature. The other perspective shows the presence of Scandinavian picturebooks on the Polish book market which have been published within the latest decade (e.g. by Svein Nyhus, Gro Dahle, Pernilla Stalfelt, Pija Lindenbaum, and Ulf Nilsson). These books are brave, taboo-breaking and translated without purifications, which refutes Elżbieta Zarych’s (2016) observations about the rules and mechanisms which are prevalent, i.e.  that translators are still expected to mitigate and omit painful moments. The final part combines two aspects – the above-mentioned translations are free of adaptations, but it is difficult to assess whether the translators have taken into account the postulates of Scandinavian authors and their ambition to create all-age literature. Answers to the questions posed at the end (e.g. if the books are created for all, should they be translated for all?) might complete the translation studies with important and future oriented insights.
PL
A review of Bruno. A Boy Who Learned How to Fly [Bruno. Chłopiec, który nauczył się latać] (2012), written by Nadia Terranova and illustrated by Ofra Amit. The Polish translation from Italian by Janina Wajs was published by Wydawnictwo Format in 2016. It is an artistic picture book addressing a difficult and complex topic. The heterointradiegetic narrator tells the story of Bruno Schulz’s life, in which the laconic verbal message is completed by metaphorical images. The review analyzes the tripartite plot of the book and stresses the synergy of the verbal and the visual. Bruno. A Boy Who Learned How to Fly is an intriguing intertextual and intervisual game with the work of Schulz, and as such it will make a good read both for children and for adults.
EN
The article discusses picturebooks illustrated by a Norwe­gian artist, Svein Nyhus, to show his specific symbolic manner of depicting the child’s environment. It is argued that the illustrator employs characteristic recurrent elements of home representations and elaborates an interesting interplay of outer and inner spaces, consistently focusing the child’s perspective. This is demonstrated by an analysis of four picturebooks by the Norwegian artist: Pappa! (1998, Daddy!), Snill (2002, Nice), Sinna mann (2003, Angry Man) and Håret till mamma (2007, Mum’s Hair). The books have been regarded as ambitious literature for children, addressing difficult issues or even sometimes breaking a taboo. To show Nyhus’ visual method of thematising childhood’s traumas in relation to a home space is also one of the aims of the paper. The analysis of visual content is carried out with references to the textual narratives, drawing on ideas about heterotopia by Michel Foucault (1984), self-effacement by Karen Horney (1997) and the poetics of space by Gaston Bachelard (1969).
11
Content available Słowem wstępu
51%
PL
Po raz kolejny mamy przyjemność zaprosić Państwa do lektury Studia Scandinavica, które w tym numerze rozpoczyna sekcja tematyczna poświęcona Lennartowi Hellsingowi.
12
Content available Słowem wstępu
38%
PL
"Z przyjemnością oddajemy w Państwa ręce kolejny numer Studia Scandinavica, interdyscyplinarnego czasopisma naukowego gdańskich skandynawistów, powstającego we współpracy z badaczami nordyckiego obszaru językowo-kulturowego z wielu ośrodków w Polsce, jak również z krajów Europy Środkowej, Wschodniej i Północnej. Od początku istnienia misją naszego czasopisma jest integracja środowiska naukowego oraz wyjście naprzeciw wciąż rosnącemu zainteresowaniu Danią, Norwegią, Szwecją, Islandią i Finlandią."
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.