The extreme rainfalls in July 1997 triggered slope movements recorded particularly in the flysch-type rocks in the northeastern Czech Republic. The Mesozoic and Tertiary complexes of the West Carpathian Flysch Belt are characteristic by mountain and highland relief of mainly erosion and structurally-denudation nature. The special research project is running now to summarise and evaluate as much information as possible on the physiographic settings and initiation mechanisms of landslide phenomena in the model areas. However, each landslide locality has its own specific features, which apart from the natural prerequisites include also factors caused by human activities. The focus was to establish geometry, mechanics and possible development of several different typical slope failures. These sites differ in surface topography, slope, lithological and tectonic settings resulting in different morphology and dynamics of moving mass. For recognising the landslide architecture, geomorphic mapping, core drilling and geophysical methods were used. The dating was based on 14C method, palynology, palaeomagnetic and archaeological methods. The registration of landslides is being processed in digital format, the extensive landslide localities are studied in detail. After the analysis of all the available records from the landslides areas, district area maps in a scale of 1:10,000 are made. The areas are classified in categories by degree of landslide danger and intensity of its occurrence. Maps of stability conditions provide primary basis for graphically simple prognostic maps of landslide susceptibility, sometimes called also landslide hazard maps. Evaluation of stability, morphometric, geological and hydrogeological conditions provides means to define borderlines of quasi-homogeneous zones of certain specific level of landslide hazard. Regional authorities take steps to implement the landslide hazard maps in the regional and town planning.
PL
W lipcu 1997 roku obfite deszcze spowodowały ruchy zboczowe, zwłaszcza utworów fliszowych, w północno-wschodnich Czechach. Kompleksy mezozoiczne i trzeciorzędowe Zachodnich Karpat fliszowych charakteryzują się wysoczyznami i rzeźbą górską, głównie o charakterze erozyjnym i strukturalno-denudacyjnym. Obecnie jest realizowany projekt badawczy, podsumowujący dotychczasowe obserwacje, mający na celu ocenę wpływu morfologii i mechanizmów uruchamiających zjawiska osuwiskowe na obszarach modelowych. Każde lokalne osuwisko, poza oddziaływaniami przyrodniczymi, było także poddane działalności ludzkiej. Do badań wykorzystano kartografię geomorfologiczną, wiercenia rdzeniowe oraz badania geofizyczne. Wiek osuwisk określono na podstawie datowania metodą 14C oraz badaniami palinologicznymi, paleomagnetycznymi i archeologicznymi. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono geometrię, mechanizmy oraz możliwy rozwój różnego typu osunięć zboczy. Rejestrację osuwisk prowadzono elektronicznie, duże tereny osuwiskowe dokładnie badano, a wyniki tych badań nanoszono na mapy w skali 1:10 000. Obszary te zostały sklasyfikowane w zależności od stopnia zagrożenia oraz intensywności występowania osuwisk. Mapy prezentujące warunki stabilności terenu stanowią podstawę do tworzenia map zagrożeń osuwiskami. Ocena stabilności terenu, morfologii, warunków geologicznych i hydrogeologicznych pozwala na wyznaczanie quasi-jednorodnych stref o określonym stopniu zagrożenia osuwiskami. Mapy takie wykorzystują władze administracyjne przy tworzeniu planów regionalnych i miejskich.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.