Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Pedagogika i „mówienie własnym głosem”

100%

Reut M.

Forum Oświatowe

|

2019

|

tom 31

|

nr 2(62)

105-110

2

Sokratejskie pytanie, wyobraźnia narracyjna i światowe obywatelstwo

100%

Reut M.

|

nr 2

7-20

PL

W artykule autorka podejmuje problem społecznej roli współczesnej edukacji oraz znaczenia humanistyki i kształcenia humanistycznego. Czyni to w kontekście analizy i komentarzy do poglądów Marthy C. Nussbaum zawartych głównie w jej pracy Not for Profit. Why Democracy Needs the Humanities. Tekst prezentuje interpretację pedagogicznego manifestu, jakim jest Not for Profit i analizuje problem „etycznego pouczenia”, roli literatury w kształceniu oraz etycznego wymiaru narracyjności. Krytycznie komentuje wybrane wątki współczesnych polskich debat na temat miejsca i znaczenia humanistyki w kształceniu ogólnym.

EN

In the article Socratic questioning, narrative imagination and world citizenship I focus on the problem of social role of contemporary education and the meaning of the humanities and the humanistic education. I address these issues in the context of the analysis and comments to Martha C. Nussbaum’s book Not for Profit. Why Democracy Needs the Humanities. I present my interpretation of the pedagogical manifesto of this book and also consider the problem of “ethical instruction”, the role of literature in education and ethical dimensions of narrative. In addition, I critically comment on selected topics of contemporary Polish debates on the place and importance of the humanities in general education.

3

„Wyzwanie rzucone czasowi”. Troska, odpowiedzialność, tożsamość

100%

Reut M.

Prace Kulturoznawcze

|

2013

|

tom 15

39 - 52

EN

My intention is to present the constant presence of the future motif in the humanities. I want to argue that, firstly, studying legacy, tradition, the past, its significance and the role of the authority of tradition in the humanities does not have to mean treating the past as the main determinant or, just as importantly, understanding freedom and self-definition as a situation of liberating distance from tradition, from asking questions about the past. This rehabilitation of tradition sets a new perspective for the humanities, different from the issue of subordination vs. liberation. Secondly, the changeability and processual nature of culture, its variety — emphasised today — as well as circumspection and distrust with regard to attempts to predict the future do not have to make the reflection on the future pointless or utopian. Focusing reflection on the problem of the past-future relation may be undertaken with intentions other than seeking to preserve the past, fully understand it, describe it as a (e.g. moral) paragon, find wisdom in it, trustfully copy it, protect its heritage, guard its inviolability. Intentions also other than the tendency — e.g. the Enlightenment tendency contrasted with these endeavours — to liberate oneself from the authority of tradition. Moreover, intentions other than a scientistically determined intention to predict the future, to master it, make it familiar, friendly or subordinated to current goals, an intention that is sometimes linked to plans to build a new world. The future may be interpreted as the horizon of an obligation. However, this obligation cannot — let us say it clearly once again — be reduced to a critical assessment of the present (or the past) and a system, resulting from this analysis, of warnings or projects of social change, or a task to preserve values. The categories of concern, responsibility occur here in other ethical contexts. It is (after the ethical turn) an ethicality aware of being involved in a drama (also the drama of tradition, of authority). Ethical thinking is thinking open to the future in the sense that the dramatic challenge of temporality, the drama of responsibility are at the centre of ethical reflection and thinking about identity. I want to signal this problem, trying to interpret selected issues raised by selected authors: H. Arendt (being between the past and the future time; dramatic nature of a renewal of the world), P. Ricoeur (challenge posed to time) and M. Nussbaum (drama and narrative imagination; informed citizenship).

4

Nie wiemy, czego się uczymy. Esej przeciwko dekretowanej nierówności

100%

Reut M.

Ars Educandi

|

2019

|

nr 16

43-53

EN

The author departures from the link between the aesthetic and pedagogical in Rancière’s philosophy. In particular she turns to his idea of “emancipation from emancipation”. This conceptual frame is then referred to the phenomenon of the egalitarization of education – erroneously criticised by some. Finally the author refers to the article by Rutkowiak in order to supplement the perspective depicted by Rancière.

PL

Autorka wychodzi od powiązania wymiaru estetycznego i pedagogicznego koncepcji Rancière’a, w szczególności zwracając uwagę na projekt „emancypacji od emancypacji”. Następnie odnosi tę ramę konceptualną do kwestii egalitaryzacji edukacji i, wchodząc w polemikę z krytyką tego zjawiska, odwołuje się do analiz Rutkowiak, aby dzięki nim uzupełnić perspektywę naszkicowaną przez Rancière’a.

5

Komentarz do opublikowanego projektu podstaw programowych nauczania etyki w szkole podstawowej

26%

Figiel W. , Krajna A. , Kuczyńska K. , Małkiewicz E. , Ostrowski W. , Piątek K. , Pobojewska A. , Reut M. , Wachowiak S. , Wróblewski P. , Zwiernik J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica

|

2018

|

nr 31

91-101

EN

The text is a commentary on the project of core curricula in ethics, which was published by the Polish Ministry of Education in 2016 in connection with the reform of education in Poland. The authors draw attention to the shortcomings of the project: narrowing of the subject of ethics to learned norms of behaviour, excessive emphasis on conceptual knowledge instead of training students’ reflecting skills by means of discussion and problem solving. They also point to the programs’ maladjustment to the level of psycho-emotional development of students at this stage, and lack of consistency between particular assumptions of the project.

PL

Tekst jest komentarzem do projektu podstaw programowych nauczania etyki, opublikowanego przez MEN w 2016 roku w związku z reformą szkolnictwa. Autorzy zwracają uwagę na mankamenty projektu: zawężanie przedmiotu etyki do wyuczonych norm zachowania, nadmierny nacisk położony na przyswajanie wiedzy pojęciowej, brak miejsca na praktyczne rozwijanie zdolności refleksji poprzez dyskusje i sytuacje problemowe. Wskazują na niedostosowanie programu do psychoemocjonalnego poziomu rozwoju uczniów na tym etapie kształcenia, a także brak spójności między poszczególnymi punktami projektu.