Warianty tytułu
Final Decisions in the Context of Obligation to Serve a Reminder before Initiating Administrative Enforcement Proceedings
Języki publikacji
Abstrakty
Realizacja zobowiązań, a właściwie zaległości podatkowych, w drodze postępowania egzekucyjnego powinna być ostatecznością wdrażaną wtedy, gdy inne rozwiązania i tryby nie okazują się do osiągnięcia tego celu wystarczające. Artykuł 7 § 2 ustawy z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji1 - dalej u.p.e.a. - wskazuje jednoznacznie, że prowadząc egzekucję, organ stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą bezpośrednio do wykonania obowiązku, a mając do dyspozycji kilka takich środków, powinien stosować te najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. Z kolei art. 7 § 3 u.p.e.a., będący odzwierciedleniem zasady celowości, stanowi wręcz, że stosowanie środka egzekucyjnego jest niedopuszczalne, gdy egzekwowany obowiązek o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym został wykonany albo stał się bezprzedmiotowy. Z wybiórczego wskazania ogólnych zasad widzimy, że egzekucja administracyjna jako procedura charakteryzująca się możliwością stosowania środków przymusu ze strony państwa powinna być traktowana jako ostateczność, a zobowiązany powinien być skłaniany do dobrowolnego wykonania swoich obowiązków. Nie wolno przy tym zapominać, że oczywiście nadrzędnym celem postępowania egzekucyjnego jest doprowadzenie do zaspokojenia należności wierzyciela.(fragment tekstu)
Słowa kluczowe
Twórcy
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171659018
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.