Człowiek przyczyną wymierania ssaków, nie klimat

• Autorzy: Piotr Skubała

Warianty tytułu

Man Caused the Extinction of Mammals, Not the Climate

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Uczeni różnią się w opiniach dotyczących przyczyn wymierania ssaków w czasach prehistorycznych. Jedni wskazują na działania człowieka, inni na wahania klimatyczne lub na połączony wpływ człowieka i klimatu, który miałby najlepiej wyjaśniać minione wyginięcia, w tym przedstawicieli megafauny. Według najnowszych badań wymieranie ssaków w ciągu ostatnich 126 tys. lat miało więcej wspólnego z negatywnym wpływem człowieka niż z czynnikami klimatycznymi. Wpływ człowieka wyjaśnia 96% wszystkich wymierań ssaków w tym czasie. Współcześnie zmiany klimatu stają się obok postępującej fragmentacji siedlisk i kłusownictwa ogromnym zagrożeniem dla wielu gatunków ssaków. (abstrakt oryginalny)

EN

Scientists differ in their views on the causes of the extinction of mammals in prehistoric times. Some point to human activities, others to climatic fluctuations, or to the combined human and climate influences that would best explain past extinctions, including representatives of megafauna. According to the latest research, the extinction of mammals in the last 126,000 years had more to do with negative human influences than with climatic factors. Human influence explains 96% of all mammalian extinctions at this time. Nowadays, climate change is becoming, in addition to the progressive fragmentation of habitats and poaching, a huge threat to many species of mammals. (original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Różnorodność biologiczna; Ochrona fauny; Zmiany klimatyczne

EN

Biodiversity; Protection of fauna; Climate change

• Czasopismo: Aura
• Rocznik: 2021
• Numer: nr 1
• Strony: 24-25

Twórcy

autor

Piotr Skubała

• Uniwersytet Śląski w Katowicach

Bibliografia

• [1] Alroy J. 2001. A multispecies overkill simulation of the end-pleistocene megafaunal mass extinction. Science 292: 1893-1896.
• [2] Andermann T., S. Faurby, T. Turvey, A. Antonelli, D. Silvestro. 2020. The past and future human impact on mammalian diversity. Science Advances 6(36), eabb2313.
• [3] Bartlett L.J., D. R. Williams, G. W. Prescott, A. Balmford, R. E. Green et al. 2016. Robustness despite uncertainty: Regional climate data reveal the dominant role of humans in explaining global extinctions of Late Quaternary megafauna. Ecography 39: 152-161.
• [4] Dobrzańska B., Dobrzański G., Kiełczewski D. 2010. Ochrona środowiska przyrodniczego. PWN, Warszawa.
• [5] Hennesse T. 2020. Humans drive 96pc of mammal extinctions. Ecologist, https://theecologist.org/2020/sep/07/human-activity-drives-96-percent-mammal-extinctions; dostęp 29.11.2020.
• [6] Johnson C. N. 2002. Determinants of loss of mammal species during the Late Quaternary 'megafauna' extinctions: Life history and ecology, but not body size. Proceedings of the Royal Society B 269: 2221-2227.
• [7] Lorenzen E. D., D. Nogués-Bravo, L. Orlando, J. Weinstock, J. Binladen et al. 2011. Species-specific responses of late Quaternary megafauna to climate and humans. Nature 479: 359-364.
• [8] Martin P.S. 1984. Prehistoric overkill: The global model. W: P. S. Martin, R.G. Klein (red.) Quaternary Extinctions: A Prehistoric Revolution. University of Arizona Press.
• [9] Prescott G. W., D.R. Williams, A. Balmford, R. E. Green, A. Manica. 2012. Quantitative global analysis of the role of climate and people in explaining late Quaternary megafaunal extinctions. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 109: 4527-4531.
• [10] Sandom C., S. Faurby, B. Sandel, J. C. Svenning. 2014. Global late Quaternary megafauna extinctions linked to humans, not climate change. Proceedings of the Royal Society B 281(1787): 20133254.
• [11] Weiner J. 1999. Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik ekologii ogólnej. Warszawa. PWN.
• [12] Wolf E. C. 1990. Ochrona różnorodności gatunków biologicznych. W: Brown L. (red.) Raport o stanie świata 1985-1988. World Institute o szansach przetrwania ludzkości. PWE, Warszawa.
• [13] Wroe S., J. Field, D. K. Grayson. 2006. Megafaunal extinction: Climate, humans and assumptions. Trends in Ecology & Evolution 21: 61-62.

Identyfikatory

DOI

10.15199/2.2021.1.3