Immediacy Principle in the Roman Criminal Procedure

• Autorzy: Andrzej Chmiel

Warianty tytułu

Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka.(abstrakt oryginalny)

EN

In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness's testimony.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Prawo; Prawo rzymskie; Postępowanie sądowe; Postępowanie karne

EN

Law; Roman law; Legal proceedings; Criminal procedure

• Czasopismo: Krytyka Prawa
• Rocznik: 2016
• Numer: T. 8, Nr 2
• Strony: 2-16

Twórcy

autor

Andrzej Chmiel

• Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Bibliografia

• Amielańczyk K., Irenarchae. Reforma sądowej policji śledczej za panowania Hadriana i Antonina Piusa, [in:] A. Dębiński, H. Kowalski, M. Kuryłowicz (eds.), Salus rei publicae suprema lex. Ochrona interesów państwa w prawie karnym starożytnej Grecji i Rzymu, Lublin 2007.
• Amielańczyk K., Milo's Criminal Trial, "Orbis Iuris Romani, Journal of Ancient Law Studies" 1997, 3.
• Amielańczyk K., O kształtowaniu się niektórych zasad procesowych w rzymskim postępowaniu karnym okresu pryncypatu, "Studia Iuridica Lublinensia" 2007, 10.
• Amielańczyk K., Rzymskie prawo karne w reskryptach cesarza Hadriana, Lublin 2006.
• Berger A., s.v. laudatores, [in:] Encyclopedic Dictionary of Roman Law, Philadelphia 1953.
• Brutti M., La tortura e il giudizio, "Index" 2010, 38.
• Escher J.H.A., De testium ratione quae Romae Ciceronis aetate obtinuit, Turici 1842.
• Geib G., Geschichte des römischen Criminalprozesses bis zum Tode Iustinians, Leipzig 1842.
• Greenidge A.H.J., The Legal Procedure of Cicero's Time, New York 1971.
• Kaser M., s.v. testimonium, [in:] Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung. Unter Mitwirkung zahlreicher Fachgenonssen herausgegeben von G. Wissowa, vol. 9 A II, Stuttgart 1894.
• Kmiecik R. (ed.), Prawo dowodowe. Zarys wykładu, 3rd edition, Warszawa 2008.
• Litewski W., Rzymski proces karny, Kraków 2003.
• Loschiavo L., Figure di testimoni e modelli processualii tra anitichità e primo medioevo, Milano 2004.
• Mantovani D., Aspetti documentali del processo crimnale nella repubblica. Le tabulae publicae, "Mélanges de l'École Française de Rome: Antiquité" 2000, 112.
• Mommsen Th., rec. J.H.A. Escher, De testium ratione quae Romae Ciceronis aetate obtinuit, Turici 1842, [in:] Gesammelte Schriften. Juristiche Schriften, vol. III, Berlin 1907.
• Mommsen Th., Römisches Strafrecht, Leipzig 1899 (reprint Graz 1955).
• Mossakowski W., Accusator w rzymskim procesie "de reptundis" w okresie republiki rzymskiej, Toruń 1994.
• Mossakowski W., Laudatores w procesie rzymskim, "Zeszyty Prawnicze UKSW" 2001, 1.
• Murzynowski A., Istota i zasady procesu karnego, 3rd edition, Warszawa 1994.
• Nowak T., Zasada bezpośredniości w polskim procesie karnym, Poznań 1971.
• Papierkowski Z., Dowód pośredni w starożytnym procesie karnym, "Roczniki Teologiczno-Kanoniczne KUL" 1963, 10, 4.
• Pugliese G., La preuve dans le procès romain de l'Epoque classique, [in:] Recueils de la société Jean Bodin pour l'histoire comparative des instutions. La Preuve, première parie Antiquité, Brüssel 1964.
• Rozwadowski W., Ocena zeznań świadków w procesie rzymskim epoki Pryncypatu, "Czasopismo Prawno-Historyczne" 1964, 16, 1.
• Rozwadowski W., Ocena zeznań świadków w procesie rzymskim epoki republikańskiej, "Czasopismo Prawno-Historyczne" 1961, 13, 1.
• Schumacher L., Servus index. Sklavenverhoer und Sklavenanzeige im republikanischen und kaiserzeitlichen Rom, Wiesbaden 1982.
• Sondel J., Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków, 2nd edition, Kraków 2005.
• Steck U., Der Zeugenbeweis in den Gerichtsreden Ciceros, Frankfurt am Main 2009.
• Stroh W., Taxis und Taktik. Die advokatische Dispositionskunst in Ciceros Gerichtsreden, Stuttgart 1975.
• Vincenti U., Duo genera sunt testium. Contributo allo studio della prova testimoniale nel processo romano, Padova 1989.
• Waldstein W., Quaestio per tormenta, [in:] Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung. Unter Mitwirkung zahlreicher Fachgenonssen herausgegeben von G. Wissowa, vol. 24, Stuttgart 1894.
• Weiss E., s.v. laudatores, [in:] Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung. Unter Mitwirkung zahlreicher Fachgenonssen herausgegeben von G. Wissowa, vol. 12.1, Stuttgart 1894.
• Zanon G., A proposito di D. 48.3.6 (Marcian. 2 "de iudic. publ."), "Index" 1998, 26.
• Zilletti U., Studi sulle prove nel diritto giustinianeo, "Bulletino dell'Istituto del Diritto Romano e dei Diritti dell'Orientale Mediterraneo" 1964, 67.
• Zilletti U., Sul valore probatorio della testimonianza nella cognitio extra ordinem, "Studia et Documenta Historiae et Iuris" 1963, 29.
• Zumpt A.W., Der Kriminalprozess der Römischen Republik, Leipzig 1871 (reprint Aalen 1993).

Identyfikatory

DOI

10.7206/kp.2080-1084.106