Uspołecznienie procesu planowania - założenia reformy i ich realizacja

• Autorzy: Zdzisław Dąbrowski
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Jedną z istotnych podstaw obecnej reformy planowania, odróżniających ją wyraźnie od poprzednich reform, zwłaszcza zaś reformy lat sześćdziesiątych (1965/66) i lat siedemdziesiątych (1973) jest uspołecznienie procesu planowania. Uspołecznienie to przestało być równocześnie postulatem wysuwanym już wielokrotnie pod adresem władz centralnych i oczekującym długo na pozytywne rozpatrzenie, lecz stało się pewnym faktem, uregulowanym za pomocą odpowiednich zapisów, nie jednej zresztą tylko ustawy. W zapisach ustawowych obszarem uspołecznienia objęte zostały wszystkie podstawowe szczeble planowania, tj. szczebel centralny, terytorialny i przedsiębiorstw, a także wszystkie podstawowe, dość szeroko wyróżniane tutaj, etapy procedury tworzenia, akceptacji i korygowania planu, łącznie z uspołecznieniem procesu kontroli i oceny realizacji planu. Pomijając okoliczności czy aktualne regulacje prawne wystarczająco debrze i szczelnie określają procesy uspołecznienia planowania, czy też zaspokajają aspiracje aktualnych dążeń uspołeczniających i wyczerpują możliwości rozwiązań modelowych uspołecznienia, rozwiązania te są elementem naszej rzeczywistości planistycznej i mogą podlegać konkretnym ocenom. (fragment tekstu)

Słowa kluczowe

PL

Planowanie gospodarcze; Reformy gospodarcze; Gospodarka planowa; Decentralizacja; Samorządność pracownicza; Potrzeby społeczne

EN

Economic planning; Economic reforms; Planned economy; Decentralization; Workers' self-government; Social needs

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu
• Rocznik: 1986
• Numer: nr 164 Reforma gospodarcza oraz warunki jej powodzenia
• Strony: 69-82

Twórcy

autor

Zdzisław Dąbrowski

• Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

Bibliografia

• A. Bartkowski, R. Kokoszczyński, W. Otto, Zawartość informacyjna dokumentów planu, (w:) Informacyjne problemy planowania, Warszawa 1982 r.
• A. Zawiślak, Organizacja i planowanie - ujęcie systemowe. Warszawa 1978 r.
• Dokument końcowy prac Zespołu II do spraw Planowania, Komisja do spraw Reformy Gospodarczej, (w:) A. Łukaszewicz, Planowanie, Warszawa 1982 r.
• J. Galbraith, Społeczeństwo dobrobytu - państwo przemysłowe, Warszawa 1973 r.
• J. Rutkowski, Cele społeczne w wieloletnich planach gospodarczych w Polsce (ujęcie empiryczno-historyczne). Gospodarka Planowa 1980 r., nr 1.
• K. Porwit, Kierunki reformy a nowa ustawa o planowaniu społeczno-gospodarczym, Gospodarka Planowa 1982 r., nr 4.
• M. Kalecki, Z zagadnień gospodarczo-społecznych Polski Ludowej, Warszawa 1964 r.
• M. Ostrowski, Z. Sadowski, Wyzwania rozwojowe. Warszawa 1978 r.
• Ustawa o Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Dz.U. z 1984 r., nr 35, poz. 186.
• Ustawa o planowaniu przestrzennym, Dz.U. z 1984 r., nr 35, poz. 185.
• Ustawa o planowaniu społeczno-gospodarczym, Dz.U. z 1982 r., nr 7 poz. 51.
• Ustawa o przedsiębiorstwach państwowych, Dz.U. z 1981 r., nr 24, poz. 122.
• Ustawa o radach robotniczych, Dz.U. z 1956 r., nr 53, poz. 238.
• Ustawa o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego, Dz.U. z 1981 r., nr 24, poz. 123.
• Ustawa o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego, Dz.U. z 1983 r., nr 41, poz. 185.
• Z prac Zespołu II do spraw Planowania, Komisja do spraw Reformy Gospodarczej, Uspołecznienie procesu planowania, Gospodarka Planowa 1980, nr 6.