Maksymalny okres trwania umowy o pracę na czas określony

• Autorzy: Katarzyna Chrostowska-Malak

Warianty tytułu

Maximum Duration of an Employment Contract for a Specified Time

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

Dotychczas przepisy Kodeksu pracy nie określały expressis verbis maksymalnego okresu trwania umowy o pracę na czas określony, lecz nie oznaczało to zarazem, że ustawodawca pozostawił stronom stosunku pracy nieograniczoną swobodę decydowania o zawieraniu tego typu umów i okresie ich obowiązywania. Odpowiedzią na pytanie o maksymalny dopuszczalny czas trwania umowy o pracę na czas określony na podstawie dotychczasowego orzecznictwa sądów pracy i Sądu Najwyższego było twierdzenie, że większe znaczenie ma cel zawarcia umowy i jej przeznaczenie niż sam okres jej obowiązywania. Niemniej jednak uwzględniając istniejącą w Polsce praktykę nadużywania umów na czas określony (problem podnoszony przez sądy pracy i Sąd Najwyższy, również przez Państwową Inspekcję Pracy we wnioskach z przeprowadzanych kontroli oraz wyrażony w stanowisku Komisji Europejskiej), uchwalona została przez Sejm dnia 25 czerwca 2015 roku ustawa zmieniająca Kodeks pracy, która zgodnie z założeniem będzie działać na korzyść pracownika, przy jednoczesnym zabezpieczeniu uzasadnionych interesów pracodawców. Z perspektywy prawa UE zmiany te mają służyć zwalczaniu segmentacji na rynku pracy, polegającej na zróżnicowaniu sytuacji prawnej pracowników w zależności od rodzaju posiadanej umowy o pracę. W porównaniu z pracownikami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony osoby pracujące na podstawie umów terminowych były bowiem w znacznie gorszej sytuacji. Nie tylko jednak chodzi o powiększenie zakresu funkcji ochronnej prawa pracy. Wprowadzane zmiany, dotyczące umów na czas określony, mają także sprzyjać częstszemu zawieraniu przez strony stosunku pracy umów o pracę na czas nieokreślony.(abstrakt oryginalny)

EN

So far the provisions of the labour code have not explicitly determined the maximum duration of an employment contract for a specified time, however, it does not mean that the legislator provided unlimited freedom for parties to work relationships in deciding on the conclusion of such contracts and their duration. The answer to the question about the maximum permissible duration of an employment contract for a specified time on the basis of the hitherto sentences of the labour courts and the Supreme Court was the statement that the purpose and intention of concluding an employment contract is more significant that the period itself. Nevertheless, with the overuse of employment contracts for a specified time prevailing in Poland (the problem raised by the labour courts and the Supreme Court as well as the National Labour Inspectorate in conclusions from the performed inspections, which was also expressed in the position of the European Commission), the Sejm [the lower chamber of the Polish Parliament] passed, on 25 June 2015, the law amending the labour code, which according to its assumption, is to be to the benefit of an employee, while at the same time, it is to secure the reasonable interests of employers. From the perspective of the EU law these changes aim at combating segmentation on the job market consisting in differentiation of the legal situation of workers depending on their employment contracts. Compared to workers employed on an employment contract for an unspecified time basis persons employed for a specified time were in a much worse situation. The intention is not only widening the range of the protective function of the labour law. The implemented changes regarding contracts for a specified time are also to encourage a more frequent conclusion of employment contracts for an unspecified time by parties to work relationships.(original abstract)

Słowa kluczowe

PL

Prawo pracy; Umowa o pracę; Stosunek pracy; Pracodawcy

EN

Labour law; Employment contract; Legal employment relation; Employers

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie
• Rocznik: 2016
• Tom: 36
• Numer: nr 109
• Strony: 211-222

Twórcy

autor

Katarzyna Chrostowska-Malak

• Politechnika Warszawska

Bibliografia

• Dyrektywa 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniająca środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy (Dz. Urz. WE L 206 z 29.07.1991).
• Dyrektywy 99/70//WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz. Urz. WE L 175 z 10.07.1999).
• Florek L., Prawo pracy, C.H. Beck, Warszawa 2015.
• Florek L., Europejskie prawo pracy, LexisNexis, Warszawa 2012.
• Gersdorf M., Rączka K., Prawo pracy w pytaniach i odpowiedziach, LexisNexis, Warszawa 2009.
• Kubot Z., Kuczyński T., Masternak Z., Szurgacz H., Prawo pracy. Zarys wykładu, Difin, Warszawa 2009.
• Liszcz T., Prawo pracy, LexisNexis, Warszawa 2011.
• Program działań Państwowej Inspekcji Pracy na 2015 rok, Warszawa 2014.
• Rzemek M., Komisja Europejska kwestionuje umowy czasowe w Polsce, "Rzeczpospolita" z 23 grudnia 2013 r., Wydanie 298 (9722).
• Salwa Z., Prawo pracy i ubezpieczeń społecznych, PWN, Warszawa 2007.
• Sprawozdanie Głównego Inspektora Pracy z działalności Państwowej Inspekcji Pracy w 2013 r., Warszawa 2014.
• Sprawozdanie Głównego Inspektora Pracy z działalności Państwowej Inspekcji Pracy w 2014 r., Warszawa 2015.
• Świątkowski A.M, Polskie prawo pracy, LexisNexis, Warszawa 2014.
• Uchwała SN z dnia 16 kwietnia 1998 r. (sygn. akt III ZP 52/97, OSNP 1998/19/558)
• Ustawa z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. z 2009 r. Nr 125, poz. 1035 z późn.zm.).
• Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2011 r. Nr 112 poz. 654 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015r., poz. 1220).
• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2014 r. poz.1502 z późn.zm.).
• Uzasadnienie do ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. zmieniającej ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Druk Sejmowy nr 3321).
• Wratny J., Kodeks pracy. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2013.
• www.bip.kprm.gov.pl
• www.bip.pip. gov.pl
• www.ec.europa.eu/eurostat
• Wyrok SN z dnia 2 września 1990 r. ( IPR 212/90).
• Wyrok SN z dnia 25 lutego 2009 r. (II PK 186/08).
• Wyrok SN z dnia 25 października 2007 r. (sygn. akt II PK 49/07, OSNP 2008/21- 22/317).