Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
W opracowaniu przeprowadzono klasyfikację funduszy inwestycyjnych akcji działających na polskim rynku kapitałowym w 2003 i 2004 r. Do badania wykorzystano: uogólnioną miarę odległości GDM, reprezentującą grupę klasycznych metod klasyfikacji oraz miarę klasyfikacji rozmytej c-średnich (fuzzy c-means). Podział metod na klasyczne i nieklasyczne oparto na kryterium wskazywania na przynależność obiektu do określonego zbioru, podobnie jak logika klasyczna określa przynależność do zbioru w sposób ostry, a logika rozmyta w sposób nieostry. Klasyfikowanie za pomocą metody rozmytej będzie się opierało na przynależności funduszy do grupy określonej przez fundusz najlepszy w danym roku. Porównanie obu klasyfikacji może dać odpowiedź na pytanie, jaką metodą należy dokonywać klasyfikacji spółek. Do badania wykorzystano następujące zmienne diagnostyczne: roczna stopa zwrotu ze składników portfela funduszu, ryzyko roczne dla omawianych aktywów oraz skłonność do ryzyka poszczególnych funduszy. Miarą skłonności do ryzyka jest stopień zaangażowania funduszu w walory o ponadprzeciętnym poziomie ryzyka (mierzonego odchyleniem standardowym ze stóp zwrotu z aktywów finansowych). (fragment tekstu)
Rocznik
Strony
91-98
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Uniwersytet Szczeciński
Bibliografia
- Jajuga K.: Statystyczna teoria rozpoznawania obrazów'. Biblioteka Ekonometryczna. PWN, Warszawa 1990
- Hozer J., Doszyń M.: Ekonometria skłonności. PWE, Warszawa 2004
- Majewski S.: Zastosowanie taksonomii rozmytej do oceny atrakcyjność inwestycyjnej wybranych spółek giełdowych. Referat wygłoszony na konferencji SKAD w 2004 r. w Białowieży
- Piegat A.: Modelowanie i sterowanie rozmyte. EXIT, Warszawa 2003
- Walesiak M.: Uogólniona miara odległości w statystycznej analizie wielowymiarowej. AE, Wrocław 2002
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ekon-element-000171309259