Bezsensowność codzienności. Tradycja postromantyzmu w poezji typu „slices of life stories”

• Autorzy: Krawczyk Jacek

Warianty tytułu

EN

Nonsens of ordinary life. Postromantic tradition in poetry like “slices of life stories”

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

This article is an attempt to interpret volume of poetry Białe krzesła of Krystyna Dąbrowska. The focus of the author is a category of ordinary life and aspiration to the epiphany of truth. Recovery of beauty, goodness and truth in what trivial and commonplace done through specific paradox. Namely, the more trivial appears as a gateway or a transitional stage, the more it becomes the way to spiritual values. Beauty, goodness and truth no longer have their explicit and authentic representation in the present. What we can do, is, negatively, evaluate our distance from the prototype classicism of harmonie, or positive, recover naivety see and hear the primordial harmony in the secondary, mediated manner by the hermeneutical interpretation.

Słowa kluczowe

PL

codzienność; Krystyna Dąbrowska; epifania

EN

ordinary; Krystyna Dąbrowska; epiphany

• Wydawca: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
• Czasopismo: Prace Literaturoznawcze
• Rocznik: 2015
• Numer: 3
• Strony: 239-249

Daty

wydano

2015.11.01

Twórcy

autor

Krawczyk Jacek

Bibliografia

• Bielik-Robson Agata, Inna nowoczesność. Pytania o współczesną formułę duchowości, Kraków 2000.
• Dąbrowska Krystyna, Białe krzesła, Poznań 2012.
• Dunin-Wąsowicz Paweł, Oko smoka. Literatura tzw. pokolenia „bruLionu“ wobec rzeczywistości III RP, Warszawa 2000.
• Gadamer Hans-Georg, Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, Warszawa 2004.
• Klejnocki Janusz, Ach jak wielki ten palec, „Polityka” 1996, nr 39.
• Lévinas Emmanuel, Całość i nieskończoność. Esej o zewnętrzności, przeł. J. Migasiński, Warszawa 2002.
• Ricoeur Paul, Symbolika zła, przeł. S. Cichowicz i M. Ochab, Warszawa 2002.
• Taylor Charles, Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, przeł. M. Gruszczyński i in., Warszawa 2001.
• Starobinski Jean, 1789. Emblematy rozumu, przeł. M. Ochab, Warszawa 1997.