Jak się rozwijała polska andragogika?

• Autorzy: Kargul Józef

Warianty tytułu

EN

How has Polish andragogy developed?

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

This paper is a slightly expanded version of a talk I gave at a seminar which was held to celebrate the 80th birthday of Professor Tadeusz Aleksander. In my argument, I trace the beginnings of andragogy in Poland by discussing the research pursuits of adult education scholars who founded andragogy as a discipline distinct from pedagogy, and I attempt to define the role of Prof. Aleksander in this process. At the same time, I examine Professor Henryk Bedarczyk’s contribution to the development of andragogy

Słowa kluczowe

PL

edukacja dorosłych; andragogika; kierunki badań andragogiki

EN

adult schooling; adult pedagogy; adult education; andragogy; tendencies within andragogical research

• Wydawca: Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Technologii Eksploatacji, Radom
• Czasopismo: Edukacja Ustawiczna Dorosłych
• Rocznik: 2018
• Numer: 4
• Strony: 255-262

Twórcy

autor

Kargul Józef

• Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka

Bibliografia

• Aleksander T. (2009), Andragogika, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom.
• Aleksander T. i Barwińska D. (red.) (2007), Stan i perspektywy rozwoju refleksji nad edukacja dorosłych, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Kraków – Radom.
• Kargul J. (2012), Upowszechnianie, animacja, komercjalizacja kultury, PWN, Warszawa.
• Malewski M. (1982), Metodologiczne problemy andragogiki, „Oświata Dorosłych” nr 6, s. 321–326.
• Malewski M. (1990), Andragogika w perspektywie metodologicznej, Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
• Malewski M. (1998), Teorie andragogiczne: metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej, Wrocław Wydawnictwo UWr.
• Marczuk M. (red.) (1994), Problemy i dylematy Andragogiki, Wyd. Uniwersytet Marii Curie- -Skłodowskie i Towarzystwa Wolnej Wszechnicy Polskiej, Lublin – Radom.
• Maziarz C. (1986), Teoretyczna fizjonomia andragogiki, „Oświata Dorosłych” nr 1, s. 10–18.
• Okiński W. (1935), Procesy samokształceniowe, Poznań, Polski Instytut Socjologiczny.
• Radlińska H., (1947), Oświata Dorosłych, Ludowy Instytut Oświaty i Kultury Dorosłych, Warszawa.
• Spasowski W. (1961), Zasady samokształcenia, Książka i Wiedza, Warszawa.
• Turos L., (1969), Przedmiot, problematyka i metody badań andragogiki, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
• Turos Lucjan (1972), Wprowadzenie do andragogiki, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
• Turos L. (1975, 1980) Andragogika, Warszawa Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa
• Urbańczyk F. (1973), Dydaktyka Dorosłych, Ossolineum, Wrocław.
• Uziembło Adam Olgierd (1968) Andragogika, Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej.
• Wojciechowski K., (1966) Wychowanie dorosłych. Zagadnienia andragogiki, Ossolineum, Wrocław
• Czerniawska O., (1987), Czy i kiedy dorosły uczący się uczy się? (w:) Uczący się w świetle badań. Materiały konferencyjne 28–29 września 1987, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 26–33.

Uwagi

Jest to tekst wystąpienia na Seminarium naukowym: Uczący się dorosłych – inspiracje wyzwania trendy, zorganizowanego z okazji 80. urodzin, 55-lecia pracy naukowo-dydaktycznej Profesora zw. dr hab. Tadeusza Aleksandra, w Wyższej Szkole Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim,
10.10.2018 r

Identyfikatory

ISSN

1507-6563