Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Czasopismo
2012 | Tom IX (L), fasc. A | 215-218
Tytuł artykułu

Tanais, Russia. Excavations in 2011

Autorzy
Warianty tytułu
PL
Tanais, Rosja. Wykopaliska w 2011
Języki publikacji
EN PL
Abstrakty
PL
W badaniach uczestniczyli archeolodzy z Polski, Rosji, Włoch, studenci Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz wolontariusze z Polski. Prace terenowe prowadzono w dwóch miejscach: rów obronny i tzw. wał turecki. Rów wyesplorowano do calca prawie na całej szerokości, odnotowując znaczną erozję zbocza wschodniego i dna. Na skłonie wschodnim widoczne są, leżące we wtórnym calcu, duże kamienie licowe, pozostałe po kurtynie z II lub z I wieku p.n.e. Wśród zabytków wydzielonych wyróżnić należy stemple na amforach z Rodos i rozcieracze wykonane z fragmentów tych naczyń. Prace na tzw. wale tureckim prowadzono w trzech miejscach. W części centralnej dokończono sondaż rozpoczęty w zeszłym roku we wjeździe do miasta. Uzyskano pełny profil wkopu fundamentowego pod wewnętrzne lico muru kurtyny z II wieku p.n.e. i wyjaśniono sposób nadbudowy wschodniego skłonu rowu obronnego w początku I wieku p.n.e. Dla wyjaśnienia relacji pomiędzy murem wewnętrznym kurtyny II (mur 7a) a murem 11, będącym zewnętrznym murem locus A, wytyczono sondaż „uliczka b-N”. okazało się, że mur 11 został wzmocniony w drugiej fazie budowlanej przez podwojenie jego pierwotnej szerokości. Niezachowany południowy mur kurtyny II był prawdopodobnie równoległy do muru północnego kurtyny I, a w odległości 1,4 m na północ od wjazdu oba mury licowe kurtyny II skręcały na północny zachód. Odczyszczono ponownie koronę muru 13 (zachodni mur locus B) w celu weryfikacji hipotezy o znajdującym się w nim otworze wejściowym. Hipoteza ta znalazła potwierdzenie: odkryto przerwę w murze, która sugeruje, że wejście miało szerokość 0,7 bądź 1,3 m. Dzięki pomocy geologa, profesora I. Morozova z Południowego Federalnego Uniwersytetu w Rostowie nad Donem, wyjaśniono charakter mikrogeologiczny obu sondaży. W tym sezonie, dzięki specjalnej dotacji Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego, kości z kampanii 2010 i 2011 r. opracowała B. Baliukeviciute.
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Strony
215-218
Opis fizyczny
Twórcy
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.desklight-a87c19df-4dcb-4e02-ae07-a33321ce14c8
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.