Proces przygotowania homilii

• Autorzy: Jan Twardy

Warianty tytułu

EN

Homily Preparation Process

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

The author of the article first of all stresses in the light of homiletics an important meaning of proper preparation to God’s word proclaiming—which especially concerns homily as a significant form of preaching. So it is worthy to say with joy that pope Francis in his exhortation Evangelii Gaudium (EG) has dedicated a lot of attention to homily and to all careful preparations that allow to preach it. The most important element of creative work of homily preacher is the “cult of truth” (EG 146) which leads to reliable knowledge and exposes the biblical kerygma. To pursue a defined goal the preacher should first of all be himself the listener of God’s word, he must unreservedly be devoted to it, hiding it in the bottom of his heart—which pope de-fines as “Word’s interiorisation” (EG 149). The process of interiorisation may be obtained by Lectio divina (EG 152)—the prayerful, spiritual Bible reading. Recognizing God’s word and listening to it the homily preacher should also “listen to people” (EG 154) to solve properly problems of his listeners. Then his homily will be the mature and actual word for the people being in a concrete existential situation. That is why it is necessary for the preacher to perfect all his skills—to reach the spiritual maturity allowing him to preach the homily as an authentic witness of Jesus and faithful herald of his Gospel.

PL

Autor artykułu podkreśla najpierw, w świetle homiletyki, wielkie znaczenie bliższego przygotowania do głoszenia słowa Bożego, co szczególnie odnosi się do homilii jako priorytetowej formy kaznodziejstwa. Budzi więc radość fakt, że papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium (EG) dużo miejsca poświęcił homilii i starannemu przygotowaniu do jej wy-głoszenia. U podstaw tej pracy twórczej głosiciela homilii leży „kult prawdy” (EG 146), który prowadzi do rzetelnego poznania i uwydatniania kerygmatu biblijnego. W tym celu kaznodzieja powinien najpierw sam być słuchaczem słowa Bożego, posłusznie poddać się mu i uczynić je swoim, co papież określa mianem „personalizacji Słowa” (EG 149). Temu procesowi interioryzacji służy Lectio divina (EG 152), czyli modlitewne, duchowe czytanie Pisma Świętego. Rozpoznając słowo Boże i wsłuchując się w nie, głosiciel homilii powinien również „słuchać ludu” (EG 154), aby mógł trafnie odpowiedzieć na problemy swoich słuchaczy. Wtedy jego homilia stanie się słowem dojrzałym i aktualnym dla człowieka znajdującego się w konkretnej sytuacji egzystencjalnej. Dlatego istotne jest wymaganie, aby kaznodzieja ciągle doskonalił swoje umiejętności fachowe i dążył do duchowej dojrzałości, a dzięki temu będzie głosił homilię jako autentyczny świadek Chrystusa i wierny zwiastun Jego Ewangelii.

Słowa kluczowe

PL

homilia; homiletyka; praca twórcza nad kazaniem; papież Franciszek; Evangelii gaudium

EN

homily; homiletics; preachers’s creative work; pope Francis; Evangelii Gaudium

• Wydawca: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Czasopismo: Roczniki Teologiczne
• Rocznik: 2014
• Tom: 61
• Numer: 12: Homiletyka
• Strony: 073-087

Twórcy

autor

Jan Twardy,

Bibliografia

• Adamek Z.: Homiletyka. Tarnów: Biblos 1992.
• Basista W.: Proces tworzenia. W: Praktyka przepowiadania słowa Bożego. Red. L. Kuc. Warszawa: ATK 1973 s. 339-449.
• Broński W.: Homilia w dokumentach Kościoła współczesnego. Lublin–Tarnów: Biblos 1999.
• Dicta. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów, powiedzeń. Oprac. Cz. Michalunio. Kraków: Wydawnictwo WAM 2013.
• E.F.: Nie lubię kazań. W: Dlaczego chodzę, dlaczego nie chodzę do kościoła. Oprac. I. Cieślik. Warszawa: Więź 2000 s. 235-238.
• Ebeling P.: Das große Buch der Rhetorik. 2 Aufl. Wiesbaden: F. Englisch Verlag 1985.
• Korolko M.: Podręcznik retoryki homiletycznej. Kraków: Wydawnictwo WAM 2010.
• Korolko M.: Sztuka retoryki. Podręcznik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna 1990.
• Kosiński J.: Kaznodzieja i jego praca. W: Homiletyka duszpasterska. Kielce: Wydawnictwo „Przegladu Homiletycznego” 1935 s. 491-512.
• Obremski K.: Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2004.
• Panuś K.: Sztuka głoszenia kazań. Kraków: Wydawnictwo Salwator 2008.
• Pazera W.: Koncepcja homilii ewangelizacyjnej. Częstochowa: [b.w.] 2002.
• Przyczyna W.: Homilia pięćdziesiąt lat po Soborze Watykańskim II. Pytania, problemy, wy-zwania. Kraków: Wydawnictwo M 2013.
• Sławiński H.: Między ciągłością i zmianą. Teoria homilii w Stanach Zjednoczonych po II Soborze Watykańskim. Kraków: Wydawnictwo M 2008.
• Schwarz A.: Jak Pracować nad kazaniem. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszaw-skiej 1993.
• Siwek G.: Proces tworzenia kazania. W: Fenomen kazania. Red. W. Przyczyna. Kraków: [b.w.] 1994 s. 177-213.
• Św. Augustyn: De doctrina Christiana. O nauce chrześcijańskiej. Tłum. J. Sulowski. Warsza-wa: PAX 1989.
• Twardy J.: Aby słowo wydało plon. O modlitwie głosiciela i słuchacza słowa Bożego. Katowice–Ząbki: Ksiegarnia Św. Jacka–Apostolicum 2005.
• Twardy J.: Aktualizacja słowa Bożego w kaznodziejstwie. Przemyśl: Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej 2009.
• Twardy J.: Koncepcja pracy twórczej nad kazaniem. Rzeszów: Wyższe Seminarium Duchowne 1998.