Prałatura personalna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku

• Autorzy: Małgorzata Turek

Warianty tytułu

EN

Personal Prelature in the 1983 Code of Canon Law

FR

La prélature personnelle dans le Code de Droit Canonique 1983

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Prałatura personalna to instytucja utworzona przez Sobór Watykański II. Rewizja Kodeksu Prawa Kanonicznego zainicjowana przez Jana Pawła II, dała możliwość, aby problematyką tą zajęły się komisje kodyfikacyjne. Kodeks Pio-Benedyktyński nie przewidywał erygowania tego rodzaju bytów prawnych. Efektem ich prac są kan. 294-297 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. szczegółowo traktujące o tej kwestii. Analizie poddano cel erygowania prałatury personalnej, przepisy dotyczące zarządu i przynależności do prałatury, a także relacji z Kościołem powszechnym i Kościołami partykularnymi. Fundamentem rozważań były schematy Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1977 r., 1980 r. oraz 1982 r. Prałatury personalne są to jednostki kościelne służące realizacji szczególnych zadań duszpasterskich, tworzone przez Stolicę Apostolską. Erygowanie prałatur personalnych stanowi wyraz troski Kościoła o zaradzenie potrzebom duchowym wiernych.

EN

Personal prelature is an institution conceived during the sessions of the Second Vatican Council. It was basically created to allow for greater flexibility in meeting specific pastoral needs, later reaffirmed in the 1983 Code of Canon Law. Personal prelatures are set out in can. 294-297 of the 1983 Code of Canon Law although statutes define their purpose, relations with the local ordinaries etc. The purpose of this article is to analyze objectives of personal prelature, prelature’s statutes and government, lay involvement in a personal prelature and prelature’s relationships with Catholic Church and local ordinary. Personal prelatures are jurisdictional entities established by the Holy See within the hierarchical pastoral activity of the Church as an instrument for the performance of particular pastoral and missionary endeavors.

Słowa kluczowe

PL

prałatura personalna; prałat personalny; Opus Dei

EN

personal prelature; prelate; Opus Dei

• Wydawca: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Czasopismo: Kościół i Prawo
• Rocznik: 2017
• Numer: 6 (19) nr 1
• Strony: 55-73

Twórcy

autor

Małgorzata Turek

• doktorant, Katedra Prawa Karnego, Instytut Prawa, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; adres do korespondencji: ul. Opalińskiego 17/35, 37-700 Przemyśl, Poland,

Bibliografia

• Arrieta, Juan Ignacio. 2002. „Prałatury personalne i ich relacje do struktur terytorialnych.” Roczniki Nauk Prawnych 12, nr 2:103-36.
• Domaradzki, Jan. 2010. Etos pracy w doktrynie i praktyce Opus Dei. Kraków: Wydawnictwo Nomos.
• Frequently Requested Church Statistics. http://cara.georgetown.edu/frequently-requested-church-statistics/ [dostęp: 8.03.2016].
• Gutiérrez, José Luis. 2011. „Prałatury personalne.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 274-79. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
• Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego, Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Polsce. Siły apostolskie. http://www.iskk.pl/kosciol-na-swiecie/53-ksia-i-zakonnicy.html [dostęp: 7.03.2014].
• Korytkowski, Jerzy. 1991. Prałatury personalne. Warszawa: Wydawnicwo Interlibro.
• Krukowski, Józef. 2005a. „Prałatury personalne.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 118-23. Poznań: Pallottinum.
• Krukowski, Józef. 2005b. „Przynależność, czyli inkardynacja duchownych.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 84-93. Poznań: Pallottinum.
• Krukowski, Józef. 2012. „Prałat personalny.” W Encyklopedia Katolicka, t. 15, red. Edward Gigilewicz, 252. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
• Pagé, Roch. 2000. “Personal prelatures.” In New Commentary on the Code of Canon Law, eds. John P. Beal, James A. Coriden, and Thomas J. Green, 394-98. New York, N.Y./Mahwah, N.J.: Paulist Press.
• Sztafrowski, Edward. 1985. Podręcznik prawa kanonicznego. T. 1. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.

Identyfikatory

DOI

10.18290/kip.2017.6.1-5