Prawne aspekty przejścia zakonnika z jednego instytutu zakonnego do innego

• Autorzy: Rafał Zaleski

Warianty tytułu

EN

Legal aspects of transferring of a religious from one institute to another

FR

Les aspects juridiques de la transition d’un religieux d’un institut religieux à un autre

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Zgodnie z ogólną zasadą, zakonnik po ślubach wieczystych nie może przejść z własnego instytutu do innego. Jednakże, prawodawca dopuszcza trzy wyjątki od tej reguły. Artykuł traktuje o jednej z nich. Jest to przejście z jednego instytutu zakonnego do innego instytutu zakonnego. Aby to zrobić, zakonnik musi mieć pozwolenie najwyższych przełożonych obydwu instytutów, którzy powinni uzyskać zgodę własnych rad. Po odbyciu przynajmniej trzyletniej próby, zakonnik może być dopuszczony do profesji wieczystej w nowym instytucie. Jeśli zaś nie chce złożyć profesji lub nie został do niej dopuszczony przez kompetentnych przełożonych, powinien wrócić do dawnego instytutu, chyba że otrzymałby indult sekularyzacyjny. Do momentu złożenia profesji w nowym instytucie, mimo pozostawania w mocy ślubów, zostają zawieszone uprawnienia i obowiązki, jakie miał zakonnik w poprzednim instytucie, jednakże od chwili rozpoczęcia próby obowiązany jest on do przestrzegania prawa własnego nowego instytutu. Przez złożenie profesji w nowym instytucie następuje włączenie do niego tego członka, równocześnie wygasają poprzednie śluby, uprawnienia i obowiązki.

EN

According to general principle, a religious in perpetual vows cannot transfer from one institute to another. However, the legislator makes three exceptions to this rule. The article dealing with one of them. It is the transfer from one religious institute to another religious institute. To do this, a religious needs to be aworded a permission of the supreme moderator of each institute with the consent of their respective councils. After completing a probation which is to last at least three years, the member can be admitted to perpetual profession in the new institute. If the member refuses to make this profession or is not admitted to make it by competent superiors, however, the member is to return to the original institute unless an indult of secularization has been obtained. Until a person makes profession in the new institute, the rights and obligations which the member had in the former institute are suspended although the vows remain. Nevertheless, from the beginning of probation, the member is bound to the observance of the proper law of the new institute. Through profession in the new institute, the member is incorporated into it while the preceding vows, rights, and obligations cease.

Słowa kluczowe

PL

transitus; śluby wieczyste; klasztor; prawo własne; profesja; inkorporacja; najwyższy przełożony; próba

EN

transitus; perpetual vows; monastery; convent; proper law; profession; incorporation; supreme moderator; probation

• Wydawca: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Czasopismo: Kościół i Prawo
• Rocznik: 2015
• Numer: 4 (17) nr 2
• Strony: 69-86

Twórcy

autor

Rafał Zaleski

• Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin, Polska ,

Bibliografia

• Bar, Joachim R. 1977. Prawo zakonne po Soborze Watykańskim II. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
• Bar, Joachim R. 1986. Poradnik kanonicznego prawa zakonnego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
• Bar, Joachim R., i Julian Kałowski. 1985. Prawo o instytutach życia konsekrowanego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
• Bogdan, Franciszek. 1977. Prawo instytutów życia konsekrowanego. Nowe prawo zakonne. Poznań–Warszawa: Pallottinum.
• Chrapkowski, Arnold, i Józef Krzywda. 2006. „Sekcja I. Instytuty życia konsekrowanego”. W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/2: Księga II. Lud Boży. Część III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, red. Józef Krukowski, 7-185. Poznań: Pallottinum.
• Góralski, Wojciech. 1982. „Dyspensowanie od celibatu kapłańskiego w świetle nowych norm Kongregacji Nauki Wiary z 14.10.1980 roku.” Prawo Kanoniczne 25, nr 3-4:167-176.
• Holland, Sharon L. 2000. “Chapter VI. Separation of the members from the institute [kan. 684-704].” In New Commentary on the Code of Canon Law, eds. John P. Beal, James A. Coriden, and Thomas J. Green, 851-853. New York: Paulist Press.
• Jougan, Alojzy. 1958. Słownik kościelny łacińsko-polski. Poznań: Księgarnia Świętego Wojciecha.
• Kałowski, Julian. 1989. „Skutki prawne opuszczenia instytutu zakonnego.” Prawo Kanoniczne 32, nr 3-4:21-59.
• Kałowski, Julian. 1994. Prawo o instytutach życia konsekrowanego według Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
• Kiwior, Wiesław. 1992. „Dyspensa od celibatu kapłańskiego: kompetencja, tytuły prawne, procedura.” Prawo Kanoniczne 35, nr 3-4:161-175.
• Korpanty, Józef, red. 2001. Mały słownik łacińsko-polski. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN.
• Mikołajczuk, Krzysztof. 2014. „Obliczanie czasu w prawie kanonicznym. Wybrane zagadnienia.” Roczniki Nauk Prawnych 24, nr 2:113-137.
• Ossowski, Krzysztof. 2003. „Procedura zmierzająca do uzyskania dyspensy od celibatu w kościele łacińskim na prośbę prezbitera.” Kościół i Prawo 15, nr 2:115-132.
• Pastuszko, Marian. 2007. „Nieprawidłowości i przeszkody do święceń.” Prawo Kanoniczne 50, nr 3-4:117-227.
• Pawluk, Tadeusz. 2010. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. T. 2, Lud Boży, jego nauczanie i uświęcanie. Olsztyn: Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne.
• Ramos, Francisco J. 2002. “De transitu ad aliud institutum.” W Comentario exegético al código de Derecho Canónico, red. Ángel Marzoa, Jorge Miras, i Rafael Rodríguez-Ocaña, vol. II/2, ed. 3, 1744-1749. Pamplona: Ediciones Universidad de Navarra, S.A.
• Rincón-Pérez, Tomás. 2011. „Część III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego.” W Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego, red. Piotr Majer, 480-576. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
• Saj, Marek. 2006. „Prawno-teologiczne aspekty konsekracji zakonnej.” Prawo Kanoniczne 49, nr 3-4:3-19.
• Saj, Marek. 2007. „Warunki ważności profesji zakonnej.” Prawo Kanoniczne 50, nr 1-2:53-75.
• Skorupa, Ambroży. 2002. Słuszna autonomia instytutów zakonnych w Kościele łacińskim. Kraków: Wydawnictwo SALWATOR.
• Skorupa, Ambroży. 2011. „Przyczyny i procedura wydalenia duchownych z instytutu zakonnego.” Prawo Kanoniczne 54, nr 3-4:147-168.
• Sobański, Remigiusz. 2003a. „Tytuł VII. Czynności prawne.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. 1: Księga I. Normy ogólne, red. Józef Krukowski, 201-212. Poznań: Pallottinum.
• Sobański, Remigiusz. 2003b. „Tytuł XI. Obliczanie czasu.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. 1: Księga I. Normy ogólne, red. Józef Krukowski, 291-296. Poznań: Pallottinum.
• Stasiński, Piotr. 1997. „Przyczyny wydalenia z instytutu zakonnego.” Prawo Kanoniczne 40, nr 1-2:147-173.
• Stokłosa, Marek. 2009. „Przejście zakonnika z własnego do innego instytutu.” Prawo Kanoniczne 52, nr 3-4:91-115.
• Stokłosa, Marek. 2010. „Legalne przebywanie zakonnika poza wspólnotą zakonną według kan. 665 § 1 KPK/83.” Prawo Kanoniczne 53, nr 1-2:105-128.
• Syryjczyk, Jerzy. 1982. „Ochrona wolności przy wyborze stanu duchownego w świetle kan. 2352.” Prawo Kanoniczne 25, nr 3-4:187-197.
• Szewczul, Bożena. 2012. „Życie braterskie oraz życie braterskie we wspólnocie w instytutach życia konsekrowanego i stowarzyszeniach życia apostolskiego.” Prawo Kanoniczne 55, nr 2:13-27.
• Sztafrowski, Edward. 1985. Podręcznik prawa kanonicznego. T. 2. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
• Zubert, Bronisław W. 1990. „Księga II. Lud Boży. Część III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego.” W Wójcik, Walenty, Józef Krukowski, i Franciszek Lempa, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., t. II/3, 198-203. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
• Zubert, Bronisław W. 2005a. „Dochody zakonników i członków stowarzyszeń życia apostolskiego nabywane ‘własnym staraniem’ lub ‘ze względu na instytut’.” W Zubert, Bronisław W. Pro iure et vita. Wybór pism, red. Elżbieta Szczot, 513-530. Lublin: Wydawnictwo KUL.
• Zubert, Bronisław W. 2005b. „Prawo wiernego do własnej drogi życia duchowego.” W Zubert, Bronisław W. Pro iure et vita. Wybór pism, red. Elżbieta Szczot, 705-716. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Identyfikatory

DOI

10.18290/kip.2015.4.2-6