Holding Your Tongue: The New Language of Silence

• Autorzy: Fjeld Torgeir

Warianty tytułu

PL

Trzymając język za zębami: Nowy język Ciszy

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Ingmar Bergman’s middle years – from the late 1950s to the early 1970s – were a period of great creativity, but also of irreparable destruction on a private and artistic level. This paper takes stock of a film immediately preceding his great international breakthrough (with Persona in 1966), namely The Silence (1962). Rendering, in Bergman’s own words, ‘God’s silence’, the film also thematises absence, wordlessness, and the void in at least three additional senses: showing a child’s entry into the Symbolic Order, The Silence demonstrates the absence that is constitutive of this passage; giving an account of a specific relation between a master and his apprentice, the film shows a concrete example of the wordlessness at the core of their communication. Moreover, as an attempt to seek out the paternal figure, the film demonstrates the necessary void at the core of the new order – a community governed by silent praise.

PL

Lata „środkowe” Ingmara Bergmana – od końca lat 50. do początku lat 70. XX wieku – były okresem wielkiej kreatywności, ale zarazem nieodwracalnej destrukcji na polu prywatnym i artystycznym. Niniejszy artykuł nawiązuje do filmu bezpośrednio poprzedzającego wielki międzynarodowy przełom artysty (filmem Persona w 1966 roku), a mianowicie do Ciszy (1962). Realizując, według słów Bergmana, „ciszę Bożą”, film ten podejmuje tematykę nieobecności, bezsłowności i pustki w co najmniej trzech dodatkowych znaczeniach: ukazując wejście dziecka do Porządku Symbolicznego, ukazuje nieobecność jako kluczową dla tego fragmentu; relacjonując specyficzną relację mistrza i ucznia, wskazuje na konkretny przykład bezsłowności leżącej u podstaw ich komunikacji; i wreszcie, podejmując próbę poszukiwania ojcowskiej figury, film odsłania konieczną pustkę jako zaczyn nowego porządku: wspólnoty rządzącej się niemą pochwałą.

Słowa kluczowe

PL

cisza; przyswajanie języka; relacja mimetyczna; gloryfikacja; Bergman

EN

silence; language acquisition; mimetic relation; glorification; Bergman

• Wydawca: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
• Czasopismo: Paedagogia Christiana
• Rocznik: 2020
• Tom: 2/46
• Strony: 93-103

Twórcy

autor

Fjeld Torgeir

• ORCID: 0000-0003-0643-9033,
• Ereignis Center for Philosophy and the Arts

Bibliografia

• Agamben, G. (2011). The Kingdom and the Glory: for a theological genealogy of economy and government [II regno e la gloria]. Stanford, California: Stanford University Press.
• Bergman, I. (director) (1962). The Silence. Film.
• Bergman, I. (1967). A Filmtrilogy. Trans. P. B. Austin. New York: The Orion Press.
• Bourdieu, P. (1977). Outline of a Theory of Practice. Cambridge: Cambridge University Press.
• Bourdieu, P. (1988). Program for a sociology of sport. Sociology of Sport Journal, 5, 153–161.
• Derrida, J. (1980). The law of genre. Trans. Avital Ronell. Critical Inquiry, 7(1), 55–81.
• Evans, D. (1996). An Introductory Dictionary of Lacanian Psychoanalysis. London: Routledge.
• Fosse, J. & Skjeldal, E. (2015). Mysteriet i trua [The Mystery of Faith]. Oslo: Samlaget.
• Foucault, M. (1977). Discipline and Punish: the birth of the prison. New York: Penguin Books.
• Lacan, J. (2006). The function and field of speech and language in psychoanalysis. In Écrits, trans. Bruce Fink (pp. 197–268). New York: W.W. Norton.
• Sammern-Frankenegg, F. R. (1977). Learning ‘A few words in the foreign language’: Ingmar Bergman’s ‘secret message’ in the imagery of hand and face. Scandinavian Studies, 49(3), 301–310.

Identyfikatory

DOI

https://doi.org/10.12775/Pch.2020.020