Warianty tytułu
Poczucie zachwytu – miarą poczucia bycia człowiekiem. Adoracja jako zasadnicza postawa w wierze
Języki publikacji
Abstrakty
Nigdzie wierzący człowiek nie znajdzie lepszego źródła ukojenia dla swego życia, niż w modlitwie, a dokładniej mówiąc w pełnej zdumienia modlitwie adoracyjnej. Każdy, kto z podziwem wnika w istotę Boga i adoruje Go, osiąga jasne rozeznanie w tym, co w jego życiu jest najważniejsze, jaki jest jego zasadniczy punkt odniesienia. Podczas adoracji możemy rozpoznać, że z troską otula nas Bóg, że hojnie obdarza nas godnym akceptacji zaufaniem. Stąd adorację musimy pojmować szerzej niż tylko adoracja eucharystyczna. Musimy ją nawet uczynić zasadniczą postawą w naszym życiowym odniesieniu do Boga. Dobrze przeżywana adoracja powinna nas wspomagać w wyzwalaniu się z samych siebie, w wyzbywaniu się zafałszowanego przekonania, że – jako ludzie – jesteśmy w stanie o własnych siłach zdobyć odpowiedź na każde pytanie i osiągnąć życiowe powodzenie. Musimy uczyć się poddania nieograniczonej mocy i woli Boga. Właśnie dlatego zachwyt Jego wielkością i wyżalanie się przed Nim powinny iść w parze, by chwile spędzane na adoracji rzucały światło na nasze codzienne życie, w którym powinniśmy się czuć mocno obecni, krocząc po drogach tego świata. Adoracja bowiem uczy patrzenia na świat przez pryzmat Boga, prowokuje do odpowiedzi na pytanie, przed kim tak naprawdę zginamy w życiu kolana, a przez to stawia tamę wszelakiej ludzkiej zarozumiałości. Akty adorujące Boga strzegą naszą egzystencję przed spłyceniem, obejmują nas całych i przepełniają poczuciem, że już teraz uczestniczymy w dobrach, których pełni doświadczać będziemy w wieczności.
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
203-216
Opis fizyczny
Twórcy
autor
- Ruhr-Universität, Bochum
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.desklight-715c5d87-a728-4c75-8044-e2ed419553c1