Ekofilozofia i środowisko przyrodnicze

• Autorzy: Zbigniew Hull

Warianty tytułu

EN

Ecophilosophy and the environment

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Humanistyczna i ogólna problematyka dotycząca egzystencjalnie i moralnie ważnych kwestii wynikających z obecnego stanu relacji człowieka z przyrodą, konstytuuje się obecnie w samodzielną subdyscyplinę filozoficzną nazywaną ekofilozofią lub filozofią ekologii. Jej przedmiotem jest całokształt współzależności i interakcji miedzy człowiekiem a przyrodą rozważanych z punktu widzenia ich istoty, sposobów istnienia, poznania i wartościowania, kwalifikacji moralnej o raz możliwości ich przewidywania i regulowania w trosce o istnienie oraz dobro człowieka i biosfery. Na jej gruncie zmierza się do zrozumienia (zrozumienia, które jednocześnie jest określaniem, objaśnianiem i wartościującym przeżywaniem) relacji z przyrodą w kontekście społecznego tworzenia antroposfery. Będąc filozofią praktyczną ekofilozofia postuluje mądrościowe ukierunkowanie filozofowania rozumianego jako poszukiwanie wiedzy pozwalającej lepiej i pełniej żyć, chce być sztuką życia, a według niektórych – przeżycia. I dlatego nie powinno się jej sprowadzać do wiedzy o środowisku i jego ochronie, czy też do wiedzy o humanistycznych i społecznych aspektach ochrony i kształtowania środowiska.

EN

The general problem concerning the moral and existential issues that arise in the present state of man’s relation to nature is becoming an separate philosophical subdiscipline called ecophilosophy. Its object is the mutual relationship and interaction between man and nature considered from the point of view of their essence, mode of existing, knowing and valuing, moral qualification and the possibility of predicting and regulating them out of concern for the existence and good of man and the biosphere. Through it one attempts to understand the relation to nature in the context of the social establishment of the anthroposphere. Since it is practical and ecological, ecophilosophy postulates efforts directed to wisdom understood as the search for knowledge that will allow us to live better and more fully. It intends to be an art of living well – according to some, of surviving. Therefore, it should not be reduced to knowledge about the environment and its protection, or to knowledge about the human and social aspects of protecting and shaping the environment.

• Wydawca: Instytut Filozofii - Uniwersytet Jagielloński
• Czasopismo: Diametros
• Rocznik: 2006
• Numer: 9
• Strony: 105-115

Twórcy

autor

Zbigniew Hull

• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski

Bibliografia

• Ekofilozofia i bioetyka [1996] – Ekofilozofia i bioetyka, materiały VI Polskiego Zjazdu Filozoficznego, pod red. W. Tyburskiego, Wyd. TOP KURIER, Toruń 1996.
• Dołęga [2005] – J.M. Dołęga, Ekofilozofia i nauki środowiskowe na początku XXI wieku, w: „Szkice Humanistyczne”, Wyd. OSW, Olsztyn 2005.
• Kotarbiński [1977] – A. Kotarbiński, Zasady tworzenia pojęć i nazw do systemowego kształtowania środowiska, IKS, Wydawnictwo Katalogów i Cenników, Warszawa 1977.
• Bartkowski [1991] – T. Bartkowski, Kształtowanie i ochrona środowiska człowieka, PWN, Warszawa 1991.

Identyfikatory

DOI

10.13153/diam.9.2006.253