Figures on a Windswept Shore: The Interplay of Aloneness and Communitas in Oral Storytelling

• Autorzy: Heinemeyer Catherine

Warianty tytułu

PL

Postaci na wichrowym brzegu. Współzależność samotności i wspólnotowości w ustnym opowiadaniu historii

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Storytelling is an artistic practice which is often understood as generating a sense of togetherness, or, to use Victor Turner’s (1969) more specific term, ‘communitas’. Yet in my experience as a storyteller with young people in many contexts, including mental health settings, aloneness is an equally important feature of storytelling gatherings. Many stories feature lonely characters, and telling such stories calls on the teller’s own experiences of being alone. Many listeners appreciate being left alone for the duration of the story, and respond to it privately. Observing this has often brought to my mind the image of the story as a rocky shore, on which the listeners are wandering separately while aware of each other’s presence. In this essay I interweave the story of ‘The Stolen Child’, a fairy tale featuring an isolated young woman, with observations from two youth mental health settings in which I led storytelling workshops. In so doing, I seek to illustrate the interdependence of aloneness and togetherness in oral story-sharing, as encapsulated in Jean-Luc Nancy’s observation (1991, p. 35) that ‘singular beings lean together’. There is thus no simple opposition between aloneness and communitas; I offer tentative experiential evidence that moments of surprising connection can be enabled by giving listeners permission to first be separate.

PL

Opowiadanie historii jest artystyczną praktyką, rozumianą często jako tworzenie poczucia bycia razem, lub, używając bardziej dokładnego terminu autorstwa Victora Turnera (1969), ‘communitas’ – wspólnoty. Jednak moje doświadczenie jako gawędziarza (storyteller) w pracy z młodymi ludźmi w wielu kontekstach, w tym klinik zdrowia psychicznego, ukazuje samotność jako równie istotną cechę spotkań mających na celu opowiadanie historii. Wiele opowieści przedstawia osamotnione postacie i opowiadanie o nich przywołuje własne doświadczenie osamotnienia snującego narrację. Wielu słuchaczy ceni możliwość pozostawienia ich samych na czas trwania historii i zareagowania na nią prywatnie. Obserwowanie tego nasuwało mi często alegorię opowieści jako skalistego brzegu, na którym każdy ze słuchaczy wędruje osobno, pozostając świadomym obecności innych. W niniejszym eseju „przeplatam” historię pt. „Skradzione Dziecko”, baśń o wyizolowanej młodej kobiecie, ze spostrzeżeniami z dwóch klinik zdrowia psychicznego dla młodzieży, w których prowadziłam warsztaty z opowiadania historii (storytelling). W ten sposób staram się zilustrować współzależność samotności i wspólnotowości w ustnym przekazywaniu historii, na którą zwrócił uwagę Jean-Luc Nancy (1991, s. 35), pisząc, iż „pojedyncze byty wspierają się razem”. Tak więc nie sposób mówić o prostym przeciwstawieniu sobie samotności i wspólnotowości; oferuję nieśmiało eksperymentalny dowód, iż momenty zaskakującego połączenia umożliwia uprzednie pozwolenie, by być oddzielonym.

Słowa kluczowe

PL

opowiadanie historii; samotność; wspólnota; wewnętrzność; młodzi ludzie; opowiadanie historii a zdrowie psychiczne

EN

storytelling; aloneness; communitas; enstasy; young people; storytelling in mental health

• Wydawca: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
• Czasopismo: Paedagogia Christiana
• Rocznik: 2020
• Tom: 1/45
• Strony: 123-135

Twórcy

autor

Heinemeyer Catherine

• York St John University,

Bibliografia

• Benjamin, W. (1973 [1936]). The Storyteller: Reflections on the Works of Nikolai Leskov. In H. Arendt (ed.), Illuminations (pp. 83-109). London: Fontana.
• Gaylord, K. (1983). Theatrical performances: Structure and process, tradition and revolt. In J. B. Kamerman & R. Martorella (eds.), Performers & Performances: The social organization of work (pp. 13-49). New York: Praeger Publishers.
• Gersie, A. (1997). Reflections on Therapeutic Storymaking: the use of stories in groups. London and Bristol, Pennsylvania: Jessica Kingsley Publishers.
• Heinemeyer, C. (2015). Storytelling at an adolescent mental health unit. Storytelling with Adolescents – research through practice. http://storytellingwithadolescents.blogspot.com/2015/03/storytelling-at-adolescent-mental.html [accessed 10.02.2020].
• Heinemeyer, C. (2018). Adventures in storyhacking: facilitating indirect inter-community dialogue through storytelling. Teaching Artist Journal, 16, 3-4. DOI: 10.13140/RG.2.2.11861.27361.
• Kuppers, P. (2007). Community Arts Practices: Improvising being-together. In P. Kuppers & G. Robinson, G. (eds.), The Community Performance Reader (pp. 34-47). Abingdon: Routledge.
• Levinas, E. (1969). Totality and Infinity: an essay on exteriority. Tr. A. Lingis. Pittsburgh: Duquesne University Press.
• Mead, G. (2011) Coming Home To Story: Storytelling beyond happily ever after. Bristol: Vala Publishing.
• Nancy, J.-L. (1991). Inoperative Community. Trans. P. Connor, L. Garbus, M. Holland, & S. Sawhney. Minneapolis, MI: University of Minnesota Press.
• Ryan, P. & Schatt, D. (2014). Can You Describe the Experience? Storytelling, Self, Society, 10(2), 131-155.
• Stallings, F. (1988). The web of silence: The storyteller’s power to hypnotize. National Storytelling Journal, 5(2), 4-13.
• Stern, J. (2015). Soul-searching and re-searching: action philosophy alone. Educational Action Research, 23(1), 104-115. DOI: 10.1080/09650792.2014.994015.
• Turner, V. (1969). Liminality and Communitas. In V. Turner (ed.), The Ritual Process: Structure and Anti-Structure (pp. 94-130). Chicago: Aldine Publishing.
• Van Deusen, K. (2001). The Flying Tiger: Women Shamans and Storytellers of the Amur. McGill-Queen’s University Press.
• Vygotsky, L. S. (1967). Imagination and Creativity in Childhood. Journal of Russian and East European Psychology, 42(1), 7-97.

Identyfikatory

DOI

10.12775/PCh.2020.008