Diagnostyka obrazowa w przewlekłym zapaleniu ucha środkowego: czy fuzja badań TK i RM może wspomóc decyzje terapeutyczne – doniesienia wstępne

• Autorzy: Kusak, Artur , Rosiak, Oskar , Durko, Marcin , Grzelak, Piotr , Pietruszewska, Wioletta

Abstrakty

PL

Wprowadzenie: Mimo postępu technik diagnostycznych i operacyjnych, pacjent z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego z perlakiem nadal stanowi istotne wyzwanie terapeutyczne. W przypadkach reoperacji z powodu podejrzenia nawrotu lub przetrwałego perlaka istotne jest określenie wielkości oraz dokładnego położenia jego wznowy celem zaplanowania zakresu leczenia chirurgicznego. Badanie rezonansu magnetycznego w sekwencjach dyfuzyjnych nieechoplanarnych (non-epi DWI) umożliwia wykrycie perlaka o średnicy powyżej 2 mm i może zapobiec konieczności ponownej rewizji okolicy operowanej. Tomografia komputerowa kości skroniowej (TK) umożliwia dokładniejsze uwidocznienie struktur kostnych oraz lokalizację zmiany względem punktów anatomicznych ucha środkowego. Połączenie tych dwóch metod obrazowania dostarcza narzędzia, które pozwalają na dokładniejsze umiejscowienie zmiany w porównaniu do każdego z wyżej wymienionych narzędzi stosowanych osobno. Materiał i metody: U chorych leczonych w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej UM w Łodzi z powodu podejrzenia wznowy perlaka przeprowadzono badanie RM z wykorzystaniem standardowych sekwencji RM (np. BFFE) i sekwencji nieechoplanarnych oraz badanie TK kości skroniowej. Wykonano fuzję obrazów z użyciem oprogramowania OsirixMD nakładając na siebie kolejno obraz z TK oraz sekwencję BFFE, następnie dodano sekwencje non-EPI DWI. Uzyskano obraz anatomiczny kości w połączeniu z wysoką rozdzielczością tkankową obrazów RM. Nałożenie obrazu non-EPI DWI pozwalało na dokładne zlokalizowanie zmiany w uchu środkowym. Następnie w przypadku zakwalifikowania do leczenia chirurgicznego tych chorych porównano rozpoznanie histopatologiczne oraz lokalizację śródoperacyjną zmian z opisem fuzji badań. Wyniki: Do badania włączono 5 chorych z podejrzeniem wznowy perlaka ucha środkowego. Na podstawie badania TK ustalono rozległość poprzednich zabiegów i zachowanie punktów topograficznych. We wszystkich przypadkach badanie RM wykazało prawdopodobieństwo wznowy w jamie pooperacyjnej, które potwierdzono w 4 przypadkach śródoperacyjnie oraz w badaniu histopatologicznym. Jeden przypadek zakwalifikowano jako fałszywie dodatni stwierdzając śródoperacyjnie tkankę bliznowatą, potwierdzoną w badaniu histopatologicznym jako tkanka łączna. Wnioski: Fuzja obrazów RM oraz TK stanowi pomocne narzędzie diagnostyczne w przygotowaniu do leczenia chirurgicznego u pacjentów z podejrzeniem wznowy perlaka.

Słowa kluczowe

PL

tomografia komputerowa; rezonans magnetyczny; perlak; tympanoplastyka zamknięta

• Czasopismo: Otolaryngologia Polska
• Rocznik: 2019
• Tom: 73(1)
• Strony: 7-12

Daty

wydano

2018-09-26

Twórcy

autor

Kusak, Artur

autor

Rosiak, Oskar

autor

Durko, Marcin

autor

Grzelak, Piotr

autor

Pietruszewska, Wioletta

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0012.5423