Czasopismo
Tytuł artykułu
Autorzy
Ohta, Nobuo
Noguchi, Naoya
Takahashi, Tomoko
Suzuki, Tatsutoshi
Kakuta, Risako
Suzuki, Yusuke
Awataguchi, Toshiichi
Suzuki, Takahiro
Takahashi, Yukiko
Shoji, Fumi
Wada, Kota
Kawano, Tasuku
Ono, Isao
Kusano, Yusuke
Miyasaka, Tomomitsu
Osafune, Hiroshi
Matsutani, Sachiko
Yaginuma, Yuji
Ishida, Yusuke
Saito, Yutaro
Yamazaki, Muneharu
Ikeda, Ryoukichi
Treść / Zawartość
Pełne teksty:
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Cel: W celu wyjaśnienia roli 11-beta-HSD1 w oporności na leczenie glikokortykosteroidami w alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa, przeprowadzono badanie serii przypadków. Metody: Grupa badana pacjentów składała się z 20 osób z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, w wieku od 21 do 46 lat (średnia wieku 26,5 lat), które wykazywały trwałą oporność na GKS i wymagały chirurgicznego usunięcia małżowiny nosowej dolnej po 6 miesiącach leczenia GKS. Pacjenci ze słabą odpowiedzią na leczenie GKS przez okres 6 miesięcy określani byli jako oporni na GKS. Grupę kontrolną stanowiło 10 osób w wieku od 16 do 39 lat (średnia wieku 24,5 lat), poddanych zabiegom z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej, u których pobierano tkanki nosa i którzy nie otrzymywali leczenia GKS. Błonę śluzową nosa od pacjentów z grupy badanej i kontrolnej badano immunohistochemicznie. Skrawki przemywano 0,01 M roztworem soli fizjologicznej buforowanej fosforanem (PBS – ang. phosphate-buffered saline; pH 7,2), zawierającym 0,15 M NaCl i 0,01% Triton X-100, a następnie inkubowano przez 2 godziny z króliczym poliklonalnym przeciwciałem anty-11-beta- -HSD1 i przeciwciałem 11-beta-HSD2 (Santa Cruz Biotechnology, Inc., Santa Cruz, CA, USA), każdym rozcieńczonym w proporcji 1:200 w PBS zawierającym 0,1% rozwór albuminy surowicy bydlęcej. Skrawki wybarwione immunologicznie oceniano pod mikroskopem Olympus z siatką okularu w powiększeniu 200×. Liczbę komórek wyrażono jako średnie w polu widzenia pod dużym powiększeniem (0,202 mm2). Średnie grupy kontrolnej (średnia arytmetyczna ± SD) porównywane były ze średnimi grupy badanej za pomocą testu U Manna-Whitneya dla wartości p = 0,05. Wyniki: Chociaż 11-beta-HSD1 wykazywała podobny stopnień ekspresji w grupie badanej i w kontrolnej, 11-beta-HSD2 wykazywała znacznie większy stopień ekspresji u pacjentów z ciężkim alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, co skutkowało zwiększoną wartością współczynnika HSD-1/HSD-2. W niniejszym badaniu zaobserwowano istotnie podwyższoną ekspresję 11-beta-HSD2 w błonie śluzowej nosa i podśluzówkowych komórkach zapalnych u pacjentów z ciężkim alergicznym nieżytem nosa. Wnioski: Niniejsze odkrycie sugeruje, że 11-beta-HSD2 odgrywa ważną rolę w mechanizmach oporności na leczenie glikokortykoidami w alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa, a jego ekspresja może być stosowana jako dodatkowy parametr wskazujący na oporność na glikokortykoidy w alergicznym nieżycie nosa.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
18-22
Opis fizyczny
Daty
wydano
2018-10-05
Twórcy
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
autor
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.ceon.element-a5b0fee0-eb97-31c2-bee4-8d03127af828