Czerniak błony śluzowej jamy nosowej u 89-letniej kobiety – opis przypadku i przegląd literatury

• Autorzy: Długosz-Karbowska, Anna , Wąsowicz, Bożena

Abstrakty

PL

Czerniak błony śluzowej stanowi 1,3–1,4% wszystkich czerniaków. 25–50% z nich występuje w regionie głowy i szyi. Pierwotny czerniak błony śluzowej głowy i szyi najczęściej rozpoznawany jest w: jamie nosowej (50%), masywie szczękowo-twarzowym (20%), jamie ustnej (17%), następnie w nosogardle oraz kazuistycznie w krtani. Zazwyczaj prezentuje się następujące jego objawy: nawracające krwawienie z nosa i utrzymujące się upośledzenie drożności. W porównaniu do czerniaka skóry, czerniak błony śluzowej występuje o dekadę później; ma też inną etiologię. Zwykle rozpoznaje się go w zaawansowanym stadium, gdy obecne są przerzuty. U około 20% pacjentów w momencie rozpoznania stwierdza się przerzuty do węzłów chłonnych, a u 10% – odległe przerzuty. Rozpoznanie histopatologiczne opiera się na wykryciu markerów malanocytów: S-100, Melan- A, HMB- 45, MITF-1 i wimentyny. W ⅓ przypadków czerniak błony śluzowej występuje w formie amelanotycznej. Może być on mylony z nerwiakiem węchowym zarodkowym. Leczeniem z wyboru jest radykalna resekcja z następową radioterapią. Z uwagi na bliskość anatomiczną ważnych struktur, usunięcie guza zlokalizowanego w obrębie głowy i szyi w całości z zachowaniem funkcji czynnościowej stanowi wyzwanie dla operatora. W zaawansowanym stadium stosuje się leki immunomodulujące. Ogólne 5-letnie przeżycie kształtuje się na poziomie 12–44%. Na podstawie studium przypadku, autorki zwracają uwagę na konieczność uwzględnienia dodatkowych czynników w onkologii geriatrycznej oraz ogólnie omawiają diagnostykę i leczenie czerniaka błony śluzowej.

Słowa kluczowe

PL

czerniak błony śluzowej; nawracające krwawienia; niedrożność nosa

• Wydawca: Index Copernicus International
• Czasopismo: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
• Rocznik: 2020
• Tom: 9(1)
• Strony: 28-33

Daty

wydano

2019-11-12

Twórcy

autor

Długosz-Karbowska, Anna

autor

Wąsowicz, Bożena

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0013.5600