IDEA CZŁOWIEKA I BÓSTWA W STAROŻYTNOŚCI CZĘŚĆ II: Wokół mitu astralnego Juliusza Cezara

• Autorzy: Milewska, Monika

Abstrakty

PL

Niniejszy tekst przedstawia historię komety, która pojawiła się na niebie po śmierci JuliuszaCezara w lipcu 44 roku p.n.e. Komety uważano najczęściej za złe znaki, przynoszącewojny i klęski, dlatego też przed młodym Oktawianem stanęło szczególnie trudne zadanieprzekształcenia złowróżbnego omenu w symbol własnego panowania. Z początku ukrywałon prawdziwą naturę zjawiska, w swojej propagandzie wizualnej nadając mu postaćgwiazdy. Dopiero po dwóch dekadach, kiedy jego władza okrzepła, przyjmując formę PaxAugusta i aurea aetas, Oktawian mógł otwarcie przyznać, że była to kometa. Ta luka źródłowasprawiła, że niektórzy uczeni zaczęli powątpiewać w realne istnienie tego zjawiskaastronomicznego. W tekście tym przytaczam argumenty przemawiające za historycznościąkomety Cezara oraz pokazuję, dlaczego Rzymianie skłonni byli uznać ją za znak apoteozyboskiego Juliusza.

Słowa kluczowe

PL

Julius Caesar; Octavian; emperors’ cult; Astrology; comets

• Wydawca: Uniwersytet Gdański
• Czasopismo: Miscellanea Anthropologica et Sociologica
• Rocznik: 2014
• Tom: 15(4)

Twórcy

autor

Milewska, Monika

Identyfikatory

DOI

10.5604/20842937.1138980