Wytwarzanie cementu glinowego w Rosji

• Autorzy: Kuzniecowa, T.

Warianty tytułu

EN

High alumina cement production in Russia

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W 1908 roku Lafarge otrzymał patent na cement glinowy, który wyróżniał się bardzo szybkim przyrostem wytrzymałości i dużą odpornością na korozję siarczanową. W wyniku licznych prac badawczych rozpoczęto jego produkcję w roku 1913 we Francji, po czym szybko się ona rozwinęła; w 1916 w Anglii, w latach 1929 i 1930 w USA, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii i na Węgrzech. W Rosji produkcja ta została podjęta w 1939 roku, a największą masę cementu osiągnięto w 1985 roku. Przeprowadzono szereg badań, w wyniku których zmniejszona zawartość gehlenitu na korzyść krzemianu dwuwapniowego oraz glinianu wapniowego. Pozwoliło to na zwiększenie wytrzymałości cementu.

EN

In 1908 Lafarge patented CAC which has a rapid strength development and exhibited a high sulphate corrosion resistance. As a result of numerous research the production of this cement started in 1913 and then in 1916 in Great Britain and in the period 1929-1930 in USA, Germany, Italy, Spain, Hungary and other countries. In Russia the production started in 1938 and the biggest capacity was reached in 1985. Several research was undertaken and as result the gehlenite content in cement was lowered on the profit of belit and calcium aluminate the strength of cement was increased.

Słowa kluczowe

PL

cement glinowy; Rosja; klasyfikacja; skład fazowy; cement wysokoglinowy

EN

alumina cement; Russia; classification; phase composition; high-alumina cement

• Czasopismo: Cement Wapno Beton
• Rocznik: 2008
• Tom: R. 13/75, nr 6
• Strony: 291-298
• Opis fizyczny: Bibliogr. 10 poz., il.

Twórcy

autor

Kuzniecowa, T.

• Instytut im. Mendelejewa, Moskwa

Bibliografia

• 1. H.G. Midgley, The mineralogy of set high alumina cement, Trans. Brit. Ceram. Soc. No 66, p. 161-187 (1967).
• 2. T.D. Robson, High Alumina Cements and Concretes, Contractors Record Ltd, London 1962.
• 3. C.M. George, Industrial Aluminous Cements, London and New York 1983.
• 4. J. Talaber, Glinoziemistyj Cemient, 6th ICCC, Moskwa, tom 3, str. 124-134(1976).
• 5. J. Grzymek, Wykorzystanie mineralnych odpadów wtórnych, Wydawnictwo PAN, str. 184(1988).
• 6. N.N. Toropov, Chimia Cemientow, Promstroizdat, Moskwa 1956.
• 7. M.F. Tchebukov, Glinoziemistyj Cemient, GONTI, Moskwa 1938.
• 8. I.V. Kravtchenko, Glinoziemistyj Cemient, Gosstroizdat, Moskwa 1960.
• 9. T.V. Kuzniecova, J. Talaber, Glinoziemistyj Cemient, Stroizdat, Moskwa 1989.
• 10. T.V. Kuzniecova, N.S. Trietakova, I. Ju. Burlov. Sostav, połuczenije i swojstwa alumomagnezialnovo cemeinta. Nowyje Ognieupory, no 12, p. 18(2004).