Biomechanika układu stomatognatycznego i rozwiązania konstrukcji stałych w protetyce stomatologicznej

• Autorzy: Ryniewicz, A.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Funkcja ruchu i obciążania w układzie stomatognatycznym (US), a sterowana przez ośrodkowy układ nerwowy (OUN) stanowi podstawowy mechanizm życiowy, który zapewnia żucie pokarmów, wstępne trawienie, połykanie, formowanie dźwięków i oddychanie oraz wyrażanie stanów emocjonalnych. Ten mechanizm realizowany jest przez morfologiczno-czynnościowy zespół współdziałających tkanek i narządów jamy ustnej oraz twarzowej części czaszki, które tworzą funkcjonalną całość. Układ ten był modyfikowany przez miliony lat, a u indywidualnej osoby jest kształtowany poprzez realizację ruchu i fizjologicznych obciążeń – podlega prawom biomechaniki przez całe życie człowieka. Posiada on szereg specyficznych cech anatomiczno-czynnościowych, które zabezpieczają doskonałą i długoczasową realizację procesów życiowych. Utrata uzębienia powoduje zmiany destrukcyjne i może prowadzić do zaburzeń czynnościowych US. Dlatego też odbudowuje się utracone funkcje narządu żucia poprzez różnego typu konstrukcje o indywidualnych cechach. Nowoczesnymi rozwiązaniami protetycznymi są konstrukcje stałe typu wkłady koronowo-korzeniowe, inlay’e, onley’e, overlay’e oraz mosty na filarach naturalnych i wszczepach śródkostnych. Celem przedstawianych zagadnień jest wskazanie procedur do optymalizacji biomechanicznej konstrukcji protetycznych wykonywanych z wykorzystaniem numerycznego projektowania i numerycznego wytwarzania (CAD/CAM). Wytworzenie takiej konstrukcji jest poprzedzone diagnostyką kliniczną, pracami na modelach roboczych oraz obrazowaniem diagnostycznym. Postęp i szybki rozwój informatyzacji w radiologii spowodował, że w ocenie parametrów diagnostycznych US wykorzystywana jest tomografia wolumetryczna (CBCT). W badaniu tym otrzymywane są wielopłaszczyznowe obrazy przy użyciu wiązki promieniowania w kształcie stożka. Istnieje możliwość poprowadzenia dowolnej płaszczyzny przekroju oraz wyznaczenie rekonstrukcji przestrzennej i jej zwymiarowania. Przestrzenne odwzorowanie struktur US w naturalnej skali i ich cyfrowe zamodelowanie stanowi priorytetowy kierunek w projektowaniu i wytwarzaniu zaawansowanych technologicznie konstrukcji protetycznych. Bardzo ważnym aspektem w rozwiązaniu i wytworzeniu konstrukcji protetycznej jest dobór materiału o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych umożliwiających kształtowanie tej konstrukcji w warunkach laboratorium protetycznego do indywidualnych potrzeb klinicznych pacjenta, biokompatybilnego oraz estetycznego. Optymalizacja biomechaniczna polega na korelacji cech klinicznych (wysokość zwarcia, warunki okluzji i funkcjonalność uzupełnienia) z rozwiązaniem konstrukcji, która będzie posiadała odpowiedni tor wprowadzenia, kształt zapewniający przeniesienie obciążeń zgryzowych bez przeciążania tkanek US, a wprowadzający odpowiedni kontakt stymulujący fizjologiczne obciążenia oraz eliminację nadmiernych spiętrzeń naprężeń w konstrukcji uzupełnienia.

• Czasopismo: Zeszyty Naukowe. Mechanika / Politechnika Opolska
• Rocznik: 2015
• Tom: z. 106
• Strony: 81

Twórcy

autor

Ryniewicz, A.

• Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie,