Concept of the species of Asterodiaspis variolosa (Ratzeburg, 1870) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae)

• Autorzy: Podsiadlo E.

Warianty tytułu

PL

Koncepcja gatunku Asterodiaspis variolosa (Ratzeburg, 1870) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae)

RU

Koncepcija vida Asterodiaspis variolosa (Ratzeburg, 1870) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

It has been recognized that Asterodiaspis quercicola (BOUCHÉ) is a synonym of Asterodiaspis variolosa (RATZEBURG). The discontinuous individual variation recorded within colonies of this species is interpreted as an instance of polymorphism. Synonyms: Asterolecanium quercicola (BOUCHÉ): SIGNORET 1870; Asterolecanium minus LINDINGER(= minus RUSSELL): RUSSELL 1941.

PL

Z dotychczas przeprowadzonych badań (PODSIADŁO 1972, 1974a, 1974b, 1976, 1986, 1989) autorka wyciągnęła wniosek, że Asterodiaspis quercicola (BOUCHÉ) i Asterodiaspis variolosa (RATZEBURG) stanowią jeden gatunek. W opinii autorki gatunkowi temu przysługuje nazwa Asterodiaspis variolosa (RATZ.). W niniejszej pracy autorka przedstawiła nową koncepcję tego gatunku. Według tej koncepcji A. variolosa (RATZ.) jest gatunkiem polimorficznym. Jego kolonie są często niejednorodne, bo mogą składać się z dwóch, trzech, a może i większej liczby odrębnych morfologicznie grup osobników (fenonów), między którymi nie ma zmienności ciągłej. Cechy morfologiczne tych grup są genetycznie utrwalone i przekazywane następnym pokoleniom. Ze względu na rozród aseksualny nie ma możliwości wymiany materiału genetycznego między tymi grupami. Autorka przypuszcza, że polimorfizm u A. variolosa (RATZ.) wykształcił się wskutek zróżnicowanych warunków pokarmowych na roślinie żywicielskiej wespół z ograniczonymi możliwościami rozprzestrzeniania się osobników od miejsc ich wylęgu oraz że stan fizjologiczny rośliny żywicielskiej ma również wpływ na habitus osobników. Zgodnie z tą koncepcją fenony złożone z osobników największych wytworzyły się w optymalnych warunkach pokarmowych, t. j. na młodych pędach, fenony złożone z osobników najmniejszych, niejako skarlałych, ukształtowały się w gorszych warunkach pokarmowych, t.j. na starszych, zdrewniałych odcinkach gałęzi, a fenony złożone z osobników pośredniej wielkości — w warunkach pośrednich. Możliwości przemieszczania się osobników na roślinie żywicielskiej są ograniczone. Zdolnością ruchu są obdarzone jedynie „wędrówce", t.j. larwy I stadium w początkowym okresie rozwoju, toteż osiedlają się one na ogół blisko swoich matek. Niektóre z nich przechodzą jednak z gałęzi starszych na młode pędy i odwrotnie, bywają też biernie przenoszone na inne drzewa. Tam osiedlają się i rozwijają w postacie dorosłe, które zapoczątkowują pokolenia osobników początkowo podobnych do matek założycielek. Na tej samej gałęzi często występują więc razem różne fenotypowo osobniki, ponieważ ich habitus ukształtował się w odmiennych warunkach.

RU

Из проведенных исследований (PODSIADŁO 1972, 1974a, 1974b, 1976, 1986, 1989) автор сделала вывод, что Asterodiaspis quercicola (BOUCHÉ) и Asterodiaspis variolosa (RATZEBURG) составляют один вид, который должен носить название Asterodiaspis variolosa (Ratz.). В настоящей публикации автор представила новую концепцию этого вида, согласно которой A. variolosa (RATZ). является полиморфным видом. Его колонии бывают часто неоднородными, поскольку могут состоять из двух, трех, а может быть и из большего числа различающихся морфологически групп особей (фенонов), между которыми не наблюдается переходной изменчивости. Морфологические признаки этих групп генетически зафиксированы и передаются следующим поколениям. Поскольку размножение не происходит половым путем, нет возможности обмена генетическим материалом между этими группами. Автор предполагает, что сформирование полиморфизма у A. variolosa (Ratz.) наступило вследствие дифференциации условий питания на растении- хозяине, а также вследствие ограниченных возможностей миграции особей с мест их выведения. Физиологическое состояние растения также оказывает влияние на габитус особей. Согласно этой концепции феноны состоящие из наиболее крупных особей сформировались в оптимальных пищевых условиях, т. е. на молодых побегах; феноны состоящие из наименьших особей, как бы карловатых сформировались в худших пищевых условиях, т. е. на старых, одеревеневших участках ветвей, а феноны состоящие из особей промежуточной величины — в средних условиях. Возможности перемещения особей на растении-хозяине ограничены. Способны к передвижению только бродяжки, т. е. личинки I стадии в начальной стадии развития, поэтому они поселяются обычно поблизости своих матерей. Однако, некоторые из них переходят с более старых ветвей на молодые побеги и наоборот, бывает также, что пассивно переносятся на иные деревья. Там поселяются и превращаются в имаго, которые дают начало поколениям первоначально сходным с матерями — основательницами. На одной и той же ветви потому встречаются часто вместе различные фенотипически особи, поскольку их габитус сформировался в разных условиях.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Annales Zoologici
• Rocznik: 1989-1990
• Tom: 43
• Numer: 18-26
• Opis fizyczny: p.363-371,fig.,ref.

Twórcy

autor

Podsiadlo E.

• Warsaw University of Life Sciencess - SGGW-AR, Nowoursynowska 166, 02-787 Warsaw, Poland

Bibliografia

• APEJI S. A. 1964. Studies on species of Asterodiaspis (Coccoidea) on oak in Britain. Unpublished thesis submitted for the Diploma of Imperial College (University of London). 201 pp. and appendix.
• BORATYŃSKI K. 1961. A note on the species of Asterolecanium TARGIONI-TOZZETTI, 1869 (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) on oak in Britain. Proc. roy. ent. Soc. London, ser. В, 30: 4-14.
• BORCHSENIUS N. S. 1937. Opredelitel' kokcid (Coccidae), vredjaščih kul'turnym rastenijam v lesu SSSR. Leningrad, 148 pp.
• BORCHSENIUS N. S. 1960. Podotrjad červecy i ščitovki (Coccoidea) semejstva Kermococcidae, Asterolecaniidae, Lecaniodiaspididae, Aclerdidae. Fauna SSSR, 8. Moskva—Leningrad, 283 pp.
• BOUCHÉ P. F. 1851. Neue Arten der Schildlaus-Familie. Ent. Ztg., Stettin, 12: 110-112.
• COCKERELL D. A. 1899. Some notes on Coccidae. Proc. Acad. nat. Sci. Philad., Philadelphia, Pa, 1899: 259-275.
• FERNALD M. E. 1903. A Catalogue of the Coccidae of the World. Amherst, Mass., 360 pp.
• GÓMEZ-MENOR J. 1937. Cóccidos de España. Madrid, XI + 432 pp.
• GREEN E. E. 1895. Notes on Coccids from Kent. Ent. monthly Mag., London, ser. 2, 6: 229-233.
• LEONARDI G. 1920. Monografia delie Cocciniglie Italiane. Portici, 555 pp.
• LINDINGER L. 1912. Die Schildläuse (Coccidae). Stuttgart, (8) + 388 pp.
• LINDINGER L. 1934. Die Schildlaus-Arten P. Fr. BOUCHÉS und ihre Deutung. Ent. Jb., Leipzig-Frankfurt a. M„ 43: 153-169.
• NEWSTEAD R. 1895. Coccids preyed upon by birds. Ent. monthly Mag., London, ser. 2, 6 (31): 84-86.
• NEWSTEAD R. 1901, 1903. Monograph of the Coccidae of the British Isles. London, vol. I (1901): XII + 220 pp., tt. A-E + I-XXXIV, vol. II (1903): XIII + 270 pp., tt. F + XXXV-LXXV.
• PODSIADŁO E. 1972. Contribution to the Explanation of the Status of Asterodiaspis variolosum (RATZEBURG) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) on the Basis of Materials from Poland. Acta zool. cracov., Kraków, 17 : 389 - 404, t. XXI.
• PODSIADŁO E. 1974a. Comparative morphological studies on populations of Asterodiaspis variolosum (RATZEBURG) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) from the Świętokrzyskie Mts. (Poland). Ann. zool., Warszawa, 32 : 75-102.
• PODSIADŁO E. 1974b. Taxonomie Studies on the Species of Asterodiaspis SIGNORET, 1876 (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) on oak in Poland. Acta zool. cracov., Kraków, 19: 487-530, tt. XVIII -XXII.
• PODSIADŁO E. 1976. Dispersal of individuals of Asterodiaspis variolosa (RATZEBURG) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) on host plants from their hatching place. Ekologia pol., Warszawa, 24 : 69 - 76.
• PODSIADŁO E. 1986. Morpho-biological studies on primary parasites (Hymenoptera, Chalcidoidea, Encyrtidae) of scale insects from the genus Asterodiaspis SIGNORET (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae) in Poland. Ann. zool., Warszawa, 40: 255-296.
• PODSIADŁO E. 1989. Morphology of the second instar nymphs of Asterodiaspis quercicola (BOUCHÉ) and Asterodiaspis variolosa (RATZ.) (Homoptera, Coccoidea, Asterolecaniidae). Pol. Pismo ent., Wrocław, 59: 3-8.
• RATZEBURG J. Т. C. 1870. Eichenbeschädigung durch Schildläuse (Coccus). Tharandter Forstl. Jahrb., Dresden, 20: 187-194.
• ROSEN D., DE BACH P. 1977. Use of scale-insect parasites in Coccoidea Systematics, In: Studies on the Morphology and Systematics of Scale Insects - No. 9. Res. Div. Bull., Blacksburg, Va, 127: 5-21.
• RUSSELL L. M. 1941. A classification of the Scale Insect Genus Asterolecanium. Misc. Publ. U. S. Agric., Washington, D. С., 424, 322 pp.
• SANDERS J. G. 1909. The identity and synonymy of some of our soft scale insects. J. econ. Ent., Menasha, Vise., 2: 428-448.
• SASSCER E. R. 1911. Catalogue of recently described Coccidae - III. Techn. Ser. U. S. Dep. Agr. Ent., Washington, D. С., 16: 61-74.
• SIGNORET V. 1870. Essai sur les cochenilles ou Gallinsectes (Homopteres — Coccides). Ann. Soc. ent. France, Paris, Sér. 4, 10: 267-286.
• SIGNORET V. 1876. Essai sur les cochenilles ou Gallinsectes (Homoptères — Coccides). Ann. Soc. ent. France, Paris, Sér. 5, 6: 591-676.