Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
2008 | 48 | 3 | 283-293
Tytuł artykułu

Vegetative compatibility among Fusarium oxysporum isolates from bitter gourd and bottle gourd in the Philippines

Warianty tytułu
PL
Zgodnosc wegetatywna wsrod izolatow Fusarium oxysporum z Momordica charantia i Lagenaria siceraria na Filipinach
Języki publikacji
EN
Abstrakty
EN
Vegetative compatibility groups (VCGs) were studied in 57 Fusarium oxysporum isolates from Momordica charantia L. (bitter gourd) and Lagenaria siceraria (Mol.) Standley (bottle gourd) using nitrate-non-utilizing (nit) mutants. Out of these, 24 isolates that sectored frequently in chlorate medium were genetically unstable and not further used in the experiment. Only 32 isolates were used, among them 21 from F. oxysporum f. sp. momordicae and 11 from F. oxysporum f. sp. lagenariae. Sixty one nit mutants were generated from 21 isolates F. oxysporum f. sp. momordicae with their respective frequencies: nit1 (31), nit3 (11), nit M (19). Twenty five nit mutants were generated from 11 isolates of F. oxysporum f. sp. lagenariae with their respective frequencies: nit1 (13), nit3 (5), nit M (7). F. oxysporum f. sp. momordicae populations have higher frequency of reversion to wild type (39.4%) than F. oxysporum f. sp. lagenariae (27.3%). Non-reverted mutants were used in complementation tests. Four VCGs of F. oxysporum f. sp. momordicae were identified with the majority belonging to a single VCG. Five VCGs of F. oxysporum f. sp. lagenariae were identified. Low VCG diversity ratio (VCGdiv = 0.19) was observed for F. oxysporum f. sp. momordicae whereas a higher value (VCGdiv = 0.45) was obtained for F. oxysporum f. sp. lagenariae. F. oxysporum f. sp. momordicae and F. oxysporum f. sp. lagenariae isolates were not vegetatively compatible.
PL
Badano grupy zgodności wegetatywnej (VCG) wśród 57 isolatów Fusarium oxysporum z Momordica charantia L. i Lagenaria siceraria (Mol.) Standey wykorzystując mutanty nie zużywające azotanów (nit). Z nich 24 izolaty tworzące często sektory w pożywce chloranowej były genetycznie niestabilne, więc nie uwzględniono ich w dalszych badaniach. Do badań użyto 32 izolaty, z nich 21 izolatów zaliczonych do F. oxysporum f. sp. lagenariae. Z 21 izolatów F. oxysporum f. sp. momordicae uzyskano 61 mutantów nit należących do grup: nit1 (31 izolatów), nit3 (11 izolatów) i nit M (19 izolatów). Z 11 izolatów F. oxysporum f. sp. lagenariae uzyskano 25 mutantów nit w tym nit1 (13 izolatów), nit3 (5 izolatów) i nit M (7 izolatów). Populacje Fusarium oxysporum f. sp. momordicae wykazują większą częstotliwość rewersji do typu dzikiego (39,4%) niż F. oxysporum f. sp. lagenariae (27,3). Mutanty nit wykazujące stabilność użyto do testów zgodności. Cztery grupy zgodności wegetatywnej zidentyfikowano u badanych izolatów F. oxysporum f. sp. momordicae, przy czym większość z nich należała do jednej grupy VCG. W przypadku F. oxysporum f. sp. lagenariae stwierdzono 5 grup VCG oraz niską proporcję różnorodności (VCGdiv=0,19) u izolatów F. oxysporum f. sp. momordicae, podczas gdy ta proporcja była wyższa (VCGdiv=0,45) u izolatów F. oxysporum f. sp. lagenariae. Nie stwierdzono zgodności wegetatywnej pomiędzy izolatami F. oxysporum f. sp. lagenariae i F. oxysporum f. sp. momordicae.
Wydawca
-
Rocznik
Tom
48
Numer
3
Strony
283-293
Opis fizyczny
p.283-293,fig.,ref.
Twórcy
  • University of the Philippines Los Banos, College, Laguna 4031 Philippines
Bibliografia
  • Burgess L. W., Summerell B. A., Bullock S., Gott K. P., Backhouse D. 1994. Laboratory manual for Fusarium research. 3rd Edition. University of Sydney and Royal Botanic Gardens, Australia.
  • Correll J. C. 1991. The relationship between formae speciales, races, and vegetative compatibility groups in Fusarium oxysporum. Phytopathology 81: 1061-1067.
  • Correll J. C., Klittich C. J. R., Leslie J. F. 1987. Nitrate nonutilizing mutants of Fusarium oxysporum and their use in vegetative compatibility test. Phytopathology 77: 1640-1646.
  • Correll J. C., Puhalla J. E., Schneider R. W. 1986. Identification of Fusarium oxysporum f. sp. apii on the basis of colony size, virulence, and vegetative compatibility. Phytopathology 76: 396-400.
  • Elmer W. H., Stephens C. 1989. Classification of Fusarium oxysporum f. sp. asparagi into vegetatively compatible groups. Phytopathology 79: 88-93.
  • Fincham J. R. S. 1966. Genetic Complementation. Benjamin, New York, 143 pp.
  • Gagkaeva T., Levitin M., Yli-Matilla 2002. Vegetative compatibility and incompatibility of utilizing and non-utilizing mutants in Fusarium avenaceaum. J. Appl. Genet. 43A: 45-54.
  • Gerlach M., Blok W. J. 1988. Fusarium oxysporum f. sp. cucurbitacearum n. f. embracing all formae speciales of F. oxysporum attacking cucurbitaceous crops. Neth. J. Plant Pathol. 94: 17-31.
  • Katan T. 1999. Current status of vegetative compatibility groups in Fusarium oxysporum. Phytoparasitica 27: 51-64.
  • Kistler H. C. 1997. Genetic diversity in the plant-pathogenic fungus Fusarium oxysporum. Phytopathology 87: 474-479.
  • Kistler H. C. 1998. Systematic numbering of vegetative compatibility groups in the plant pathogenic fungus Fusarium oxysporum. Phytopathology 88: 30-32.
  • Klittich C. J. R., Leslie J. F. 1988. Nitrate reduction mutants of Fusarium moniliforme (Gibberella fujikuroi). Genetics 188: 417-423.
  • Leslie J. F. 1993. Fungal vegetative compatibility. Annu. Rev. Phytopathol. 31: 127-151.
  • Leslie J. F., Summerell B. A. 2006. The Fusarium Laboratory Manual. Blackwell Publishing, Iowa, USA, 388 pp.
  • Lori G., Edel-Hermann V., Gautheron N., Alabouvette C. 2004. Genetic diversity of pathogenic and non-pathogenic populations of Fusarium oxysporum isolated from carnation fields in Argentina. Phytopathology 94: 661-668.
  • McCallum B. D., Tekauz A., Gilbert J. 2001. Vegetative compatibility among Fusarium graminearum (Gibberella zeae) isolates from barley spikes in southern Manitoba. Can. J. Plant Pathol. 23: 83-87.
  • McDonald B. A., Linde C. 2002. The population genetics of plant pathogens and breeding strategies for durable resistance. Euphytica 124: 163-180.
  • Nelson P. E., Toussoun T. A., Cook R. J. (eds). 1981. Fusarium: Diseases, Biology and Taxonomy, Pennsylvania State University Press, University Park, Pennsylvania, 457 pp.
  • Nirenberg H. I. 1976. Untersuchungen über die morphologische und biologische Differenzierung in der Fusarium-Sektion Liseola. Mitt. Biol. BundAnst. Ld. -u. Forstw. H. 169: 1-117.
  • Puhalla J. E. 1985. Classification of strains of Fusarium oxysporum on the basis of vegetative compatibility. Can. J. Bot. 63: 179-183.
  • Schreuder W., Lamprecht S. C., Holz G. 2000. Race determination and vegetative compatibility grouping of Fusarium oxysporum f. sp. melonis from South Africa. Plant. Dis. 84: 231-234.
  • Sidhu G. S. 1985. Genetics of Gibberella fujikuroi. VIII. Vegetative compatibility groups. Can. J. Bot. 64: 117-121.
  • Sun S. K., Huang J. W. 1983. A new Fusarium wilt of bitter gourd in Taiwan. Plant Dis. 67: 226-227.
  • Vakalounakis D. J., Fragkiadakis G. A. 1999. Genetic diversity of Fusarium oxysporum isolates from cucumber: Differentiation by pathogenicity, vegetative compatibility, and RAPD fingerprinting. Phytopathology 89: 161-168.
  • Vakalounakis D. J. Wang Z., Fragkiadakis G. A., Skaracis G. N., Li D-B. 2004. Characterization of Fusarium oxysporum isolates obtained from cucumber in China by pathogenicity, VCG, and RAPD. Plant Dis. 89.: 645-649.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikatory
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.agro-article-6751e297-ec30-4381-a720-31c657341f44
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.