The influence of different nitrogenous fertilization of oat and barley on their feeding value in nutrition of duck broilers

• Autorzy: Faruga A , Mikulski D. , Lazar V. , Kriz L.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Feeding investigations were carried out on Pekin ducks breed reared up to 56 days of age under generally use technological principles, in four groups (100 birds each). Till 3 weeks oi age the ducks were fed mixed fodder with 25% share of barley in I treatment, and the same share of oat in II treatment. From 4th to 8th week of age, the ducks were additionally divided to 2 subgroups (A and B). Birds from A-subgroups were still fed complete diets with 70% share of barley or with 50% share of oat. Grain was picked up from fields, which were nitrogenous fertilized {levels from 60 to 150 kg/ha). Birds from I group (control) were fed grain not fertilized with nitrogen, while the others received: II group - 60 kg. III group - 120 kg and IV group - 150 kg/ha. The only source of protein for ducks from B-subgroups were barley and oat in complete diets with 86% and 85%. amount of seed, respectively. The evaluation of the feeding value of barley and oat for nutrition was performed on the base of body weight grain, feed conversion, health state of ducks, carcass dressing percentage and meat quality. It has been stated, that nitrogenous fertilization of barley and oat with rations 120kg and 150kg/ha influenced insignificantly on increase of crude protein level (about 1,5%) in studied grain, slightly improved digestibility of protein and crude fat, increased percentage of retained to consumed nitrogen and content of dry matter and protein in meat, amino acid level (exept tyrosine) in oat decreased simultanously. Productive results and health state of ducks did not allow to draw univocal conclusions of either negative or clearly positive influence of nitrogenous fertilization of barley or oat (with rations from 60 to 150 kg/ha) on the feeding value of these coreals in nutrition of duck brodlers.

RU

Кормовые исследования проводили на пекинских утках, выращиваемых в соответствии с общепринятыми технологическими нормами до 56-суточного возраста в 4 группах по 100 птиц в каждой. До 3-ей недели выращивания утки получали кормосмеси, включавшие в первом опыте 25% ячменя, а во втором опыте 25% овса. В период с 4-ой по 8-ую неделю выращивания уток разделили на две подгруппы (A и В). Птицы в подгруппе А по­лучали по-прежнему полнорационные кормосмеси, содержавшие 70% ячменя или 50% овса. Зерно было собрано с полей, удобряемых различными дозами азота (60-150 кг/га). Группа I (контрольная) без удобрения, II - 60 кг, III - 120 кг и IV - 150 кг/га. Для уток в подгруппе В единственным источником белка было зерно ячменя или овса, составлявшее соответственно 86% и 85% кормового рациона. Оценку кор­мовой пригодности опытного ячменя и овса произвели на основании прироста массы тела, использования корма, состояния здоровья птиц, послеубойного анализа и качества мяса. Констатировали, что азотное удобрение, вносимое под овес или ячмень в дозах 120 и 150 кг/га, незначительно повысило (примерно на 1,5%) уровень сырого белка 9 зерне, несколько улучшило переваримость белка и сырого жира, повысило процент задержанного азота по отношению к поглощенному, а также содержание сухого вещества и белка в мясе при одновременном снижении содержания аминокислот в зерне овса (за исключением тирозина). На основании производственных результатов и состояния здоровья птиц не смогли установить ни отрицательного, ни отчетливого положительного влияния азотного удобрения, вносимого под овес и ячмень в дозах 60-150 кг/га, на их пригодность в кгмлении уток.

PL

Badania żywieniowe przeprowadzono na kaczkach rasy Pekin odchowy w sinych do wieku 56 dni według ogólnie przyjętych zasad technologicznych, w 4 grupach po 100 sztuk każda. Do 3 tygodnia życia kaczki żywiono mieszankami paszowymi z 25% udziałem jęczmienia w pierwszym doświadczeniu, a w drugim owsa doświadczalnego. Od 4. ci o 8, tygodnia życia kaczki przydzielone były do 2 podgrup (A i B). Ptaki z podgrup A żywiono w dalszym ciągu mieszankami pełnoporcjowymi z 70% z udziałem jęczmienia lub 50% udziałem owsa doświadczalnego. Ziarno pochodziło z pól, na których stosowano nawożenie azotem w dawkach 60, 120 i 150 kg na ha. Kaczki z grupy 1 - kontrolnej żywiono ziarnem nie nawożonym azotem, a pozostałe grupy żywiono ziarnem nawożonym w II - 60 kg, III - 120 kg i IV - 150 kg/ha. Kaczki z podgrupy B, jako jedyne źródło białka otrzymywały w mieszance paszowej jęczmień lub owies w ilości odpowiednio 86%, i 85% jej składu. Ocenę przydatności paszowej doświadczalnego jęczmienia lub owsa dokonano w oparciu o przyrosty masy ciała, wykorzystanie pasz, zdrowotność ptaków, analizę rzeźną i ocenę jakości mięsa. Stwierdzono, że nawożenie azotowe jęczmienia lub owsa dawką 120 kg i 150 kg N/ha wpłynęło na nieznaczne zwiększenie poziomu białka surowego (ok. 1,5%) w ziarnie badanych zbóż, poprawiło nieznacznie strawność: białka i tłuszczu surowego, zwiększyło procent zatrzymanego azotu w stosunku do pobranego oraz zawartość suchej masy i białka w mięsie, przy jednoczesnym zmniejszeniu w owsie zawartości aminokwasów (poza tyrozyną). Wyniki produkcyjne i zdrowotne ptaków nie pozwoliły na jednoznaczne wnioskowanie o ujemnym ani wyraźnie dodatnim wpływie nawożenia azotowego jęczmienia lub owsa dawki od 60 do 150 kg N/ha na wartość paszową tych zbóż w żywieniu kaczek.

Słowa kluczowe

PL

chow zwierzat; drob; kaczki; brojlery; zywienie zwierzat; pasze; jeczmien; owies; wartosc zywieniowa; nawozy azotowe

EN

animal farming; poultry; duck; broiler; animal feeding; feed; barley; oat; feeding value; nitrogen fertilizer

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
• Rocznik: 1992
• Tom: 37
• Strony: 97-109
• Opis fizyczny: s.97-109,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Faruga A

• Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzecej

autor

Mikulski D.

autor

Lazar V.

autor

Kriz L.

Bibliografia

• Amarowicz, E., A. Faruga, S. Smoczyński, 1984, Badania pozosta­łości DDT i jego metabolitów w tłuszczu mięśni i wątroby kaczek, żywionych jęczmieniem nawożonym różną ilością nawozów azotowych. Przegl, Nauk. Lit. Zoot., XXX, (3—4): 121—122.
• Klupczyński, Z., 1981, Wpływ nawożenia azotem na jakość ziarna zbóż. Materiały z sympozjum w IUNG w Puławach: 51—88.
• Krasnodębska, L., J. Koreleski, 1975, Wpływ nawożenia azotem na skład chemiczny ziarna i wartość pokarmową białka jęczmienia jarego. Rocz. Nauk. Zoot., 2 (2): 209—219.
• Rakowska, M., Z. Grabarek, H. Kunachowicz, 1976, Metodyka hydro­lizy białka oraz ilościowego oznaczania aminokwasów przy zastosowaniu auto­matycznego analizatora JLC-6 АН firmy Jed. Zesa. Nauk. ART, Olszt., Techn. Żywn., (10): 101—137.
• Smoczyński, S., R. Amarowicz, G. Kovač, A, Faruga, 1985, Wpływ czynników żywieniowych na poziom DDT w tłuszczu mięśni i wątroby tuczo­nych kaczek. Med. Wet., XLI (6): 333—340.
• Zarys obrotu, oceny i przetwórstwa surowców pochodzenia zwierzęcego. 1983, pod red. P. Znanieckiego, PWRiL, Warszawa.
• Znaniecka, G., 1986, Wartościowaníe pasz dla drobiu. Materiały z symopozjum, Bydgoszcz: 130—139.