Korzeń kobylaka (Radix lapathi) jako surowiec leczniczy

• Autorzy: Milkowska K , Bazylko A. , Strzelecka H.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Przebadano pięć gatunków szczawiu (Rumex alpinus, R. crispus, R. hydrolapathum. R. obtusifolius, R. patientia) dostarczających surowca określanego wspólną nazwą korzeń kobylaka - Radix Lapathi (syn. Rx Hydrolapathi). Analizą objęto badania ilościowe garbników i antra- związków (glikozydy i wolne aglikony). W badaniach jakościowych wykorzystano chromatografię cienkowarstwową.

EN

Five species of sorrel (Rumex alpinus, R. crispus, R. hydrolapathum. R. obtusifolius, R. patientia) have been studied. Those supply plant material of common name Radix Lapathi {Rx Hydrolapathi). The study concerns a quantitative analysis of tannins and anthraquinone derivatives (glycosides and aglycones). In a qualitative analysis of the above mentioned groups of compounds, thin layer chromatography has been used.

Słowa kluczowe

PL

analiza ilosciowa; rosliny lecznicze; Rumex crispus; szczaw kedzierzawy; Rumex alpinus; glikozydy antranoidowe; Rumex; surowce lecznicze; szczaw; Rumex obtusifolius; Rumex patientia; analiza chemiczna; szczaw tepolistny; korzen kobylaka; szczaw alpejski; szczaw zolty; Rumex hydrolapathum; garbniki; Radix Lapathi; szczaw lancetowaty; analiza jakosciowa

• Wydawca: -
• Czasopismo: Herba Polonica
• Rocznik: 1997
• Tom: 43
• Numer: 1
• Strony: 26-32
• Opis fizyczny: s.26-32, tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Milkowska K

• Akademia Medyczna, ul.Banacha 1, 02-097 Warszawa

autor

Bazylko A.

autor

Strzelecka H.

Bibliografia

• 1. BERGER: Handbuch der Drogenkunde. Wilhelm Maudrich Verlag, Wien-Bonn-Bern.
• 2. BORKOWSKI B.: Zarys farmakognozji. PZWL, Warszawa 1974.
• 3. BUDZIŃSKA J.: Badanie dostępności farmaceutycznej antranoidów z kory kruszyny pospolitej oraz preparatu Cholegran. Praca magisterska. AM, Warszawa 1991.
• 4. CYBULSKA H. i wsp.: Uprawa i zbiór ziół. PWRiL, Warszawa 1950.
• 5. DEDIO I.: Herba Pol. 1973, 20, 309.
• 6. DEMIREZER L. O.: Pharmazie 1994,49, 378.
• 7. DEMIREZER L. O.: Z. Naturf. 1994, 49, 404.
• 8. DEUTSCHES Arzneibuch X. Deutscher Apotheker Verlag, Stuttgart Govi-Verlag GmbH, Frankfurt 1991.
• 9. EVANS W. C.: Trease and Evans’ Pharmacognosy, 13th Ed., Bailiiere Tindall, London-Philadelphia-Toronto-Sydney-Tokyo.
• 10. HAGERS Handbuch der Pharmazeutischen Praxis, Band VI, Teil B. Springer Verlag, Berlin-Heidelberg-New York 1979.
• 11. HEGNAUER R.: Chemotaxonomie der Pflanzen. Birkhauser Verlag, Basel-Stuttgart 1969.
• 12. HOPPE H. A.: Drogenkunde. Walter de Gruyter, Berlin-New York 1975.
• 13. JERZMANOWSKA Z.: Substancje roślinne. Metody wyodrębniania. PWN, Warszawa 1970.
• 14. KACZMAREK F., URSZULAK I.: Biul. Inst. Rośl. Leczn. 1964, 10, 106.
• 15. KOHLMÜNZER S.: Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. PZWL, Warszawa 1993.
• 16. KRIVOBOK S. i wsp.: Mut. Res. 1992, 279, 1.
• 17. MUSZYŃSKI J.: Farmakognozja. PZWL, Warszawa 1957.
• 18. NORMA Branżowa, BN-87. Korzenie i świeże kłącza.
• 19. OLECHNOWICZ-STĘPIEŃ W., LAMER-ZARAWSKA E.: Rośliny lecznicze stosowane u dzieci. PZWL, Warszawa 1986.
• 20. POLSKA Norma, PN-84. Korzenie i kłącza suszone.
• 21. STRZELECKA H. i wsp.: Chemiczne metody badań roślinnych surowców leczniczych. PZWL, Warszawa 1987.
• 22. WESTENDORF J. i wsp.: Mut. Res. 1990, 240, 1.
• 23. WOJTASIK E., STRZELECKA H.: Herba Pol. 1992, 38, 21.