The Cartesian concept of corporeality and medical practice

• Autorzy: Agnieszka Raniszewska-Wyrwa
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

PL

Antropologia Kartezjusza dała trwały wkład w rozumienie ludzkiej cielesności, stając się czynnikiem wyznaczającym kierunek działań praktycznych, mających na celu wypracowanie coraz to bardziej skutecznych metod terapeutycznych. Zgodnie z koncepcją mechanistyczną w medycynie ciało traktowane jest jak biomaszyna, która realizuje określone cele. Zdrowie rozumiane jest jako prawidłowe funkcjonowanie maszyny cielesnej, choroba - jako zakłócenie naturalnych funkcji organizmu. Medycyna dokonuje zatem biologicznej redukcji pojęcia choroby, przyjmuje praktyczną jej koncepcję. Leczenie polega na naprawianiu organizmu za pomocą usuwania wadliwych części lub niszczeniu ciał obcych. Mechanistyczna koncepcja cielesności może być również odniesieniem dla chirurgii transplantacyjnej; skoro organizm ludzki jest maszyną, układem powiązanych z sobą elementów, to lekarz dokonując działań polegających na wymianie uszkodzonych części, podejmuje działania czysto mechaniczne. W biomedycznym modelu leczenia (opierającym się na mechanistycznej koncepcji cielesności) w centrum uwagi lekarza pozostaje niewłaściwie funkcjonujący organizm biologiczny, zanika natomiast pacjent jako osoba, co może spowodować u niego poczucie marginalizacji i zredukowania do kolejnego przypadku chorobowego, a to z kolei wpłynąć negatywnie na ogólny stan chorego. Taka sytuacja może być korzystna dla pacjentów nie chcących ujawniać prawdziwego stosunku do choroby. Model biomedyczny może być też wygodniejszy dla personelu medycznego, który nie wchodząc w głębsze relacje z pacjentami, może zdystansować się do problemu bólu i cierpienia chorego.

EN

The anthropology of Descartes permanently influenced the understanding of human corporeality by becoming a factor outlining the direction of practical actions aiming at finding more effective therapeutic methods. According to the mechanistic concept in medicine the body is a bio-machine that performs specified functions. Health is understood as proper functioning of the bodily machine, sickness is a disturbance of the natural functions of the organism. Thus medicine conducts a biological reduction of the notion of sickness and embraces the practical concept. Treating is repairing the body through removing defective parts or destroying foreign bodies. The mechanistic concept of corporeality may also be a reference for transplantation surgery; if the human body is a machine, a system of inter-connected elements, then by replacing defective parts doctors conduct purely mechanical activities. In the biomedical model of treatment (basing on the mechanistic concept of corporeality) the doctor's attention is focused on the defective biological organism, however, the patient as a person disappears. This may cause a feeling of marginalisation and reduction to just another case, and this in turn may negatively influence the general state of the sick. On the other hand such a situation may be favourable for patients who do not want to disclose their real attitude towards a new situation. The biomedical model may be also more convenient for the medical personnel as without building deeper relations with the patients they are able to distance themselves from the problem of pain and suffering of the sick.

Słowa kluczowe

PL

Kartezjusz; dusza; ciało; medycyna; transplantacja

EN

Descartes; soul; body; medicine; transplantation

• Czasopismo: Physiotherapy
• Rocznik: 2010
• Tom: 18
• Numer: 3
• Strony: 46-51

Daty

wydano

2010-07-01

online

2010-12-06

Twórcy

autor

Agnieszka Raniszewska-Wyrwa

• The Unit of Bioethics, Moral Philosophy IF UMK, Toruń

Identyfikatory

DOI

10.2478/v10109-010-0063-2