znany jako arszenik. Jego właściwości znane są już od starożytności, ale naprawdę wielką popularność zdobył w średniowieczu gdzie, wykorzystywany jako trutka na myszy i szczury, był powszechnie dostępny. Arszenik jest doskonałą trucizną, bo nie posiada zapachu i smaku, przez co idealnie nadaje się jako trujący dodatek to potraw czy wina. Trucizna powoduje krwotoki układu trawiennego, konwulsje i w efekcie bolesną śmierć. Arszenik często podawano też w małych dawkach przez dłuższy czas. Ofiara powoli podupadała na zdrowiu, rozwijały się u niej choroby serca, skóry i nowotwory. Jako pierwsi ze stosowania tej trucizny znani byli rzymscy cesarze tacy jak Kaligula i Neron, którzy wykorzystywali ją do eliminacji swoich politycznych przeciwników. Później wykorzystywany był on nagminnie przez rodzinę Borgiów. Istnieje wiele opowieści mówiących o otruciach arszenikiem. W ten sposób zmarł m.in. papież Klemens V, otruty podczas odprawianych w kościele mszy, król francuski Karol X, przez swoją miłość do książek, czy cesarz Fryderyk II. Podejrzewa się także, że sam Napoleon Bonaparte został otruty tym samym związkiem. Arszenik używany był przez sławne trucicielki takie jak Katarzyna Medycejska, czy Giullia Tofana, która sprzedawała roztwór arszeniku jako kosmetyk, który miał poprawiać kobiecą urodę. Arszenik niewątpliwie jest silną trucizną, ale jego niewielkie ilości stosowane były (a często i są dalej) w lecznictwie i farmaceutyce. Był jednym ze składników roztworu Fowlera używanego od XVII wieku w leczeniu wszystkiego, od astmy po raka. Został także uznany pierwszym skutecznym lekarstwem na syfilis i choroby weneryczne. Nawet dziś pochodne arszeniku są stosowane w leczeniu śpiączki afrykańskiej, a także pozostaje on skutecznym środkiem stosowanym w leczeniu białaczki promielocytowej. Sprawdza się więc powiedzenie Paracelsusa, XVI-wiecznego niemieckiego lekarza i alchemika, „Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni, że dana substancja jest trucizną.

toxicodynamic properties mean that it can be used as a biological weapon applied to contaminate water or food.

Carlo Continuous Energy Burnup Code). Model numeryczny opracowany w celu przeprowadzenia symulacji Monte Carlo został zbudowany na podstawie geometrii oraz składu materiałowego kasety paliwowej typu 17x17 używanej w rektorach wodnych ciśnieniowych PWR (Pressurized Water Reactor). Kaseta zawiera czyste paliwo uranowe jak i paliwo z dodatkiem wypalającej się trucizny – Gd2O3. Obecność wypalającej się trucizny istotnie wpływa na charakterystyki kasety paliwowej w polu neutronów, co zostało poddane analizie w zaprezentowanym artykule. Głównymi parametrami otrzymanymi w symulacji numerycznej są: reaktywność układu, wypalenie paliwa oraz ewolucje wybranych nuklidów, takich jak U235, Pu239, Pu241, Gd155 oraz Gd157. Wyniki symulacji numerycznej przeprowadzonej przy pomoc kodu MCB są zgodne z prawidłowościami fizyki rdzenia rektorów jądrowych typu PWR. Opracowana metodologia symulacji rdzenia reaktora jądrowego PWR na poziomie kasety paliwowej z dużą wiarygodnością odzwierciedla rzeczywiste zachowanie systemu.

numerical model developed for the Monte Carlo simulation was built using the engineering geometry and material composition of the 17x17 fuel subassembly for Pressurized Water Reactor (PWR). The 17x17 fuel subassembly contains pure uranium fuel as well as Gd2O3 bearing fuel. The Gd2O3 burnable poison significantly influences the characteristics of the fuel subassembly in the neutron field, which was shown in the paper. The main parameters obtained in the simulation are: system reactivity, fuel burnup and evolutions of the U235, Pu239, Pu241, Gd155 and Gd157. The results of the numerical simulation performed with the MCB code show good agreement with the theoretical predictions of the nuclear reactor physics. The developed methodology for the numerical simulation of the PWR core at the level of the fuel subassembly with high accuracy reflects the reality.