Ustawy i rozporządzenia na przestrzeni lat w różny sposób określały stopień odpowiedzialności za szkody, jakie wyrządzała zwierzyna objęta ochroną gatunkową. Warto podkreślić, że tego typu zwierzęta mogą wyrządzać szkody nie tylko w mieniu, ale także na osobie.
Ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody w przepisach dotyczących ochrony gatunkowej zwierząt obok podstawowych instrumentów ochrony gatunkowej, jakimi są zakazy obwarowane sankcjami karnymi na wypadek ich nieprzestrzegania, przewiduje także środki o charakterze, nazwijmy to tak, pozytywnym, w postaci działań ochronnych, spośród których najdalej idące znaczenie ma ustalanie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania.
Rozpoczęty wiosną 1989 r. proces transformacji ustrojowej w ochronie przyrody przyniósł dość szybkie efekty. 12 grudnia 1991 r. weszła w życie Ustawa z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody, zastępując swą poprzedniczkę z 1949 r.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.