Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Życie i działalność zasłużonego elektroenergetyka Jerzego Majewskiego (1913-1980)

Strzałka Jan, Majewski Zbigniew

Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej

|

2024

|

nr 77

193--196

PL

Jerzy Majewski był inżynierem elektrykiem – projektantem, szczególnie zasłużonym w odbudowę i rozwój krajowego systemu elektroenergetycznego. Studiował we Lwowie i w Grenoble we Francji. Uczestniczył w Kampanii Wrześniowej. Lata wojenne spędził na Zachodzie we Francji, Kanadzie i w Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił służbę w 304 Dywizjonie Bombowym. Po powrocie do kraju całe życie zawodowe związał z elektroenergetyką, w szczególności z przedsiębiorstwem Energoprojekt. Pracował jako wykładowca AGH. Uczestniczył w pracach CIGRE. Posiada znaczący dorobek publikacyjny.

EN

This article provides a biography and the key professional achievements of Mr. Jerzy Majewski (1913 – 1980), a distinguished Polish electric power engineer, lead of numerous engineering projects aiming at construction of the highest voltage transmission system in Poland. As the head and technical lead of Energoprojekt, the state level institution in charge of designing the highest voltage (110kV -750 kV) lines and substations as well as related studies and country level regulations. he significantly marked development of the power grid and pioneered implementation of the related technics in the devastated, after the WWII, country. Graduated from the Polytechnic Universities of Lvov and Grenoble (France), spent the war and the immediate post war period in France, Canada and the UK. In the years 1938-1940 served in the Polish Army participating in defense of Poland in 1939 and then, in the years 1942-1946 served as an airman in the British R.A.F

2

The improvement of water intake structures for energy and irrigation systems of mountainous and foothill rivers

Abilov Rashad Saffan

Polityka Energetyczna

|

2024

|

T. 27, z. 1

119--138

EN

The purpose of this study is to solve the efficiency and reliability problems of upstream water intake structures for energy and irrigation systems in the region of the Republic of Azerbaijan. Among the methods used in the study, experimental, analytical, and modelling methods should be distinguished. During the study, analyses and field investigations of main structures, and energy and irrigation systems in the foothills were conducted to identify the reasons for the low efficiency and reliability of existing old water intake structures and reduce their negative impact on the environment. The results of the study showed that many water intake structures built on small rivers are not only in poor working condition but also do not meet modern environmental requirements. Many of these structures were built more than thirty years ago and have not been modernized or reconstructed in accordance with new technologies and requirements. As a result of the study, recommendations were prepared for the design of new water intake structures that meet all modern environmental requirements and guarantee the more efficient use of water resources. These new facilities will also help to reduce water losses during the overflow process, which will make the use of water more cost-effective. Additionally, one of the main outcomes is the developed useful model, which pertains to the field of hydroengineering construction for water intake from mountain and foothill rivers, serving as an additional barrier to reduce the influx of large sediment into the reservoir.

PL

Celem niniejszego artykułu jest rozwiązanie problemów związanych z wydajnością i niezawodnością struktur poboru wody dla systemów energetycznych i irygacyjnych w regionie Azerbejdżanu. Wśród metod wykorzystanych w badaniu należy wyróżnić metody eksperymentalne, analityczne i modelowania. Podczas badania przeprowadzono analizy i badania terenowe głównych struktur oraz systemów energetycznych i nawadniających na pogórzu w celu zidentyfikowania przyczyn małej wydajności istniejących starych struktur poboru wody oraz zmniejszenia ich negatywnego wpływu na środowisko. Wyniki badań wykazały, że wiele budowli hydrotechnicznych wybudowanych na małych rzekach jest nie tylko w złym stanie technicznym, ale również nie spełnia współczesnych wymogów środowiskowych. wymogów środowiskowych. Wiele z tych obiektów zostało wybudowanych ponad trzydzieści lat temu i nie zostało zmodernizowanych lub przebudowanych zgodnie z nowymi technologiami i wymogami. W wyniku przeprowadzonych badań opracowano zalecenia dotyczące projektowania nowych ujęć wody, które spełniają wszystkie współczesne wymogi środowiskowe i gwarantują bardziej efektywne wykorzystanie zasobów wodnych. Nowe obiekty przyczynią się również do zmniejszenia strat wody podczas procesu przelewania, co sprawi, że korzysta nie z wody będzie bardziej opłacalne. Ponadto jednym z głównych rezultatów jest opracowany użyteczny model, który odnosi się do dziedziny budownictwa hydrotechnicznego dla poboru wody z rzek górskich i podgórskich, służąc jako dodatkowa bariera ograniczająca napływ dużych osadów do zbiornika.

3

Post-War Reconstruction of Cities (Reconstruction of Baba Amr Neighbourhood in the City of Homs, Syria)

Zin Eddin Mozahem

Builder

|

2024

|

R.28, nr 5

71--77

EN

The research discusses the issue of reconstruction after wars. The paper presents theoretical ideas about reconstruction after wars, including but not limited to the impact of wars on the urban environment, the reconstruction strategies and trends in architecture after wars, the principles of reconstruction of the physical structure of buildings, and urban sustainability in post-war reconstruction operations. The concepts are illustrated through case studies of post-war city reconstruction experiences, such as the Baba Amr – Al Sultanyia – Gouber neighbourhood, which could constitute an introduction and a model for presenting a future vision of reconstructing destroyed areas in Syria.

PL

Niniejsza praca porusza problematykę odbudowy po wojnach. W artykule przedstawiono teoretyczne koncepcje dotyczące odbudowy powojennej, m.in.: wpływ wojen na środowisko miejskie, strategie i tendencje odbudowy po wojnach w architekturze, zasady odbudowy konstrukcji budynków, zrównoważony rozwój miast w okresie powojennym. Koncepcje zilustrowano studiami przypadków powojennej odbudowy miast, takich jak np. dzielnica Baba Amr – Al-Sultanyia – Gouber, która może stanowić modelowy przykład przyszłej wizji odbudowy zniszczonych obszarów w Syrii.

4

Nieużytki w zabudowie obszaru starych miast Poznania i Kołobrzegu – problemy i potencjały

Brechelke Adrianna, Kasperczyk-Brodecka Zuzanna

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2023

|

Z. 15

85--108

PL

Występowanie nieużytków na obszarach Starych Miast Poznania i Kołobrzegu związane jest m.in. z działaniami wojennymi prowadzonymi na ich terenie w 1945 r. Ogromna skala zniszczeń zostawiła trwały ślad w strukturze urbanistycznej obu starówek, a różne strategie odbudowy doprowadziły do powstania luk w zabudowie o odmiennym charakterze. W artykule dokonano identyfikacji oraz analizy przestrzenno-funkcjonalnej nieużytków oraz diagnozy ich społecznego oraz wizualnego oddziaływania. Metoda analizy porównawczej, wsparta narzędziami mapowania i wizytą studialną w obu miastach, pozwoliła na stworzenie charakterystyki nieużywanych działek i rozpoznanie występujących na nich patternów przestrzennych. Takie ujęcie tematyki nieużytków uwypukla ich problemy i potencjały, a w efekcie może wpłynąć na celowe zaadresowanie kierunków działań w dokumentach strategicznych obu miast.

EN

The occurrence of wastelands in the old town areas of Poznań and Kołobrzeg is associated with, among others, the military operations carried out in their respective areas in 1945. The enormous scale of destruction left a permanent mark on the urban structure of both old towns and the different reconstruction strategies led to the creation of urban gaps of a different character. The paper presents the identification and spatial and functional analysis of wastelands and the diagnosis of their social and visual impact. The method of comparative analysis, supported by mapping tools and a study visit to both cities, allowed to create a set of characteristics of unused plots and to recognise the spatial patterns occurring on them. Such an approach to the subject of wastelands highlights their problems and potentials and, as a result, can influence the targeted strategies in the planning documents of both cities.

5

Historia Oddziału Kieleckiego SEP

Ginał Kazimierz

Zeszyty Naukowe Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej

|

2022

|

Nr 74

229--236

PL

W referacie przedstawiona została skrótowo historia i działalność Oddziału Kieleckiego SEP. Przedstawiono postać inż. Tomasza Ruśkiewicza. Opisano działalność elektryków i działaczy SEP w ramach Radomskiego Koła Elektrotechników, powołanego przez II Ogólnopolski Zjazd Elektrotechników i Radomskiego Oddziału SEP przekształconego z Koła na Oddział na Walnym Zjeździe Delegatów SEP w 1928 roku w Toruniu. Kolejna część artykułu obejmuje historię i działalność Oddziału Radomsko-Kieleckiego w latach 1935 do 1939, a także okres działalności SEP w czasie okupacji (lata 1939-1945). Przedstawiono też historię i działalność Oddziału RadomskoKieleckiego SEP po wyzwoleniu spod okupacji i dostosowanie jej do nowej rzeczywistości politycznej i gospodarczej. Artykuł zakończono działalnością Oddziału Kieleckiego SEP od roku 1950 do 2022 roku.

EN

The paper briefly presents the history and activities of the Kielce Branch of SEP. The first part of the paper presents the figure of Eng. Tomasz Ruśkiewicz - Son of the Świętokrzyskie Region. His professional activity was related to electrical engineering. Regardless of his professional work Eng. Tomasz Ruśkiewicz was involved in social and association activities. In 1919, he was one of the initiators and organizers of the Founding Congress of the Association of Polish Electrical Engineers. He is the patron of the Kielce Branch of the SEP. The second part of the paper (1921-1935) presents the activities of electricians and SEP activists within the Radom Electrical Engineering Club established by the 2nd National Congress of Electrical Engineers (November 1, 1921) and the Radom Branch of SEP transformed from a Club to a Branch at the General Congress of SEP Delegates held in 1928 in Toruń. The third part of the paper covers the history and activities of the Radom-Kielce Branch from 1935 to 1939. During this period, a draft of new regulations of the Radom-Kielce Branch was prepared and approved by the Main Board. In June 1935, the Radom SEP Branch was transformed into the Radom-Kielce SEP Branch with its seat in Skarżysko-Kamienna. The fourth part of the paper concerns the SEP's activity during the occupation (1939-1945). The occupier destroyed Poland's property and most of the Association's achievements. The members and sympathizers of the SEP went into conspiratorial activities. The repressions greatly reduced the ranks of the Association, but did not completely destroy its activities. The fifth part of the paper covers the years 1945-1950. It presents the story and the activities of the Radom-Kielce Branch of the SEP after the liberation from occupation and its adaptation to the new political and economic reality. It is the time of a rebuilding of the country, in which SEP activists took an active part. The sixth part of the paper presents the efforts of SEP activists from Kielce, operating within the existing Radom-Kielce Branch, to create an independent Kielce Branch based in Kielce. The seventh part - the last part of the paper presents the story and the activity of the Kielce Branch of SEP from 1950 to 2022.

6

Kościół na Woli Justowskiej w Krakowie

Böhm Aleksander

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2022

|

Z. 8

63--76

PL

Wola Justowska od dawna uchodziła za najatrakcyjniejszą miejską dzielnicę willową Krakowa. W 1948 roku przeniesiono tu drewniany kościół z XVI wieku, który pierwotnie wybudowano w Komorowicach Śląskich. Spłonął w pożarze w 1978 roku. Niedługo potem został odbudowany, by w 2002 roku ponownie spłonąć. Zespół projektowy po odpowiednich analizach krajobrazowych, rozpatrzeniu wielu pomysłów odbudowy oraz lokalizacji opracował ostateczną wersję projektu. Zatwierdzono zgodnie z wolą mieszkańców odbudowę kościoła w jego pierwotnym miejscu – na Woli.

EN

Wola Justowska has been thought od as the most attractive urban villa district of Kraków. A timber church from the XVI century that had orginally been built in Komorowice Śląskie was relocated here in the year 1948, subsequently burning down a fire in 1978 in unknown circumstances. It had been rebuilt soon after, only to be set on fire a second time in 2002. After discuting numerous ideas and locations of its reconstrucion, the desing team developed a final version of its desing, wchich festured the reconstruction of the church in its orgial location – in accordance with the will of the residents of Wola had been preceded by appriopriate landscape analyses.

7

Theoretical and legal rules for the reconstruction of architectural monuments in Ukraine that suffered during the Russian military aggression

Kozłowski Tomasz, Ivashko Yulia, Belinskyi Serhii, Dmytrenko Andrii, Ivashko Oleksandr

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

|

2022

|

T. 50

391--408

EN

The war, which broke out in Ukraine on the 24th of February 2022, has left cities and infrastructure destroyed. While hostilities continue, war damage, including architectural monuments, is being recorded. The following paper is part of these activities. It aims to emphasise the scale of the destruction of cultural heritage sites and to identify the possibilities of their reconstruction and restoration. This study analyses international doctrinal documents and recommendations on the protection of historic monuments (e.g., ICOMOS), Ukrainian regulations and the literature on the reconstruction of historic urban layouts and architecture after the Second World War, primarily in Poland. The research is also based on methods used in restoration work, architectural survey documentation, and historical and comparative analysis. The war damage (as of May 2022) is discussed in general. Russian rocket attacks are inflicting damage to sites in almost all of Ukraine, but the Kyiv, Chernihiv, Sumy, Kharkiv, Donetsk and Lugansk, Mykolaiv and Kherson regions have suffered the most. This paper presents examples of destruction in selected regions surveyed directly by the authors - the Ukrainian capital Kyiv, Chernihiv and Mykolaiv regions. In Kyiv, mainly residential buildings and shopping centres have been destroyed, whereas in the Mykolaiv region the scale of destruction has been greater, including residential build- ings, schools and Orthodox churches. The conclusions provide proposals for the post-war reconstruction of selected buildings

PL

Wojna, która wybuchła w Ukrainie 24 lutego 2022 roku, doprowadziła do zniszczenia miast i infrastruktury. Działania wojenne trwają nadal, prowadzona jest też rejestracja strat wojennych, m.in. zabytków architektury. Niniejszy artykuł wpisuje się w te działania. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na skalę zniszczeń obiektów dziedzictwa kulturowego oraz wskazanie możliwości ich odbudowy i rekonstrukcji. W badaniach analizowano międzynarodowe dokumenty doktrynalne i zalecenia związane z ochroną zabytków (m.in. ICOMOS), przepisy ukraińskie oraz literaturę przedmiotu przedstawiającą doświadczenia odbudowy zabytkowych układów urbanistycznych i architektury po II wojnie światowej, przede wszystkim w Polsce. Badania opierają się też na metodach stosowanych w pracach konserwatorskich, dokumentacji inwentaryzacyjnej, analizie historycznej i porównawczej. Omówiono ogólnie stan zniszczeń wojennych (stan z maja 2022). Rosyjskie ostrzały rakietowe niszczą obiekty w niemal całej Ukrainie, jednak najbardziej ucierpiały obwody kijowski, czernihowski, sumski, charkowski, doniecki i ługański, mikołajowski oraz chersoński. W artykule przedstawiono przykłady zniszczeń w wybranych regionach badanych bezpośrednio przez autorów - w stolicy Ukrainy Kijowie oraz w obwodzie czernihowskim i mikołajowskim. W Kijowie zniszczeniu uległy głównie budynki mieszkalne i centra handlowe, w obwodzie mikołajowskim skala zniszczeń okazała się większa - są to m.in. budynki mieszkalne, szkoły, cerkwie. We wnioskach sformułowano propozycje powojennej odbudowy wybranych obiektów.

8

Strategie odbudowy dzielnicy Al-Midan w Aleppo

Tylecka Agnieszka

PUA Przestrzeń Urbanistyka Architektura

|

2022

|

Vol. 1

50--75

PL

Obecnie na świecie rozgrywają się różne konflikty zbrojne. Niniejszy artykuł porusza zagadnienie możliwości odbudowy jednego z obszarów syryjskiego miasta Aleppo – dzielnicy Al Midan. Przedstawiono wnioski oparte na analizach projektu miasta, a w szczególności ww. dzielnicy z okresu przed wybuchem wojny oraz w stanie obecnym (powojennym). Badania uzupełniono o wywiad środowiskowy i mapę mentalną sporządzoną przez jednego z mieszkańców Aleppo zgodnie z wytycznymi autorki artykułu. Na tej podstawie opracowano wnioski, które pozwalają na zaprojektowanie nowej wizji dzielnicy Al-Midan.

EN

Nowadays, armed conflicts are still taking place. This Article addresses the issue of the possibility of rebuilding the Al-Midan district one of the areas Syrian city of Aleppo. The conclusions are based on analyzes of the entire city and the district from the period before the outbreak of the re-war and post-war conditions. The research was supplemented with an environmental interview and a mental map prepared by one of the residents of Aleppo in accordance with the guidelines of the author of the article. That base allowed to design a new vision of the Al-Midan district.

9

Ocena stanu oraz warunki odbudowy i remontów urządzeń melioracji wodnych

Bykowski Jerzy, Szymczak-Graczyk Anna

Inżynier Budownictwa

|

2022

|

nr 6

84--88

10

Kaplica na cmentarzu z I wojny światowej na wzgórzu Pustki w Łużnej – odbudowa architektury drewnianej

Martyka Anna, Figurska-Dudek Joanna

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 68

143--155

PL

Kaplica cmentarna zaprojektowana w Łużnej przez słowackiego architekta Dušana Jurkoviča była cennym w skali światowej zabytkiem architektury drewnianej. O jej znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego świadczą nie tylko unikalna forma i konstrukcja architektoniczna obiektu, ale również lokalizacja nieopodal szczytu wzgórza Pustki na cmentarzu nr 123, założonym w miejscu walk pozycyjnych toczonych podczas operacji gorlickiej w maju 1915 roku. Założenie przestrzenne cmentarza zostało wyróżnione Znakiem Dziedzictwa Europejskiego. Autorem ogólnej kompozycji przestrzennej oraz aranżacji nekropolii był rzeźbiarz Jan Szczepkowski. Po jego odwołaniu prace projektowe i realizacyjne kontynuował Jurkovič. W artykule przeanalizowano odbudowę drewnianej kaplicy, która spłonęła w 1985 roku, na tle syntetycznie zarysowanej historii cmentarza. Odbudowa polegała na odtworzeniu formy architektonicznej na podstawie oryginalnych rysunków architekta oraz dostępnej ikonografii. Kaplica- pomnik zrekonstruowana i górująca w krajobrazie pojawiła się w setną rocznicę bitwy gorlickiej jako upamiętnienie poległych oraz jako symbol przywracający ciągłość historii.

EN

The cemetery chapel designed in Łużna by Slovak architect Dušan Jurkovič was a monument of wooden architecture of world-class value. Its significance to cultural heritage was attested to by its unique form and architectural construction, as well as its siting near the summit of Pustki Hill, on the grounds of cemetery No. 123, located on the site of trench warfare conducted as a part of the Gorlice operation in May 1915. The spatial layout of the cemetery was recognized with the European Heritage Label. The author of the overall spatial composition and arrangement of the necropolis was sculptor Jan Szczepkowski. After his dismissal, design and construction work was continued by Jurkovič. This paper presents an analysis of the chapel’s reconstruction, as it burned down in 1985, against the background of a synthetically outlined history of the cemetery. The reconstruction entailed the recreation of the architectural form using the architect’s original drawings and available iconography. The chapel-monument, reconstructed and towering in the landscape, appeared at the site on the centennial anniversary of the Gorlice battle, in honor of the memory of the fallen and as a symbol that restores historical continuity.

11

Retrospekcja o genezie i trwałości powojennych polichromii kamienic Starego Rynku w Poznaniu

Łubowski Andrzej

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2021

|

T. 17, nr 2

7--16

PL

Artykuł prezentuje autorskie doświadczenia twórcze artysty i jednocześnie badacza, związane z wykonaniem dekoracji malarskiej kamienic na Starym Rynku, w Poznaniu. Są to dzieła powstałe w latach: 1986, 1994 oraz 1997. Pierwsza realizacja była konsekwencją dość niespodziewanego włączenia w dzieło powstawania polichromii kamienic na Starym Rynku, w Poznaniu. Było to, po około 30 latach po powstaniu polichromii na zrekonstruowanych kamieniczkach, po II Wojnie Światowej. Zaistniała potrzeba odtworzenia dekoracji malarskiej autorstwa Edmunda Łubowskiego, na kamienicy na Starym Rynku 39 oraz sgraffita, autorstwa Józefa Fliegera, na Starym Rynku 99. Sytuacja była konsekwencją tak dalekiej destrukcji, że nie można było poddać tych dzieł dalszym konserwacjom. Z uwagi, iż autorzy jeszcze wtedy żyli, możliwe było konsultowanie przebiegu ich odtworzenia. W 1994 roku autor otrzymał kolejną propozycję wykonania, według autorskiego projektu, nowej dekoracji malarskiej na kamienicy na Starym Rynku 66, która została wykonana w technice mokrego fresku. Później, w 2010 r. została przeprowadzona konserwacja tego dzieła, przebieg prac konserwatorskich odbywał się w konsultacji z autorem. W 1997 zaprojektowano dekorację malarską na kamienicy przy ul. Paderewskiego 3, blisko wnętrza urbanistycznego Starego Rynku. W oparciu o projekt, wykonano malarską dekorację w technice silikatowej. Doświadczenie artysty, wyniesione z tych wymienionych prac, stały się przedmiotem badań jakościowych, które korelują ze sobą upływ czasu i rodzaj stosowanych technik malarstwa ściennego oraz innych uwarunkowań technicznych z problematyką artystyczną.

EN

The article presents the artist's and researcher's own artistic experiences related to the implementation of painting decorations of tenement houses at the Old Market Square in Poznań. These are the works created in 1986, 1994 and 1997. The first project was a consequence of quite unexpected incorporation of the polychrome of the tenement houses at the Old Market Square in Poznań. It was about 30 years, after World War II, when the polychrome on the reconstructed tenement houses was created. There was a need to restore the painting decorations by Edmund Łubowski on a tenement house at 39 Stary Rynek and the sgraffito by Józef Flieger at 99 Stary Rynek. The situation was a consequence of such advanced destruction that the works could not undergo further conservation processes. Due to the fact that the authors were then still alive, it was possible to consult the reconstruction process. In 1994, the author received another proposal to make, according to his own design, a new painting decoration, made in the wet fresco technique, on a tenement house at 66 Stary Rynek. Later, in 2010, the restoration work was conducted in consultation with the author. In 1997, a painting decoration was designed on the tenement house at 3 Paderewskiego Street, close to the urban interior of the Old Market Square. Based on the project, painting decorations were made in the silicate technique. The artist's experience, drawn from the aforementioned works, has become the subject of qualitative research that correlates the passage of time and the type of wall painting techniques used as well as other technical conditions with artistic issues.

12

The Impact of Overstory Species and Soil Properties on the Growth of Planted Silver Fir Abies alba in the Karkonosze Mountains, Poland

Dobrowolska Dorota, Pawlak Bogdan, Olszowska Grażyna

Polish Journal of Ecology

|

2021

|

Vol. 69, nr 1

14--24

EN

Silver fir Abies alba was once an abundant tree species in the Karkonosze Mts. in Poland but its population has decreased. The aim of our study was to assess 1) the impact of canopy trees on the growth dynamics of silver fir saplings and 2) the relationship between the growth rate of silver fir saplings and the soil properties, with special regard to the soil enzyme activity. The study was conducted in the Karkonoski National Park on five experimental plots. Silver fir seedlings were planted in Scots pine, European larch, Norway spruce, silver birch and European beech stands in 1999. In 2016, we measured the diameter at breast height (DBH) and height of the canopy trees and the height, DBH, height increments, needle width and length of 100 silver fir saplings. The dehydrogenase, urease, phosphatase and asparaginase activity was analysed in organic and humus soil horizons. The height, diameter and needle dimensions of young silver fir trees were significantly different under different canopies. The urease and asparaginase activity was the highest under the larch and spruce canopy in both soil horizons. Phosphatase activity was also the highest under larch canopy but only in organic soil horizon. Young silver fir (thicket) has grown under the canopy of all tested tree species but found best growth conditions under larch and pine canopies. The relative growth of silver fir is therefore a function of both stand canopy and soil properties.

13

From Emergency Shelter towards Disaster-relief Housing — Tōhoku’s Reconstruction Case Study

Cosson Camille

Budownictwo i Architektura

|

2021

|

Vol. 20, no 1

35--46

EN

This paper presents the post-disaster reconstruction of the Tōhoku region. Although Japan has always been one of the most prepared countries because of its long history with natural disasters, the 2011 Great East Japanese Earthquake and tsunami might be one of the most significant disasters recorded in the country’s modern history. This unprecedented disaster that has shaken Japan is a decisive turning point for the entire society as well as for architects and urban planners. Almost ten years later, reconstruction work is still ongoing. This paper introduces specifically Japanese architects’ involvement during the three phases of recovery: emergency shelter, temporary accommodation and permanent housing. After the first stage of perplexity and doubt, architects gradually stepped up and started initiatives to resolve the disaster victims’ precarious situation. This article outlines some of the architects’ actions through the three phases of recovery since the 3.11 disaster. Each of these temporalities has its issues and challenges which the urban planners, architects and designers tried to solve using their know-how to help rebuild devastated communities.

PL

W artykule przedstawiono odbudowę regionu Tōhoku po katastrofie naturalnej. Chociaż Japonia zawsze była postrzegana jako jeden z najlepiej przygotowanych krajów na klęski żywiołowe ze względu na ich długą historię występowania, trzęsienie ziemi i tsunami, które uderzyły w pacyficzne wybrzeże regionu Tōhoku w 2011 roku było prawdopodobnie jedną z najbardziej znaczących katastrof odnotowanych we współczesnej historii tego kraju. Ten bezprecedensowy kataklizm, który wstrząsnął Japonią, stanowi decydujący punkt zwrotny dla całego społeczeństwa, a także dla architektów i urbanistów. Prawie dziesięć lat później odbudowa wciąż trwa. Niniejszy artykuł przedstawia pracę japońskich architektów podczas trzech faz odbudowy: schronów bezpieczeństwa, tymczasowego zakwaterowania i stałego zamieszkania. Po pierwszym etapie niepewności i zwątpienia, architekci zaczęli podejmować inicjatywy mające na celu poprawę trudnej sytuacji ofiar katastrofy. Ten artykuł przedstawia niektóre działania architektów w trzech fazach odbudowy po kataklizmie z marca 2011. Każdy z tych okresów ma swoje problemy i wyzwania, które urbaniści, architekci i projektanci starali się rozwiązać, wykorzystując swoją wiedzę, aby pomóc w odbudowie zniszczonych społeczności.

14

The use of sand columns in the reinforcement of weak layers in road engineering

Ayyad Sami Mohammed, Ahmad Omar Asad

Archives of Civil Engineering

|

2021

|

Vol. 67, nr 1

527--538

EN

It is an established fact that when roads are planned and constructed, consideration needs to be given to ensuring the strength of the road surface. It is, however, also the case that when an existing road is being rebuilt or is under maintenance, its base may need to be fortified to increase the road’s vehicle-carrying capacity. The base may, for example, contain a high proportion of weak soil that would be difficult, time-consuming, and costly to remove. This paper aims to investigate the efficacy of using sand-filled piles to reduce road deformation. Experiments conducted on sponge samples confirm that there is a relationship between the total area of sand-filled piles and relative reduction in deformation. It finds that the relationship is non-linear, but that the relationship can be made linear by adjusting the area of sand-filled piles. When the area of sand-filled piles increases from 7.8% to 19.4%, the deformation module can change by up to 100%. Relative reduction in deformation can change from 14% to 45.5% when the area of sand-filled piles increases from 7.8% to 11.7%. The maximum reduction in deformation - 92.4% - occurs when the area of sand-filled piles exceeds 19.5%. Changing the loads borne also affects the deformation module. This paper found that when there was a 10 to 15kg load, and the number of sandfilled piles was increased, there was a change in the deformation module by 380-470%. When there was only a 5kg load on the sample, and the number of sand-filled piles was increased, there was a change in the deformation module by up to 1217%.

15

Restoration of the Market Square in Opole as the creation of a new vision of the city's history

Szczepańska Barbara

Architectus

|

2021

|

Nr 3 (67)

35--44

EN

The article aims to present the post-war restoration of the Market Square in Opole as a process of creating the city's new history. The research subject included the tenement houses in the frontages of Opole's Market Square, which were destroyed in 1945 and rebuilt in the 1950s. The article analyses the process of restoring Opole's Market Square, which is presented in the context of Opole's changed national affiliation and the ideological and identity issues, therefore, ultimately impacting the form of restored tenement houses. The archival materials analysed during the research process were: written materials, kept in the State Archive in Opole, and design projects, kept in the State Archive in Katowice. The research is complemented by subject literature, in which the topic of Old Town restoration was present, historical publications concerning Opole and local press. Our research established that Opole's Market Square's post-restoration image differs significantly from how it looked before World War II. The analysis of iconographical materials (pre-war postcards and photographs, as well as contemporary photographs) showed that, in the restoration process, the 19th-century tenement houses that differed from each other stylistically, became replaced with unified baroque-like buildings. The analysis of archival materials pertaining to the restoration of Opole's Market Square proves that this process was not only meant to restore the Old Town's spatial cohesion, reconstruct inner-city infrastructure and create new apartments, but also to present local authorities' resourcefulness and to show that Opole has always been a Polish city, brought back to its Motherland in 1945. Stark differences between the pre- and post-war image of Opole's Market Square provoke questions concerning identity in the context of restoration, values related to particular architectural styles and attempts to create a brand new vision of Opole's history, in which "Polish" elements were displayed to legitimise incorporating the city into Poland and to constitute the city’s brand new identity.

PL

Celem artykułu było zaprezentowanie powojennej odbudowy Rynku w Opolu jako kreacji nowej historii miasta. Przedmiotem prac były kamienice tworzące pierzeje Rynku w Opolu, które zostały zniszczone w wyniku działań wojennych w 1945 r. i odbudowane w latach 50. XX w. W artykule przedstawiono proces odbudowy opolskiego Rynku w kontekście zmienionej przynależności państwowej Opola i związanych z tym kwestii ideologicznych i tożsamościowych, które miały wpływ na ostateczną formę odbudowanych kamienic. Podczas badań dokonano analizy przede wszystkim materiałów archiwalnych: piśmienniczych, przechowywanych w Archiwum Państwowym w Opolu, oraz projektowych, znajdujących się w Archiwum Państwowym w Katowicach. Badania uzupełniła literatura przedmiotu, w której poruszany był temat odbudowy obszarów staromiejskich, publikacje historyczne poświęcone Opolu oraz lokalna prasa. W czasie prac udało się ustalić, że wygląd opolskiego Rynku po jego odbudowie znacznie różni się od tego, jak obszar ten prezentował się przed II wojną światową. Analiza materiałów ikonograficznych (przedwojennych pocztówek i fotografii oraz fotografii współczesnych) pozwoliła ukazać, że podczas odbudowy XIX-wieczne kamienice o zróżnicowanej szacie stylistycznej zastąpione zostały w dużej mierze przez zunifikowane barokizujące budowle. Analiza materiałów archiwalnych poświęconych odbudowie opolskiego Rynku wskazuje, że proces ten miał nie tylko przywrócić spójność przestrzenną obszarowi staromiejskiemu, odtworzyć śródmiejską infrastrukturę i zapewnić nowe mieszkania, ale także ukazać zaradność lokalnych władz i udowodnić, że Opole było miastem odwiecznie polskim, które w 1945 r. powróciło do Macierzy. Wyraźne różnice pomiędzy przed- i powojennym wyglądem opolskiego Rynku każą zadawać pytania o tożsamościowe znaczenie procesu odbudowy, wartości wiązane z konkretnymi stylami architektonicznymi oraz próby kreacji zupełnie nowej wizji historii Opola, w której wątki „polskie” zostają wyeksponowane po to, by legitymizować włączenie miasta do granic Polski i ukonstytuować zupełnie nową tożsamość miasta.

16

Współpraca transgraniczna urzędów nadzorujących rewitalizację terenów po eksploatacji węgla brunatnego - doświadczenia programu„Źycie z górnictwem"

Jakubiak Wiesław, Maślisz Tadeusz

Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie

|

2020

|

nr 8

8--12

PL

W artykule omówiono wspólny projekt Saksońskiego Urzędu Górniczego, Wyższego Urzędu Górniczego i Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego - „Życie z górnictwem" (MineLife) oraz metody zastosowane w trakcie jego realizacji. Dzięki programowi zainicjowano wymianę pomiędzy instytucjami partnerskimi, która pozwoliła na pozyskanie wiedzy i zwiększenie kompetencji w dziedzinie procedur administracyjnych, procesów planowania i zakresu nadzoru oraz dostępnych technologii, procedur w górnictwie odkrywkowym i podziemnym w rejonie przygranicznym. Uczestnikom pokazano również rekultywację terenów po zakończonej eksploatacji węgla brunatnego. Przedstawione zostały konflikty między przedsiębiorstwami górniczymi, organami nadzoru i mieszkańcami. Końcowym efektem programu jest podręcznik na temat ich rozwiązywania.

EN

The article discusses the joint project of the Saxon Mining Office, the State Mining Authority and the MarshaTs Office of the Lower Silesian Voivodship - "A Life with Mining" (MineLife) and the methods used during its implementation. The programme has initiated an exchange between the partner institutions, which allowed for acquinng knowledge and increasing competences in the field of administrative procedures, planning and supervision processes as well as technologies and procedures available for opencast and underground mining in the border region. Participants were also shown land reclamation after lignite mining was completed. Conflicts between mining compames, supervisory authorities and residents were presented. The finał effect of the programme is a manuał on solving these problems.

17

Odbudowa Isaac Theatre Royal w Christchurch (Nowa Zelandia) po trzęsieniu ziemi

Bednarz Łukasz, Koss Andrzej, Jasieńko Jerzy

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 57

50--59

PL

Nowozelandzki teatr „Isaac Theatre Royal” to duchowe serce sceny artystycznej miasta Christchurch i całego regionu Canterbury. W teatrze tym od ponad wieku odbywają się widowiskowe spektakle cenionych na całym świecie artystów. W 2011 roku podczas bardzo poważnego trzęsienia ziemi obiekt poniósł znaczne szkody, a audytorium i foyer zostały uznane za nienaprawialne w ich pierwotnej formie, głównie ze względu na niebezpieczeństwo zawalenia. Podczas kilku lat prac budowlanych i renowacyjnych prawie wszystkie elementy obiektu i jego wyposażenia o znacznej wartości kulturowej udało się uratować i wybudować ponownie. Projekt odbudowy umożliwił przebudowanie teatru zgodnie z najnowszymi wymogami technicznymi oraz bieżącą najlepszą praktyką teatralną, przy jednoczesnym zachowaniu wartości kulturowej i niewątpliwego uroku. W artykule przedstawiono historię obiektu, przyczyny i skutki katastrofy oraz proces odbudowy i efekt końcowy.

EN

The New Zealand theatre “Isaac Theatre Royal” is the spiritual heart of the art scene of the city of Christchurch and the entire Canterbury region. In this theatre, spectacular performances of artists valued all over the world have been taking place for over a century. In 2011, during a very serious earthquake, the facility suffered considerable damage, and the auditorium and foyer were considered irreparable in their original form, mainly due to the danger of collapse. During several years of construction and renovation work, almost all elements of the facility and its equipment of considerable cultural value were saved and rebuilt. The reconstruction project made it possible to rebuild the theatre in accordance with the latest technical requirements and current best theatre practice, while maintaining cultural value and undoubted charm. The article presents the history of the object, causes and effects of the disaster as well as the reconstruction process and the final effect.

18

Katastrofa budowlana w obiekcie zabytkowym… i co dalej?

Bednarz Łukasz, Opałka Piotr

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 60

122--129

PL

W artykule przedstawiono przebieg działań ratunkowych po wystąpieniu katastrofy budowlanej w obiekcie zabytkowym oraz związane z nimi trudności i zagrożenia. Dla zobrazowania procedury postępowania posłużono się przykładem katastrofy budowlanej, jaka wydarzyła się w czerwcu 2018 r. w średniowiecznym kościele pw. św. Jerzego w Hajdukach Nyskich (woj. opolskie).

EN

The article presents the course of rescue operations after the occurrence of a construction disaster in a historic building and the related difficulties and threats. To illustrate the procedure, an example was used – a construction disaster that happened in June 2018 in the medieval church St. George in Hajduki Nyskie (Opole Voivodeship).

19

Przemiany przestrzenne wybranych miast mazurskich w latach 1945-1989, w świetle badań jakościowych mieszkańców

Musiaka Łukasz

Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego

|

2019

|

nr 42 (2)

125--146

PL

Ofensywa Armii Czerwonej w 1945 r. spowodowała ogromne zniszczenia miast mazurskich. W niektórych przypadkach, czasami bezpowrotnie, zatarty został powstający przez wieki krajobraz kulturowy. Odbudowa ze zgliszczy i późniejsza rozbudowa w duchu socjalistycznym trwały przez kolejne kilkadziesiąt lat. Celem artykułu było poznanie opinii mieszkańców na temat przemian przestrzennych wybranych miast mazurskich w okresie 1945-1989. Aby zgromadzić odpowiedni materiał do analiz, zastosowano metodę badań jakościowych. Wywiady pogłębione zostały przeprowadzone z mieszkańcami sześciu wytypowanych miast o różnej skali zniszczeń wojennych. Respondenci w większości ocenili odbudowę powojenną pozytywnie. Późniejsze przemiany morfologiczne otrzymały gorsze noty. Równocześnie badane osoby potrafiły docenić skalę prowadzonej odbudowy, powstawanie miejsc pracy i rozwój ekonomiczny w tym okresie. Skutki zniszczeń wojennych oraz prowadzonych później prac porządkowych i budowalnych w miastach mazurskich, są odczuwane do dziś. Zarówno fizycznie, w krajobrazie miast, jak i w opiniach ich mieszkańców.

EN

The Red Army offensive in 1945 caused enormous damage to Masurian towns and cities. In some cases, the cultural landscape, which had been created over many centuries, was erased, sometimes irretrievably. Rebuilding from the ruins and the later expansion in the socialist spirit lasted for several decades. The aim of this article is to discover the opinions of inhabitants on the spatial transformations of selected Masurian towns in the period 1945-1989. In order to gather suitable material for analysis, a qualitative method was used. In-depth interviews were conducted with residents of six selected towns with different scales of war damage. Most of the respondents assessed the post-war reconstruction positively. Later morphological changes received worse marks. At the same time, those surveyed were able to appreciate the scale of the conducted reconstruction, the creation of jobs and the economic development in that period. The effects of war damage and the subsequent cleaning and construction works in Masurian towns are still being felt today. Both physically, in the urban landscape, and in the opinions of their inhabitants.

20

The history of the railway bridges by the Citadel in Warsaw

Bladyniec T.

Archives of Civil Engineering

|

2019

|

Vol. 65, nr 1

157--169

EN

In 1875 a steel railway bridge was built in northern Warsaw. It had seven spans of 66.22 m and two spans of 15.24 m. In 1908 the second railway bridge was built downstream of the older one. The spacing of supports and spans were the same as in the older bridge. During World War I, both bridges were blown up and then rebuilt, first temporarily and then permanently. Again both were blown up in 1944. In 1945, a temporary crossing was built. In 1947 a permanent bridge was rebuilt, partially replacing rivets with welding. On the pillars of the older bridge, the Gdański Bridge was built (not in this study). In 1963 welded connections were strengthened, in 1980 the structure of the northern track was replaced. In 2016, the northern track was renovated. The replacement of the structure of the southern track is ongoing since 2018.

PL

W 1873 roku władze rosyjskie podjęły decyzję o budowie Linii Obwodowej łączącej linie kolejowe Warszawa – Wiedeń, Warszawa – Petersburg i Warszawa – Terespol. Budowa wymagała nowej przeprawy przez Wisłę. Wybrano konstrukcję typu amerykańskiego z równoległymi pasami i krzyżulcową kratą. Nowa przeprawa miała liczyć siedem swobodnie podpartych przęseł kratownicowych po 66,22 m rozpiętości podporowej oraz dwóch niewielkich przęseł brzegowych o konstrukcji blachownicowej i rozpiętości po 15,24 m. Dźwigary mostu miały wysokość 6,02 m i rozstaw 5,18 m. Przeprawa była dwupoziomowa. Górną jej część przewidziano dla ruchu kolejowego z pojedynczym, specjalnym torem o czterech szynach (zespolonym). Dolna część mostu została natomiast przewidziana dla ruchu pieszego i kołowego. Budowa rozpoczęła się w kwietniu 1873. Ustrój niosący wykonano ze stali zlewnej z Anglii. Stalowa blacha pochodziła z Belgii, cement z Anglii, a granit na oblicowanie podpór ze Szwecji. Przyczółek na prawym brzegu Wisły i wszystkie filary posadowiono na stalowych kesonach, zaś przyczółek lewobrzeżny bezpośrednio na gruncie. Zasadnicze roboty przy budowie mostu zakończono do lutego 1875. 19 listopada 1875 miał miejsce urzędowy odbiór mostu. Ruch kolejowy przez most stopniowo wzrastał. Ponieważ był on zaprojektowany z myślą o lokomotywach o nacisku 13 ton na oś, nie mogły się nim poruszać parowozy nowego typu o nacisku 20 ton na oś. Zapadła zatem decyzja o budowie drugiego mostu kolejowego przy Cytadeli, a także o przebudowie istniejącego w celu zwiększenia jego nośności. Opracowano nowy projekt. Nowy, dwutorowy most kolejowy przy Cytadeli zlokalizoano 32 m w dół rzeki względem starego. Jego filary umieszczono w osiach starych, a rozpiętości przęseł były takie jak w sąsiedniej przeprawie. Ustrój składał się w dwóch swobodnie podpartych, stalowych dźwigarów kratownicowych. Były one oddzielne dla każdego toru, spoczywały jednak na wspólnych podporach. Pasy górne i dolne kratownic były względem siebie równoległe; ich rozstaw wynosił 3,42 m, a wysokość 6 m – tyle samo, co w starym moście. Ruch miał odbywać się po górnej części dźwigarów. Na każdym z nich ułożone miały zostać po jednym torze zespolonym złożonym z czterech szyn.