Dotychczas w cyklu artykułów pt. „Prawna ochrona gatunków” przedstawiono założenia ochrony gatunkowej zwierząt, koncentrując się na zakazach i wyjątkach od nich. Istnieje jednak potrzeba rozszerzenia rozważań o regulacje prawne dotyczące określonych gatunków ptaków, m.in. czapli siwych i kormoranów czarnych.
Początki nowożytnej ochrony przyrody datuje się zwykle na drugą połowę XIX w. Pewne elementy ochronne funkcjonowały już jednak znacznie wcześniej – początkowo w prawie zwyczajowym, a następnie w prawie stanowionym, choć były motywowane głównie względami gospodarczymi. Śladów takiej ochrony na polskich ziemiach można się doszukać w regulacjach dotyczących bobrów i turów.
W zaborze austriackim, choć dopiero po kilkudziesięciu latach, polska myśl prawnicza mogła się rozwijać stosunkowo swobodnie. Pojawiły się w niej także wątki zmierzające do ochrony niektórych zwierząt, wśród nich kozic i świstaków z jednej strony, a ptaków pożytecznych dla rolnictwa, nietoperzy i jeży z drugiej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.