A convenient and reliable method for quantitative determination of polyhexamethylene biguanide in aqueous solutions has been developed, based on complexation of the polymer with Naphthol Blue Black dye. Spectrophotometric titration measuring absorbance at 600 nm leads to characteristic zigzag curves, with the inflexion point at dye to polymer mers molar ratio 1:2. The photometric titration endpoints are characterized with good repeatability, resulting in low variance values. As a result, the limit of polyhexamethylene biguanide determination has been found to be equal to 50 and 150 µmol/dm3 of mers for direct and reverse titration, respectively.
PL
Opracowano nieskomplikowaną, dokładną metodę ilościowego oznaczania biguanidu poliheksametylenowego w roztworach wodnych opartą na reakcji kompleksowania polimeru z barwnikiem Czerń Amidowa 10B. Zmiany widma UV-Vis sugerują, że przy pewnym stosunku molowym stężeń polimeru (w przeliczeniu na mer) i barwnika tworzą się słabo rozpuszczalne kompleksy. Wynikiem miareczkowania spektrofotometrycznego przy długości fali 600 nm są zygzakowate zależności absorbancji od ilości analitu z punktem przegięcia przy stosunku molowym barwnik:polimer wynoszącym 1:2. Zastosowana metoda wyznaczania punktu końcowego miareczkowania charakteryzuje się dobrą powtarzalnością. Zakres oznaczania merów biguanidu poliheksametylenowego wynosi 50 i 150 µmol/dm3, odpowiednio, dla miareczkowania prostego i odwrotnego.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The anionic dye Acid Orange 7 (AO7) was applied for quantitative determination of poly(diallyldimethylammonium chloride) (PDDA) in aqueous solutions. The PDDA polymer forms colloidal complexes with the AO7 dye resulting in spectral changes. Increase in the polymer concentration up to 0.10 mmol(mer)/dm3 leads to decrease in absorbance at wavelengths in the range between 450 and 500 nm. The obtained calibration dependences between absorbance and concentration fulfill linear equation with quite small variance (s2 = 1.56 · 10-2). The proposed method of PDDA quantitation requires weak acidic medium (pH » 3.5-6.5) and low values of ionic strength (I » 20 mM).
PL
Zdolność barwnika — oranżu kwasowego II (AO7) do tworzenia koloidalnych kompleksów z poli(chlorkiem dimetylodialliloamonowym) (PDDA) została wykorzystana do ilościowej analizy tego polimeru w roztworach wodnych. Wykazano, że oznaczenie stężenia PDDA za pomocą pomiaru absorbancji z wykorzystaniem krzywej wzorcowej jest możliwe w zakresie długości fali od 450 do 500 nm. Wzrostowi stężenia polimeru do 0,10 mmol(mer)/dm3 towarzyszy spadek intensywności głównego piku w widmie barwnika AO7, przy czym krzywa kalibracyjna ma charakter prostoliniowy. Zaproponowana metoda oznaczania PDDA wymaga zastosowania środowiska słabo kwasowego (pH » 3,5—6,5) i o małych wartościach siły jonowej (I » 20 mM).
W pracy podjęto próbę adaptacji spektrofotometrycznej metody oznaczania białek za pomocą barwnika Błękitu Brylantowego Comassie G-250, znanej jako metoda Bradford, do ilościowej analizy polichlorku diallilodimetyloamonowego) w roztworze wodnym. Wykazano, że szerokie maksimum absorpcji barwnika stwarza możliwość oznaczania polimeru w szerokim zakresie długości fali, tj. od 570 do 630 nm. Wzrost absorbancji następuje wraz ze wzrostem stężenia polimeru do 0,042 mM(meru), przy czym zależność ta spełnia równanie wielomianowe trzeciego stopnia. Linearyzację krzywej wzorcowej można przeprowadzić w zakresie stężeń polimeru od 0 do 0.035 mM(meru), jednak zabieg ten powoduje spadek dokładności dopasowania danych doświadczalnych i linii trendu.
EN
The paper concerns application of spectrophotometric protein assay method (known as the Bradford method) to quantitative determination of poly(diallyldimethylammonium) chloride in aqueous solutions. The absorbance spectrum of the Coomassie Brilliant Blue G-250 dye has broad peak in the range from 570 to 630 nm. The absorbance of analytical samples gives rise up to the poly(diallyldimethylammonium) chloride concentration equal 0,042 mM(mer). The calibration plot is described by means of a third power equation. The calibration plot may be linearized in the concentration range from 0 to 0,035 mM(mer). However the linearization results in accuracy decrease.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Skrobia kationowa jest produktem w pełni biodegradowalnym i potencjalnie może zastąpić flokulanty syntetyczne w technologii oczyszczania wody. Zbadano właściwości flokulacyjne ziemniaczanej skrobi kationowej Borcet SZ 2000 (charakteryzującej się stopniem podstawienia 0,18–0,20) w obecności handlowych koagulantów: PIX-123 (siarczan(VI) żelaza(III)) oraz PAX-XL19 (polichlorek glinu). Stwierdzono, że efektywność flokulacyjna skrobi kationowej wyraźnie wzrasta w obecności jonów Fe3+ i Al3+. Dla modelowej zawiesiny kaolinu (4 g/dm3) określono optymalne dawki koagulantów oraz flokulanta wynoszące 0,05% i 0,225% (PIX+Borcet) oraz 0,005% i 0,225% (PAX+Borcet) w stosunku do masy kaolinu. Wykazano, że przedawkowanie koagulantów może prowadzić do obniżenia wydajności procesu sedymentacji zawiesiny.
EN
Cationic starch was added to a kaolin suspension (4 g/L) flocculated with Fe2(SO4)3 and Al polychlorides as com. coagulants. The flocculation effectiveness of the starch increased markedly in presence of Fe3+ and Al3+ ions.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W procesie produkcji sody metodą amonowo-sodową (metodą Solvaya) powstaje wielotonażowy odpad, jakim jest tzw. przepał kamienia wapiennego. Widmo w podczerwieni, dyfraktogram rentgenowski oraz krzywa termograwimetryczna wskazują, że jego podstawowe składniki to węglan wapnia (13%) oraz wodorotlenek wapnia (74%), który z upływem czasu ulega stopniowej konwersji do węglanu. W zawiesinie wodnej wodorotlenek wapnia częściowo rozpuszcza się powodując alkalizację roztworu porównywalną z działaniem wapna technicznego (pH>12). Dzięki temu przepał kamienia wapiennego jest materiałem wydajnie usuwającym jony fosforanowe z roztworów wodnych, zapewniając skuteczność podobną do uzyskiwanej przy pomocy wapna technicznego.
EN
Calcined limestone waste from soda prodn. was studied by IR spectroscopy, X-ray diffraction and thermogravimetry and used for pptn. of phosphate ions from aq. solns. At the waste-to-phosphate ratio 1:1 (by mass), the phosphate ion concn. was decreased from 100 mg/L down to 4–9 mg/L. After 2 yr. long storage of the limestone, it lost about 16% of the free lime.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Spectrophotometric method of protein determination, widely known as the Bradford method, has been applied for quantitative determination of poly(diallyldimethylammonium chloride) (PDDA) monomer units in aqueous solution. In phosphoric acid environment the PDDA polymer stabilizes blue form of the Commasie Briliant Blue G-250 dye having a broad absorption band. Increase in absorbance at wavelengths in the range from 570 to 630 nm follows the increase in monomer units of polymer concentration up to 0.042 mmole/dm3. Calibration curves fulfilling second-degree polynomial equations can be determined for PDDA monomer units concentrations not exceeding 0.03 mmole/dm3.
PL
Metoda Bradford, używana do spektrofotometrycznego oznaczania białek za pomocą barwnika błękitu brylantowego Comassie G-250, została zastosowana do ilościowej analizy merów poli(chlorku dimetylodialliloamonowego) w roztworach wodnych. Wykazano, że szerokie maksimum absorpcji kompleksu barwnik-PDDA stwarza możliwość oznaczenia stężenia merów polimeru w dużym zakresie długości fal, tj. od 570 do 630 nm (rys. 1). Wzrost absorbancji występuje wraz ze wzrostem stężenia merów polimeru do 0.042 mmola/dm3 (rys. 2). Krzywe kalibracyjne spełniające równania wielomianowe drugiego stopnia dają możliwość precyzyjnych oznaczeń wtedy, gdy stężenia merów PDDA nie przekraczają 0.03 mmola/dm3. Linearyzację krzywej wzorcowej można przeprowadzić w zakresie stężeń merów polimeru od 0 do 0.019 mmola/dm3, jednak zabieg ten powoduje spadek dokładności dopasowania danych doświadczalnych i linii trendu.
8
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Flocculation abilities of five industrial cationic starches were investigated. The research was performed on suspensions of kaolin, bentonite and natural clay. Time dependence of turbidity was determined using the nephelometric method. It was found that modified cationic starches are quite good flocculants for aluminosilicate suspensions, especially for natural clay. The highest flocculation efficiency showed the potato starch BORCET SZ 2000 characterized with the highest substitution degree.
PL
Określono właściwości flokulacyjne skrobi kationowych różniących się pochodzeniem oraz stopniem podstawienia (tabela 1). Badania przeprowadzono w zawiesinach glinokrzemianów: kaolinu, bentonitu oraz naturalnej gliny. Zmiany zmętnienia w czasie oznaczano metodą nefelometryczną. Stwierdzono, że zmodyfikowane skrobie kationowe mogą pełnić rolę flokulantów przyspieszających sedymentację glinokrzemianów, a w szczególności naturalnej gliny. Klarowanie zawiesiny zachodzi tym efektywniej im większy jest stopień podstawienia skrobi (rys. 1). Najlepszą efektywność zaobserwowano stosując BORCET SZ 2000. W porównaniu z flokulantami syntetycznymi, skrobie kationowe zapewniają nieco mniejszą wydajność procesu (tabela 2), jednak posiadają wiele zalet, takich jak: nietoksyczność, zdolność do biodegradacji oraz niska cena.
W pracy przedstawiono wyniki badania flokulacyjnych właściwości kationizowanej skrobi ziemniaczanej w obecności koagulantów żelazowego i glinowego. Wydajność sedymentacji modelowych zawiesin kaolinu określano metodą nefelomeryczną. Stwierdzono, że modyfikowana skrobia użyta w kompozycji z koagulantem znacznie wydajniej przyspiesza klarowanie zawiesiny mineralnej, niż flokulant czy koagulant stosowane pojedynczo. Przedawkowanie koagulanta (zarówno żelazowego jak glinowego) prowadzi do obniżenia wydajności flokulacyjnej kationizowanej skrobi.
EN
The work contains experimental data on flocculation abilities of cationized potato starch applied together with ferric and aluminum coagulants. The sedimentation efficiency for model kaolin suspensions has been determined with nephelometric method. It has been stated that modified starch used together with coagulant accelerates much more effectively the clarification of mineral suspension comparing to the flocculant or the coagulant used separately. Meantime, overdosage of the coagulant (both ferric and aluminum one) leads to decrease of flocculation efficiency of cationized starch.
Sorption of Methylene Blue (MB) and Malachite Green (MG) dyes onto barks and leaves of four trees was examined with a batch method. The obtained sorption isotherms are well described by the Langmuir equation. The examined barks proved to have quite different sorption capacities. The highest values were recorded for the walnut tree bark (512 and 307 mg/g towards the MB and MG dyes, respectively) and the lowest capacities were observed for the birch tree bark (68 and 22 mg/g towards the MB and MG dyes, respectively). The studied leaves proved to have rather similar sorption capacities, i.e., from 210 to 286 mg/g for the MB dye and from 152 to 189 mg/g for the MG dye. The specific surface values calculated from the MB monolayer capacity are substantially higher than those obtained by the BET method, probably because of swelling of the test materials in an aqueous medium.
11
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przemysłowy kaolin (surowy oraz modyfikowany chemicznie bądź termicznie) poddano badaniom pod kątem jego przydatności jako ekonomicznego adsorbentu stosowanego do usuwania zarówno barwników kationowych, tj. błękitu metylenowego, czerwieni anilanowej GRL i zieleni malachitowej, jak również barwników anionowych, tj. pąsu kwasowego 4R i zieleni kwasowej czystej V, z roztworów wodnych. Izotermy adsorpcji wyznaczono metodą statyczną w temperaturze pokojowej. Kaolin niemodyfikowany w porównaniu z innymi kaolinami okazał się skutecznym adsorbentem dla barwników kationowych, osiągając wartości maksymalnej adsorpcji w zakresie 13+30 mg/g. Wykazano, że wielkość adsorpcji barwników o stosunkowo małych cząsteczkach (błękit metylenowy) można zwiększyć poprzez przemywanie adsorbentu zasadą, a barwników azowych (czerwień anilanowa GRL) - poprzez obróbkę kaolinu kwasem. Stwierdzono, iż kaolin przemysłowy wygrzewany w temperaturze 750°C może adsorbować niektóre barwniki anionowe.
EN
An industrial kaolin was modified by chemical treating, i.e. by washing with HSO4 or NaOH Solutions, as well as by calcination at 750°C. Both raw and modified kaolin samples were examined as economic adsorbents employed for elimination of three cationic dyes (methylene blue, basic red 46 and basic green 4) as well as two anionic dyes (acid red 18 and acid green 16) from aqueous Solutions. The adsorption isotherms were determined with batch method at the room temperature. Yalues of parameters of Langmuir and Freundlich equations as well as proportional process efficiency have been calculated for all the adsorption systems. Non-modified kaolin appeared to be an effective adsorbent for cationic dyes. Values of adsorption capacity for these adsorbates are contained in the range: 12.6 mg/g (methylene blue) to about 30 mg/g (basic red 46). It was proved that adsorption of methylene blue from the solutions of high concentrations increases after washing of the adsorbent with basic. In this case new adsorption sites probably originate as a result of zeolitization and are accessible only for relatively small dye molecules. Adsorption of azodyes (basic red 46) increases as a consequence of treating of the kaolin sample with acid. Then, calcination of the adsorbent make it almost inactive towards most of examined cationic dyes. When initial dye concentration is equal 20 mg/dm3 and raw kaolin dose amounts 1 g/dm3 obtained decolorization degree of solutions is contained in the range from 46.9% (basic red 46) to 85.6% (methylene blue). Process efficiency for basic red 46 can be additionally improved by 14% as a result of washing of adsorbent with acid. Moreover it was stated that raw industrial kaolin does not adsorb anionic dyes. However, in consequence of heating at 750°C crystalline lattice of the adsorbent disintegrates and amorphous silica as well as aluminum oxide appear. Thanks to the mentioned process the calcined mineral shows affinity for some anionic dyes (acid green 16).
Zbadano wpływ stężenia poli(akryloamidu) na szybkość sedymentacji suspensji kaolinu. Wydajność flokulacji określono poprzez pomiary zmętnienia górnej warstwy zawiesiny metodą nefelometryczną, natomiast analizę rozmiarów i kształtów klasterów kaolinu przeprowadzono na podstawie zdjęć mikroskopowych. Stwierdzono, że wartość optymalnej dawki poli(akryloamidu) jest uzależniona od zawartości kaolinu w suspensji. W zakresie stężeń zawiesiny kaolinu od 0,5 do 8,0 o/dm3 zależność ta może być opisana równaniem: CoptPAA [g/dm3] = 8,1 o 10-4. Ckaol 0.36.
EN
The influence of polyacrylamide concentration on the sedimentation rate of kaolin suspension has been examined. The flocculation efficiency has been evaluated measuring turbidity of the suspension top layer with nephelometry. Analysis of sizes and shapes of kaolin dusters have been estimated by means of microphotographs. Optimal doses of polyacrylamide flocculant have been found to be dependent on concentration of the kaolin suspension. In the range of kaolin concentration 0.5 to 8.0 g/dm3 the mentioned dependence can be described with the equation: Copt.PAA [g/dm3] = 8.1 -10-4 - Ckaol 0.36
13
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Adsorption abilities of industrial kaolin from Polish deposit have been examined. The adsorption isotherms for phenol, Methylene Blue and Ni(II) ions have been determined using the UV- and Vis-spectrophotometry as well as the AAS technique, respectively. Adsorption capacity of kaolin towards the organic pollutants has been found to be several times less than that of bentonite, which has been used as a reference adsorbent. On the other hand, kaolin has the double capacity for Ni(II) ions as compared to bentonite. Acid-treated kaolin again has increased the adsorption capacity for Ni(II) ions suggesting the active adsorption sites are cation vacancies.
14
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
A combined procedure of thermal ageing followed by injection molding has been applied for ten times to simulate the repeated recycling. The processability of the recycled material was somewhat improved and the mechanical parameters were rather retained. Regular oscillations in strength characteristics of the successively aged and recycled samples have been registered. Namely, stress at break was repeatedly decreased and restored again after ageing and reprocessing steps, respectively. The very similar zig-zag pattern has been observed for elongation at break. Similarly, impact strength of the remolded samples shows on average better values than those of the aged samples. On the contrary, z-average molecular weight and melt flow rate were changed rather monotonically - a decrease and on increase, respectively. Considering the above, the observed phenomenon of alternating deterioration and recovery of the strength parameters has been attributed to material homogenization under the reprocessing steps.
PL
Badano właściwości polistyrenu poddanego symulowanej recyrkulacji materiałowej. W badaniach zastosowano kombinowaną procedurę złożoną z kolejnych cykli starzenia termicznego i następującego po nich wtryskiwania. Sprzyjający przetwarzalności recyklatów wzrost wartości wskaźnika szybkości płynięcia (MFR) (rys. 2) oraz spadek temperatury płynięcia (rys. 1) spowodowane są stopniowym zmniejszaniem się z-średniego ciężaru cząsteczkowego (rys. 3). Stwierdzono regularne cykliczne zmiany wytrzymałości na zerwanie, wydłużenia przy zerwaniu oraz udarności. Badane właściwości mechaniczne otrzymanych metodą wtryskiwania próbek ulegają pogorszeniu po kolejnym cyklu wygrzewania i wykazują poprawę po następującym po nim cyklu wtryskiwania (rys. 4-7).
15
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przemysłowy bentonit sodowy poddano obróbce chemicznej za pomocą roztworów NaOH i H2SO4 oraz obróbce termicznej. Próbki bentonitu surowego oraz modyfikowanego badano pod kątem ich przydatności jako ekonomicznych adsorbentów stosowanych do usuwania barwników kationowych oraz jonów metali z roztworów wodnych. Wielkości powierzchni właściwych adsorbentów oszacowano na podstawie adsorpcji błękitu metylenowego. Stwierdzono, że tak określone powierzchnie właściwe bentonitów nie korelują z powierzchniami wyznaczonymi metodą BET. Izotermy adsorpcji błękitu metylenowego i jonów Ni(II) dla bentonitu surowego oraz próbek modyfikowanych wyznaczono metodą statyczną w temperaturze pokojowej. Surowy bentonit jest skutecznym adsorbentem dla błękitu metylenowego, osiągając pojemność adsorpcyjną 122 mg/g. Bentonit może być także stosowany do usuwania jonów Ni(II) z roztworów wodnych, gromadząc 21 mg Ni²+/g. Jego pojemność adsorpcyjna względem jonów Ni(II) zwiększa się o 14% na skutek przemywania roztworem NaOH.
EN
Industrial Na-bentonite was examined as an economic adsorbent employed for elimination of cationic dyes and metal ions from aqueous solutions. Four adsorbent samples were prepared: a non-modified bentonite, that washed with 1M H2SO4 solution, that washed with 1M NaOH solution as well as that heated at 750°C. The adsorption isotherms of methylene blue as well as Ni(II) ions were determined for all the bentonite samples. The batch experiment was carried out at the room temperature. Adsorbate concentrations were determined with the spectrophotometric method (λ = 666 nm) for methylene blue and AAS for Ni(II) ions. Experimental adsorption isotherms were described with the Langmuir and Freundlich equations. Bentonite was found as the effective adsorbent for both the dye and the Ni(II) ions comparing to other clay minerals - its adsorption capacity reaches values 122 and 21 mg/g, respectively. The methylene blue dye appeared to have a quite high affinity to bentonite (the isotherms are of the Langmuire shape) whereas Ni(II) ions have less affinity to bentonite (almost all the isotherms are of the Freundlich shape). Adsorption capacity of bentonite towards Ni(II) ions was improved by 14% as a result of washing with NaOH solution or by 20% as a result of calcination. It is worth to notice that basic modification of adsorbent is efficient at low concentrations of nickel in the solution. It was also observed that specific surface areas of bentonite samples depicted with BET method do not agree with those obtained with the aid of methylene blue adsorption.
Przeanalizowano przydatność kaolinu pochodzącego z lokalnego polskiego złoża jako ekonomicznego adsorbenta mogącego znaleźć zastosowanie do oczyszczania ścieków. Jako przykładowy adsorbat wybrano barwnik kationowy. Zbadano kinetykę procesu, wyznaczono izotermy adsorbcji dla surowego kaolinu i próbek modyfikowanych oraz zależność adsobcji od pH roztworu.
EN
Industrial kaolin from a local Polish deposit has been examined as a cost-effective adsorbent for cationic dyes, using methylene blue as a probe. The adsorption process reaches equilibrium during 30 minutes and corresponds to the second-order kinetics. Adsorption isotherms for the raw and modified kaolin samples have been determined. Relationship between solution pH and the adsorption has been determined as well. The acid treated kaolin as well as calcined one proved to have somewhat decreased adsorption capacity whereas alkaline modified one had increased sorption capacity.
17
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Three methods of linearization of sol-gel analysis data are considered. The commonly used Charlesby-Pinner (Ch-P) method often yields non-linear plots. The same data may easily be linearized by using the virtual dose concept proposed by Charlesby and Rosiak (Ch-R). Very good linear representation of the data is also obtained by plotting the sol content versus irradiation dose in the double natural logarithmic scale (LLS). All the three methods result in rather similar values of gel dose and scission-to-crosslinking ratio. At the same time, both Ch-R and LLS methods seem to be more accurate due to the higher values of the coefficients of linear correlation.
PL
Rozpatrywano trzy metody linearyzacji danych analizy żel-zol. Zwykle stosowana do tego celu metoda Charlesby'ego-Pinnera (Ch-P) daje w wyniku wykresy nieliniowe (rys. 2). Natomiast te same dane łatwo linearyzowano wykorzystując koncepcję wirtualnej dawki, zaproponowaną wcześniej przez Charlesby'ego iRosiaka (Ch-R, rys. 3). Bardzo dobrą liniową transformację danych otrzymaliśmy również budując wykresy zależności zawartości zolu od dawki promieniowania z zastosowaniem skali logarytmów naturalnych (metoda LLS, rys. 4). Wszystkie trzy metody pozwoliły uzyskać podobne wartości dawki żelowania i stosunku pękanie/sieciowanie makrocząsteczek odpowiadające tym samym stężeniom acetylenu (rys. 6 i 7). Metody Ch-R i LLS są jednak bardziej dokładne o czym świadczą większe wartości współczynników korelacji liniowej (rys. 5).
18
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Bond strengths in macroradicals and hydroperoxides of polypropylene and polystyrene have been estimated using quantrum chemical methods. Both secondary and tertiary polypropylene oxy macroradicals have been found to be clearly inclined to beta-scission of main chains. Bond strengths in the main chain of polystyrene alkyl macroradicals proved to be almost unchanged in comparison with initial macromolecule. Among oxygen-containing polystyrene intermediates the most degradable ones seem to be secondary oxy and secondary peroxy macroradicals.
PL
Za pomocą metod kwantowo-chemicznych przeprowadzono analizę strukturalną rzędowości oraz zmian długości wiązań w makrorodnikach, a także wodoronadtlenkach modelowych oligomerów propylenu i styrenu. Przedstawione wyniki sugerują możliwość degradacji z pękaniem wiązań drugorzędowych oraz trzeciorzędowych rodników tlenkowych polipropylenu. Natomiast wydaje się, że łańcuchy główne alkilowych i nadtlenkowych makrorodników polipropylenowych, jak również fragmenty wodoronadtlenkowe są raczej stabilne (schemat I). Wśród rodników polistyrenu zawierających tlen największą tendencję do degradacji mają drugorzędowe makrorodniki tlenkowe i nadtlenkowe, podczas gdy makrorodniki alkilowe niemal nie biorą udziału w pękaniu łańcuchów PS (schemat II).
Microwave curing of epoxy-amine polymer may be performed for 2-3 hours in contrast to 8-16 hours needed for thermal cure. Considering lowered power consumption, the microwave technology of epoxy compounds curing looks as very attractive energy-saving solution. Thermomechanical properties of the microwave cured epoxy-amine compounds are very near to that of thermally cured ones.
PL
Epoksydowy polimer oparty na aminie utwardza się w polu mikrofali w ciągu 2-3 godzin, termicznie zaś w ciągu 8-16 godzin. Utwardzanie przy pomocy mikrofali jest korzystne ze względu na mniejsze zużycie energii. Właściwości polimeru utwardzonego działaniem mikrofali są podobne jak przy utwardzaniu termicznym.
The new advanced method of Molecular Weight Distribution Computer Analysis has been applied to invetigation of photo-oxidative degradation of polypropylene under tropical cinditions. In the case of non-stabilized polymer sample both macromolecule scission and crosslink concentrations havr been found to be unevently distrbuted along the cross-section of a thick (3mm) polymer bar - The degredative processes are accelerated at the surface but are inhibited near the bar center. The obvious cause is oxygen starvation in the bar interior. In the case of stabilized as well as pigmented samples both the concentrations of macromolecule scissions and crosslimks are evenly distributed trough a polymer bar since overall rate of oxygen consumption is decreased and oxygen molecules penetrate the bar interior. At the polymer surface the stabilization coefficients have been measured to be 50, 160 and 650 respectively for stabilized, for pigment as well as for stabilizer and pigment applied together.
PL
Nowa, zaawansowana metoda analizy komputerowej rozkładu ciężaru cząsteczkowego została zastosowana do badania foto-degradacji polipropylenu w warunkach tropikalnych. W przypadku niestabilizowanych próbek polimerów zarówno pękanie łańcuchów polimeru jak i gęstość sieciowania była nierównomiernie rozłożona wzdłuż przekroju 3 mm próbka polimeru. Procesy degradacji są przyspiesznane na powierzchni, ale inhibitowane w centrum próbki polimeru. Powodem tego zjawiska jest brak tlenu w pobliżu centrum próbki polimeru. W przypadku stabilizowanych oraz pigmentowanych próbek zarówno pękanie łańcuchów jak i usiesiowanie są równomiernie rozłożone w materiale polimerowym. Całkowite zużycie tlenu jest zmniejszone a cząsteczki tlenu wnikaja do wnętrza próbki. Współczynniki stabilizacji mierzone na powierzchni polimerów wynoszą: 50, 160 i 650 odpowiednio dla stabilizatora, pigmentu oraz stabilizatora i pigmentu użytych jednocześnie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.