Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Teatry dawnej ul. Cegielnianej w Łodzi - wczoraj i dziś

Przewłocka-Sionek Renata

Builder

|

2023

|

R.27, nr 12

75--81

PL

Tradycje teatralne Łodzi sięgają przełomu XIX/XX wieku. Dawna ulica Cegielniana, obecnie Jaracza, i część ulicy Więckowskiego były obszarem, przy którym w omawianym okresie znajdowały się aż cztery teatry. Poziom i repertuar łódzkich teatrów były zmienne i zróżnicowane, odzwierciedlające sytuację ekonomiczną i społeczną panującą w mieście. Celem badań prezentowanych w niniejszym artykule jest wzbogacenie wiedzy na temat teatrów, ich usytuowania, historii i architektury. Przyjęta w artykule metoda badań ma charakter analityczno-poznawczy. Opiera się w głównej mierze na analizie dostępnych materiałów archiwalnych i literaturze przedmiotu. Uzyskane wyniki prowadzą do uzupełnienia luki związanej z teatrami jednej ulicy w Łodzi, a przy okazji do uświadomienia czytelnikowi, jaką funkcję one pełniły w omawianym okresie.

EN

The theatrical traditions of the city of Łódź date back to the turn of the 19th and 20th centuries. Former Cegielniana Street, now Jaracza and part of Więckowskiego street, was a street with as many as four theaters in the elaborated period. The level and repertoire of Łódź theaters was varied and changeable, reflecting the economic and social situation prevailing in the city. The aim of the research presented in this article is to enrich the knowledge about these buildings, their location, history and architecture. The method of research adopted in the article is analytical and cognitive. It is based mainly on the analysis of available archival materials and literature on the subject. The obtained results lead to filling the gap related to the theaters of one street in Łódź, and at the same time to make the reader aware of the role they played in the discussed period.

2

Przestrzeń świątyni – przestrzeń teatru

Kozień-Woźniak Magdalena, Podhalański Bogusław

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura, Urbanistyka, Architektura Wnętrz

|

2022

|

Z. 8

5--14

PL

Wspólnym elementem w świątyni i teatrze są ludzie zwani odpowiednio wiernymi lub publicznością. Różne są natomiast cele i okoliczności, dla których przybywają oni do tych obiektów będących budynkami użyteczności publicznej, niegdyś określanymi jako architektura monumentalna. Przestrzeń służąca celom tych zgromadzeń ma również wspólne cechy, spośród których widoczność oraz słyszalność są podstawowymi, jednak realizowanymi przez architekta w różny sposób. Istotne jest oddziaływanie tych przestrzeni na zgromadzonych, które w przypadku świątyni winno podkreślać jej pierwiastek sakralny, a w teatrze jej utylitarność, przeżywanie dramatu scenicznego. Porównanie wybranych teatrów i świątyń wskazuje na zasadnicze formy widowni oraz powiązań między wnętrzem i zewnętrzem obiektów wykorzystywanych do budowania pierwiastka sacrum i profanum. Kościół w Bieńczycach, katedra Notre Dame du Liban i cerkiew w Białym Borze, teatr festiwalowy w Bayreuth oraz Teatro Popular w Niterói stanowiły wybrane przykłady analiz, rozważań i porównań.

EN

One common element of a temple and a theatre are people, called the faithful and the audience, respectively. However, the purpose and circumstances that attract them to these buildings differ. They are undoubtedly public buildings that used to be termed monumental architecture. The space used for such gatherings also has common features, of which visibility and audibility are fundamental, but are implemented by architects in different ways. The impact of these spaces on those convened in them is essential. In temples, this impact should highlight their religious element, while in theatres it should underscore their utilitarianism and the experience of a stage drama. A comparison of selected theatres and temples showed essential forms of auditoria and linkages between the buildings’ interiors and exteriors used to build the elements of the sacred and the profane. The Church in Bieńczyce, the Chapel of Notre-Dame du Liban and the Orthodox Church in Biały Bór, as well as the Festival Theatre in Bayreuth and the Teatro Popular in Niterói were the cases selected for analysis, discussion and comparison.

3

Międzynarodowe Centrum Kultury i Sztuki nad jeziorem Meixi w Changsha

Latusek Elżbieta

Builder

|

2022

|

R.26, nr 3

36--39

PL

Artykuł dotyczy koncyliacyjnego rozwiązania projektowego w Międzynarodowym Centrum Kultury i Sztuki nad jeziorem Mexi [1]. Miasto Changsha w Chinach potrzebowało miejsca łączącego trzy ważne instytucje: dwa teatry i muzeum sztuki, skupione wokół wspólnej przestrzeni publicznej tak, aby ze sobą współgrały. Triada obiektów wielofunkcyjnego centrum zarówno w swoim kształcie, jak i w sposobie rozwiązania konfliktów projektowych, jest wyjątkowa i zasługuje na pogłębiony opis.

EN

The article concern conflicts and conciliatory design solutions at the International Center of Culture and Art on Lake Mexi [1]. The city of Changsha needed a place that could connect three important institutions: two theaters and an art museum centered around a common public space. The buildings are designed in such a way that they do not compete, but only harmonize with each other. The three facilities of the multifunctional center are unique due to their shape and the way in which design conflicts are resolved, and they deserve an in-depth description.

4

Terroryzm w „teatrze życia codziennego” : perspektywa metodologiczna estetyki spektaklu

Kalita Cezary

Kwartalnik Bellona

|

2021

|

Nr 1

15--28

PL

Logika działań terrorystycznych ma naturę spektaklu teatralnego (model dramaturgiczny Goffmana) nakierowanego na doznania szerokiej publiczności (wszyscy) i rozciągniętego w czasie (zawsze). Skoro akt zamachu terrorystycznego ma strukturę spektaklu, to hipotetycznie zakłada się, że musi spełnić jego wymogi estetyczne na poziomie twórców i odbiorców. Dlatego terroryści zwiększają odziaływanie estetyczne w swoich przekazach, dążąc do zwiększenia zapotrzebowania na konsumpcję przemocy - wciągają społeczeństwo w swoją dramaturgiczną grę. Aby rozpoznać zjawisko terroryzmu, przeprowadza się analizę estetyczną form oglądu, gdzie fenomenem jest akt terroryzmu, a także wykorzystuje się metodę analizy socjologicznej w paradygmacie interakcjonizmu symbolicznego Goffmana (Człowiek w teatrze życia codziennego). Celem artykułu jest przesunięcie perspektywy metodologicznej w badaniach nad terroryzmem z opisu normatywnego (etyka) na poziom analizy estetycznej (fenomen), co poszerzy zakres epistemiczny nauk o bezpieczeństwie. Takie przesunięcie poznawcze doprowadzi do racjonalizacji zjawiska oraz uwolnienia interpretatora (społeczeństwo) od obciążeń emocjonalnych. Do walki z terroryzmem niezbędna jest kontrola obywatelska, zapewnia ona bowiem nadzór nad mediami społecznościowymi (panoptykon obywatelski, imperatyw transparencji).

EN

The logic of terrorist actions has the nature of theatrical performance (Goffman’s dramatic model) aimed at a wide audience’s experience (everyone), and extended in time (always). It is hypothesized that the act of a terrorist attack has the structure of a performance, it must meet its aesthetic requirements at the level of the creators and the audience. Hence, terrorists increase the aesthetic impact in their messages, striving to increase the demand for the consumption of violence - they draw society into their dramatic game. In order to recognize the phenomenon of terrorism, the author carries out the aesthetic analysis forms of viewing, where the phenomenon is the act of terrorism, as well as applies the sociological analysis method in the symbolic interactionism paradigm by Goffman (Man in the Theater of Everyday Life). The article aims to shift the methodological perspective in the research on terrorism from a normative description (ethics) to the aesthetic analysis level (phenomenon), which will broaden the epistemic scope of security science. Such a cognitive shift will lead to the rationalization of the phenomenon, and freeing the interpreter (society) from emotional burdens. In order to fight terrorism, civic control is indispensable, as a result of which there is a supervision over social media (civic panopticon, transparency imperative).

5

Obiekty dla kultury - ich wewnętrzne przestrzenie publiczne przestrzeniami publicznymi miast

Loegler Romuald Maksymilian

Architecturae et Artibus

|

2021

|

Vol. 13, no. 1

10--42

PL

Miasto jest miejscem społeczności. Zarówno pod względem formy jak i treści, jest najbardziej publicznym przejawem aspektów kultury, w tym sztuki. Ucieleśnia naszą pamięć kulturową, będąc zarazem miejscem ciągłej odnowy kultury i sztuki. Większość zjawisk, które łączymy z ideą kultury wynika z przestrzennych i funkcjonalnych elementów struktury miasta, które stają się synonimami „Polis”- Miasta. Oferowały agorę, świątynie, stadiony, teatry... - obiekty dla sztuki. W nich rodziło się poczucie tożsamości danej społeczności i przekonanie, że kultura dzieje się w teatrach, salach koncertowych... lub muzeach. Współczesne budynki dla kultury, teatrów, muzyki, winny być przyjazne, przystępne i łatwo dostępne, o kordialnym klimacie, funkcjonalne. Powinny „mówić” o tym, co w nich żywe i codzienne. Nie mają być pomnikami. Celem pracy jest dokonanie, poprzez autoanalizę i eksplorowanie, oceny podejmowanego we własnej twórczości zagadnienia synergii wewnętrznych przestrzeni publicznych obiektów kultury z przestrzeniami publicznymi miasta, rozumianych jako logicznie ze sobą powiązane przestrzenne zdarzenia wzbogacające zrozumienie i odczuwanie atmosfery miasta. Celem pracy jest też ujawnienie, w oparciu o autorefleksję wynikającą z analizy wybranych przykładów, w tym własnych projektów, nici powiązań pomiędzy budynkami dla kultury, obiektami - świadkami przeszłości miast i otwartymi publicznymi przestrzeniami ulic, placów, parków i naturalnego pejzażu.

EN

The city is a place of community. Both in form and content, it is the most public display of aspects of culture, including art. It embodies our cultural memory, which is also a place of constant renewal of culture and art. Most of the phenomena that we associate with the idea of culture stem from the elements of the city that become synonymous with “Polis” - the City. They offered agora, temples, stadiums, theatres... - facilities for art. That culture takes place in theatres, concert halls... or museums. Contemporary buildings for culture, theatres, music, etc. should be user-friendly and easily accessible, with a cordial atmosphere, functional. They should speak of what is alive and everyday in them. They are not meant to be monuments. The aim of the work is to explore and evaluate the issues of internal public spaces of cultural buildings as a development of the city’s public space and their significance in this context.

6

Teatr tymczasowy – signum temporis

Smoliński Krzysztof

Środowisko Mieszkaniowe

|

2020

|

nr 33

4--12

PL

Tymczasowość to odmiana pożądanej cechy zmieniającej się rzeczywistości, jednak nie oznacza ona peryferyjnego znaczenia i niskich walorów estetycznych. Wręcz przeciwnie. W ramach prowadzonych badań związanych z przejawami koherencji po roku 2000, autor dokonuje przeglądu architektury teatrów w tym właśnie aspekcie. W obszarze teatru tymczasowość skłania twórców do bardzo odważnych poszukiwań formalnych, do innowacyjnych i niestandardowych rozwiązań stanowiących wyraźne znaki w przestrzeni. Intencja twórcza oparta na założeniu tymczasowości daje możliwość swojej krystalizacji nawet w formie pewnych kontrowersyjnych rozwiązań, które nie byłyby do przyjęcia w konwencji architektury nie tymczasowej. Osiągnięta forma staje się bardziej atrakcyjna, wyraźna, wręcz krzykliwa, mówiąca językiem współczesnej percepcji (czasami krótkotrwałym), a tym samym jest intrygująca i wzbudzająca ciekawość. Element tymczasowości to też pretekst do projektowania zrównoważonego. Ograniczone z reguły koszty przy tego typu inwestycjach ograniczają możliwości zaawansowanych technologii, co sytuuje te obiekty w nurcie low-tech. Tymczasowość i nietrwałość jako idea, stanowią rodzaj współczesnej ekspresji. Są one wyrazem swoiście pojmowanej mobilności – odpowiedzią na zmienność i nieprzewidywalności obecnej rzeczywistości.

EN

Temporariness is a desired feature of our ever changing reality; however, it means neither a secondary significance nor low aesthetic value; on the contrary. As part of a study on manifestations of coherence after 2000, the author analyses the examples of architecture of theatre from this perspective. In the realm of theatre, temporariness makes the designers reach for courageous formal explorations, and for innovative and non-standard solutions which are clear signs in the landscape. The creative intention based on the concept of temporariness provides potential for fruition even as controversial solutions, which would be unacceptable in the convention of the non-temporary architecture. The resulting form becomes more attractive, clear, even garish, speaking the language of contemporary perception, (sometimes a short-lived one,) and as such, is intriguing and inspires curiosity. The element of temporariness is also an excuse for balanced design. The budget of these kinds of projects is usually limited and therefore limits the use of advanced technologies, which places these buildings in a low-tech trend. Temporariness and impermanence, as concepts, are a kind of contemporary expression. They are the expression of a specifically understood mobility, an answer to the volatility and unpredictability of current reality.

7

Teatr w historycznej przestrzeni sakralnej

Opałka Piotr

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 60

94--104

PL

W artykule przedstawiono metody adaptacji przestrzeni sacrum dla celów inscenizacyjnych oraz możliwości ich zastosowania. Przestrzenie sakralne, w szczególności wnętrza kościołów, charakteryzują się dużym potencjałem, wynikającym z ich formy i funkcji. Ożywienie zdegradowanych obiektów lub zespołów obiektów historycznych wiąże się z zaszczepieniem funkcji kultury i sztuki. To docelowy model. W praktyce obecność funkcji związanych z kulturą wysoką nie zawsze prowadzi do ich pożądanego utrwalenia. O wadze problematyki mogą świadczyć tendencje odwrotne, w których obiekty kultury elitarnej adaptuje się dla innych celów. W próbie ogólnej systematyki metod adaptacji historycznych przestrzeni sakralnych dla celów inscenizacyjnych studium przypadków zawężono do wybranych przykładów włoskich, jako najbliższych kulturowo i religijnie dla przekształceń polskich świątyń.

EN

In the article adaptations of the sacrum space methods for staging purposes has been presented together with their application possibilities. Sacral spaces, especially church interiors, are characterised by the large potential resulting from their form and function. Revival of degradated objects or historical groups of objects is connected with culture-forming function implantation. This is a target model. In practice, presence of function connected with high culture not always leads to their desired solidification. The importance of the problem can be demonstrated by reverse tendencies, where elite culture objects are adapted for other purposes. In the attempt of general systematization of historical sacred spaces adaptation for staging purposes methods, case study has been limited to selected Italian examples. They seem to be culturally and religious close for polish temples transformation.

8

Odbudowa Isaac Theatre Royal w Christchurch (Nowa Zelandia) po trzęsieniu ziemi

Bednarz Łukasz, Koss Andrzej, Jasieńko Jerzy

Wiadomości Konserwatorskie

|

2019

|

Nr 57

50--59

PL

Nowozelandzki teatr „Isaac Theatre Royal” to duchowe serce sceny artystycznej miasta Christchurch i całego regionu Canterbury. W teatrze tym od ponad wieku odbywają się widowiskowe spektakle cenionych na całym świecie artystów. W 2011 roku podczas bardzo poważnego trzęsienia ziemi obiekt poniósł znaczne szkody, a audytorium i foyer zostały uznane za nienaprawialne w ich pierwotnej formie, głównie ze względu na niebezpieczeństwo zawalenia. Podczas kilku lat prac budowlanych i renowacyjnych prawie wszystkie elementy obiektu i jego wyposażenia o znacznej wartości kulturowej udało się uratować i wybudować ponownie. Projekt odbudowy umożliwił przebudowanie teatru zgodnie z najnowszymi wymogami technicznymi oraz bieżącą najlepszą praktyką teatralną, przy jednoczesnym zachowaniu wartości kulturowej i niewątpliwego uroku. W artykule przedstawiono historię obiektu, przyczyny i skutki katastrofy oraz proces odbudowy i efekt końcowy.

EN

The New Zealand theatre “Isaac Theatre Royal” is the spiritual heart of the art scene of the city of Christchurch and the entire Canterbury region. In this theatre, spectacular performances of artists valued all over the world have been taking place for over a century. In 2011, during a very serious earthquake, the facility suffered considerable damage, and the auditorium and foyer were considered irreparable in their original form, mainly due to the danger of collapse. During several years of construction and renovation work, almost all elements of the facility and its equipment of considerable cultural value were saved and rebuilt. The reconstruction project made it possible to rebuild the theatre in accordance with the latest technical requirements and current best theatre practice, while maintaining cultural value and undoubted charm. The article presents the history of the object, causes and effects of the disaster as well as the reconstruction process and the final effect.

9

Sustainable and creative temporary architecture – the activities of the Assemble collective

Gierbienis Marcin

Technical Transactions

|

2019

|

Vol. 116, iss. 3

5--18

EN

Temporary architecture is not a new phenomenon in architecture, but over the years, both the objects arising as part of this idea as well as the attitude of the designer, the investor and the recipient to them have evolved. Apart from fulfilling a replacement function with regard to an existing building, objects which are created in accordance with the idea are unique in the field of aesthetics, technology and construction. Some of them become the architectural manifestos of the artist, presenting new materials, possibilities and propagating ideas related to ecological thinking. In the paper, which outlines realizations presented by the Assemble collective, the possibilities of taking advantage of temporary architecture along with its theatrical function in the field of social impact, as well as shaping pro-ecological awareness have been emphasized.

PL

Architektura tymczasowa nie jest zjawiskiem nowym w architekurze, ale na przestrzeni ewoluowały zarówno powstające w ramach tej idei obiekty, jak i stosunek do nich. Tak projektanta, inwestora, jak i odbiorcy. Obok pełnienia funkcji zastępczej dla istniejącego budynku powstają obiekty, które wyróżniają się na polu estetyki, technologii i konstrukcji. Niektóre z nich stają się architektonicznym manifestami twórcy, prezentując nowe materiały, możliwości techniczne i propagując idee związane z myśleniem proekologicznym. W pracy poprzez realizacje multidyscyplinarnego kolektywu Assemble pokazano możliwości wykorzystania architektury tymczasowej o funkcji teatralnej na polu oddziaływania społecznego, a także w budowaniu świadomości proekologicznej.

10

Art installations as an idea of interference theatre in the landscape of urban space

Kołodziejczyk Katarzyna

Technical Transactions

|

2019

|

Vol. 116, iss. 3

19--27

EN

According to a common belief from ancient times, theatre is happening all around us while we, the actors, keep playing out our roles in the surrounding existential space. An analysis of the phenomenon of theatricalisation of public space must not disregard the role of art installations as performances which serve as the background and medial tool to evoke the interaction of the viewer and stir his/her imagination, fluctuating between the spatial form and the content – the “spirit of the place”; installations of art are symbols embedded into the contemporary cultural space of cities, which restore the memory of the past.

PL

Teatr dzieje się wokół nas, a my jesteśmy aktorami grającymi swoje role w naszej przestrzeni egzystencjonalnej. Analizując zjawisko teatralizacji przestrzeni publicznej, nie można pominąć roli instalacji artystycznej jako inscenizacji stanowiącej z jednej strony tło, ale także narzędzie medialne wywołujące interakcję widza i uruchamiające jego wyobraźnię interpolującą pomiędzy formą przestrzenną i jej treścią „ducha miejsca”, instalacji będącej zarazem znakiem we współczesnej przestrzeni kulturowej miasta, restytuującym pamięć o przeszłości.

11

Planowanie funkcjonalne, znaczenie sceny i przestrzeni wizualnej w teatrach młodego widza

Savelieva L., Ermakova E.

PUA Przestrzeń Urbanistyka Architektura

|

2018

|

Vol. 2

73--85

PL

Uwzględniono główne aspekty funkcjonalnego planowania oraz przestrzeni widokowej i wizualnej w teatrach młodego widza (TYUZ). Za najważniejsze elementy uważane są te, mające na celu osiągnięcie największej interaktywności z dziećmi. Ukazano niezbędne kryteria do stworzenia sceny, która zapewni szerokie możliwości produkcyjne. Pod tym względem za najciekawsze i najbardziej ikoniczne uważane są rosyjskie i zagraniczne teatry młodych widzów, takie jak Moskiewski Teatr Artystyczny (Moskwa, Rosja), Teatr Młodego Widza Yu.P. Kiseleva (Saratów, Rosja), Theater der Jugend (Wiedeń, Austria). Jako przykład organizacji przestrzeni nadającej się do przekształcenia na scenie uważany jest Teatr Młodego Widza w Kołomnie (współautor projektu artykułu).

EN

The main aspects of functional planning as well as visual and visual space in the theaters of the young spectator (TYUZ) were considered. The most important elements are those aimed at achieving the greatest interactivity with children. The paper presents the criteria required to create a scene that provides a wide range of production possibilities. In this respect, Russian and foreign theaters for young audiences, such as the Moscow Art Theater (Moscow, Russia) and the Young Audience Theater, are considered to be the most interesting and iconic. Yu.P. Kiseleva (Saratov, Russia), Theater der Jugend (Vienna, Austria). Teatr Młodego Widza in Kołomno is an example of the organization of space suitable for transformation on the stage (co-author of the draft of the article).

12

Warsaw Garden Theatres - Places of Memory or Oblivion?

Starzyk A.

Architektura Krajobrazu

|

2018

|

nr 3

64--77

EN

The aim of the study is to investigate the impact the non-existent garden theatres exerted on the contemporary spaces of Warsaw and to answer the following question: Do the Warsaw garden theatres, which used to function in Warsaw from 1868 to 1907, exist in the city architectural and urban-planning memory, or only in historical materials? The research methods necessary to define and solve the scientific problem that were applied included: analysis and criticism of source literature, observation without intervention, case study, intuitive method based on the author’s personal experience; the basis for the conclusions was provided by in situ studies. The result obtained is: a) time and location systematization of garden theatres located in left-bank Warsaw, b) demonstrating that garden theatres failed to leave an architectural, urban-planning or symbolic trace. Hence the conclusion that these theatres do not exist in the city architectural and urban memory.

PL

Celem naukowym jest zbadanie wpływu nieistniejących teatrów ogródkowych na współczesne przestrzenie Warszawy oraz próba odpowiedzi na pytanie: Czy warszawskie teatry ogródkowe funkcjonujące w latach 1868-1907 istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta, czy tylko w materiałach historycznych? Zastosowano metody badań niezbędne do zdefiniowania i rozwiązania problemu naukowego: analizy i krytyki piśmiennictwa, obserwacji bez interwencji, studium przypadku, intuicyjną opartą na osobistych doświadczeniach autorki; podstawą wniosków były badania in situ. Wynikiem jest: a) wskazanie lokalizacji i zakresów czasowych funkcjonowania teatrów ogródkowych lewobrzeżnej Warszawy, b) wykazanie, że teatry ogródkowe nie zostawiły śladu urbanistycznego, architektonicznego, jak również symbolicznego. Stąd wniosek, że nie istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta.

13

21st century theater - regress or progress?

Obracaj P.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2018

|

Vol. 11, no. 4

55--66

EN

Theater as such is mostly defined through a relationship between play and observation. Such interplay results in a final product with either lasting or fleeting spatial form, and such spatial form ensues from a broadly understood function it is meant to fulfill. Therefore, the aesthetics of stage objects will involve the shape of the building as well as the stage pictures that are created in it and in its factual or significative proximity. To put it in simple terms, present-day global trends in theater construction seem to be headed in two directions. The first one involves standard solutions for the stage layout in a representative facility. They are addressed to the majority of audiences. The second trend is a form of relationship between the areas of play and observation. It is an embodiment of the creative idea of the people of theater, and, oftentimes, it is an outcome of advanced and complex creative ideas combined with many years of experience. It is an ambitious theater, in many circumstances bordering on an experiment. The discussion of aesthetics of theater facilities and stage layouts was conducted on the basis of judgments expressed by Władysław Tatarkiewicz and Umberto Eco. Despite being seemingly different, they are generally similar.

14

"Gwiazda Hollywood" – chemia w efektach specjalnych

Szczepańska D.

Analit

|

2018

|

Nr 5

10

PL

Celem prezentacji jest przedstawienie metod chemicznych, pozwalających uzyskać tzw. efekty specjalne wykorzystywane w filmach oraz na deskach teatru. Zaprezentowane zostaną techniki, dzięki którym możliwe jest otrzymanie sztucznej krwi, dymu, kolorowego ognia oraz innych spektakularnych, ale często niebezpiecznych zjawisk. Chemiczne reakcje barwne opierające się na procesach redoks, procesach redukcji oraz utleniania i reakcjach egzotermicznych zachodzących z wydzieleniem ciepła w formie płomieni, a także innych efektów pirotechnicznych stanowią pomocną dłoń w przedstawieniu groźnie wyglądających scen wykorzystywanych w kinematografii. Dodatkowo, krótko przedstawione zostaną inne dziedziny nauki, pomocne w tworzeniu filmowych efektów specjalnych.

15

Language of Dressing as a Communication System and its Functions – Roman Jakobson’s Linguistic Method

Todorović T., Čuden A. P., Košak K., Toporišič T.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2017

|

Vol. 25, no. 5 (125)

127--135

EN

The aim of the study was to show the principles of nonverbal communication achieved with clothing by using Roman Jakobson’s linguistic method. As demonstrated and established here, clothes and their functions can be translated into verbal and written language. The language of fashion, costume and stage design can be analysed in terms of their function and symbolism. Based on the language function scheme, clothing can be interpreted as the language of communication and as a system. Using purely linguistic methods, examples of various clothing analyses demonstrate the clothing function as a visual sign system, which is equal to the linguistic sign system, language and communication. Different kinds of communication can be achieved through garments, as explained by the examples and discussion selected and described.

PL

Celem pracy było pokazanie zasad komunikowania niewerbalnego osiągniętego przy użyciu odzieży, stosując metodę lingwistyczną Romana Jakobsona. Jak wykazano i ustalono w pracy, ubrania i ich funkcje można przetłumaczyć na język słowny i pisany. Język mody, stroju i scenografii można analizować pod kątem ich funkcji i symbolizmu. W oparciu o schemat funkcjonowania języka, odzież można interpretować jako język komunikacji i jako system. Przy użyciu metod czysto językowych, przykłady różnych analiz odzieżowych wykazują funkcję odzieżową jako system znakowania wizualnego, który jest równy systemowi językowemu, językowi i komunikacji. W pracy stwierdzono, ze dzięki odzieży mogą być osiągnięte różne rodzaje komunikacji, co opisano i wyjaśniono na wybranych przykładach.

16

Problemy projektowe remontu obiektu przemysłowego adaptowanego na cele użyteczności publicznej

Klimek A., Kozioł P., Matkowski Z.

Materiały Budowlane

|

2015

|

nr 11

108--110

PL

Na przykładzie opracowanej koncepcji przebudowy starej zajezdni autobusowej na teatr przedstawiono problemy, z jakimi niekiedy musi zmierzyć się projektant, opracowując projekt remontu obiektu przemysłowego, któremu towarzyszy zmiana funkcji na budynek użyteczności publicznej. Omówiono wybrane zagadnienia dotyczące konstrukcji obiektu, fizyki budowli i zabezpieczeń przeciwwilgociowych, jakie należy rozwiązać podczas projektowania. Zwrócono uwagę na przypadek, w którym zmiana funkcji obiektu powoduje trudności w spełnieniu wymagań normowych dotyczących niezawodności konstrukcji. Podano sposób zapewnienia bezpieczeństwa obiektu po przebudowie przez zastosowanie dodatkowych współczynników konsekwencji zniszczenia, zwiększających nośność niektórych konstrukcji w budowanych w stary budynek do wartości ponadnormowych.

EN

On the example of a concept of converting an old bus depot into a theatre, the paper points out problems a designer might face when designing renovation of an industrial work which is to be turned into a public facility. The authors have presented some chosen issues concerning structure, construction physics and damp-proofing which have to be taken into consideration at the design stage. It has been noted that the change of a building function entails difficulties with meeting construction standards concerning structure reliability. Also, attention has been paid to the way security of building maintenance will be ensured after the repair works have been completed. It was done by means of introducing additional coefficients of destruction consequences that increase to standard values the capacity of some new structural elements built into the old building.

17

The responding form. Part two

Monestiroli A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 8-A

151--156

EN

This essay is the second part of “The responding form 1. Short lecture on architecture” It is aimed at architecture students and all those who ask themselves what is the purpose for which architecture is built and what are the modes of architecture.

PL

Artykuł jest drugą częścią eseju pt „Reakcja formy 1. Krótki wykład o architekturze”. Kierowany jest do studentów architektury i wszystkich tych, którzy zadają sobie pytanie, jaki jest cel, dla którego architektura jest tworzona i jakie są rodzaje architektury.

18

Urban Aspects of Theatre Architecture in Volyn Region

Proskuryakov V., Sinkevych O., Kulczycka I.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2014

|

nr 13

201--204

EN

The article highlights the impact of theatre architecture and performing spaces on the urban planning and environment. The study covers major cities of Volyn region, Ukraine, and demonstrates that theatre and performing spaces have always been a core around which the city was developing.

19

Zastosowanie symulacyjnej analizy wielokryterialnej w ocenie rozwiązań przestrzennych obiektu teatralnego

Obracaj P., Fabianowski D., Krac R. J.

Inżynieria i Budownictwo

|

2012

|

R. 68, nr 8

447-449

PL

Przedstawiono wykorzystanie metody wielokryterialnej analizy porównawczej AHP (Analytic Hierarchy Process) do wyboru najlepszej koncepcji formy przestrzennej budynku teatralnego. Analizie porównawczej poddano istniejący budynek wielofunkcyjny, w którym przyjęto funkcję teatru dramatycznego.

EN

In the article it has been presented how a multi-criteria Analytic Hierarchy Process can be used in determining the best spatial form of a theatre building. The object of our analysis is a dramatic theatre, a multi-functional building.

20

Urządzenia transportu bliskiego w teatrach. Próba klasyfikacji, przewodnik po obowiązujących przepisach i procedurach

Jeżowski R., Gierek T., Szuro J.

Dozór Techniczny

|

2012

|

z. 5

98--103