Ultrafine grained structures of Cu processed by a combined method of (compression + compression with oscillatory torsion) was investigated and compared with compression test and a compression with oscillatory torsion test. Analysis by TEM showed that the microstructure evolves from lamellar boundaries and elongated cells typical for compression testing towards a more equiaxed homogeneous microstructure. Combined processing created an ultrafine grained material with a grain size of about 300 nm and leads to a better hardness value compared with compression with oscillatory torsion test.
PL
Szczególną zaletą metod odkształcania łączących różne metody badań w zakresie dużych odkształceń SPD (severe plastik deformation) oraz SPD z konwencjonalnymi sposobami kształtowania struktury jest możliwość osiągnięcia dużych odkształceń oraz kształtowanie stosunkowo dużych objętości materiałów. Ponieważ metody SPD wymagają stosowania dużych sił do odkształcenia, a możliwości siłowe pras do wytwarzania drobnoziarnistych struktur są ograniczone, dlatego stosowanie kombinowanych metod może wyeliminować te ograniczenia i spowodować, iż materiały tej grupy mogą być produkowane w skali przemysłowej. Przesłanki literaturowe wskazują na taką możliwość. Ponadto takie sposoby odkształcania dość często powodują ujednorodnienie struktury oraz zmniejszenie rozmiaru ziarna. Dążąc do uzyskania maksymalnego rozdrobnienia ziarna przeprowadzono doświadczenie, w którym wyjściowa struktura była wstępnie odkształcona za pomocą ściskania przy odkształceniu 0,7. Ziarna próbek wstępnie odkształconych są wydłużone. W zależności od orientacji, zróżnicowany jest stopień ich fragmentacji w wyniku generowania pasm odkształcenia plastycznego. Wprowadzenie dodatkowego obciążenia w postaci momentu skręcającego na proces ściskania powoduje szybsze uruchamianie różnych systemów poślizgu. W efekcie w znacznie większej liczbie ziaren, w próbkach odkształcanych w sposób kombinowany widoczne są różne orientacje pasm poślizgu, przecinające się pod kątem zależnym od kierunku obciążenia zewnętrznego oraz układu krystalograficznego ziaren, niż w próbkach odkształcanych wyłącznie za pomocą ściskania. W związku z czym w substrukturze obserwuje się strukturę złożoną z mniejszych podziarn niż ma to miejsce w próbkach ściskanych z oscylacyjnym skręcaniem. Dodatkowo otrzymuje się podziarna o mniejszym rozrzucie wielkości ziarna i większej dezorientacji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.