Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Synergia terenów wystaw światowych i struktur przestrzennych miast-gospodarzy

Sykta I.

Budownictwo i Architektura

|

2017

|

Vol. 16, nr 2

5--30

PL

Organizacja wystawy światowej to dla miasta-gospodarza szansa wykorzystania tego wydarzenia o globalnej skali dla własnego rozwoju poprzez m.in. poprawę jakości przestrzeni publicznych, transportu, bazy turystycznej, powstanie nowych obiektów kultury, ale też budowy wizerunku i wyższego pozycjonowania na arenie międzynarodowej. Wykorzystywane do budowy miasteczek Expo rozległe, często zaniedbane czy zniszczone przez przemysł tereny są odzyskiwane dla miasta, przyczyniając się do jego rozwoju. Po zakończeniu wystawy miasto otrzymuje tereny wyposażone w infrastrukturę architektoniczną, techniczną i zieleń oraz obiekty, które nadal funkcjonują i benefitują dla miasta. W wyniku tego procesu często udaje się zrealizować założenia synergii, rozumianej jako synteza energii, wyrażone umownie równaniem „2+2=5”. Spoiwem synergicznie wiążącym struktury post-Expo z miastem są jednoczące je ciągi czy strefy przestrzeni publicznych (np. Paryż 1889, Barcelona 1929, Seattle 1962), a także włączanie terenów post-Expo w systemy zieleni miejskiej (np. Barcelona 1888, Chicago 1893, 1933, Sewilla 1929, Nowy Jork 1939, 1964, Szanghaj 2010). Nie zawsze jednak potencjał terenów post-Expo jest efektywnie wykorzystywany. Czasami pozostają one izolowanymi wyspami, które wprawdzie dają atrakcyjną ofertę funkcjonalną (np. Sewilla 1992, Mediolan 2015), ale poprzez brak urbanistycznej synergii z miastem, nie generują takich korzyści, jak w przypadku struktur synergicznie powiązanych.

EN

The organization of the world’s exhibition is for the host city a chance to use this global event to build its image and position in the international arena, its own development by improving the quality of public spaces, cultural facilities, transportation, tourism, etc. Usually extensive, often abandoned, neglected or destroyed by industry areas were used to build Expo sites. In this way they were recovered for the city, contributing to its development. After the exhibition, the city receives areas, equipped with necessary architectural, technical and green infrastructure, and the buildings that continue functioning and longer benefit for the city. A result of this operation is a realization of the assumptions of synergy, as synthesis of energy, expressed by the equation „2+2=5”. Usually, the binders that synergistically bind Expo structures with the city, are uniting them strings or zones of public spaces (e.g. Paris 1889, Barcelona 1929, Seattle 1962), and the inclusion of post-Expo sites into the systems of green areas of the city (e.g. Barcelona 1888, Chicago 1893, 1933, Seville 1929, New York 1939, 1964, Shanghai 2010). But not always effective use of the potential of postExpo areas is a success. Sometimes they have remained isolated islands, which although give an attractive offer of a functional use of space, but through lack of urban synergy with the city, are not able to generate such significant benefits, as in the case of structures synergistically related (np. Seville 1992, Milan 2015). The article shows examples of both, effective and bringing a comprehensive range of benefits for the host city, and also misguided attempts of synergistic relationship between post-Expo areas and spatial structures of cities.

2

Identity and attractiveness of Polish architecture and art in world’s exhibition landscapes – on examples of Polish national pavilions before II World War

Sykta I.

Przestrzeń i Forma

|

2016

|

nr 27

269--292

EN

The article describes the Polish pavilions at World’s Exhibitions in 1925, 1937 and 1939. These beautiful and at the same time durable structures (demolished after the exposition) were often ambassadors of the identity of Polish architecture, art and native landscape in international forum, promoting traditional materials and elements of design, and also presenting new trends in Polish art and architecture, giving a positive impact on increasing the attractiveness of the exhibition space.

PL

W artykule opisano polskie pawilony na wystawach 1925, 1937 i 1939 roku. Te piękne i jednocześnie nietrwałe (rozbierane po zakończeniu ekspozycji) konstrukcje były często ambasadorami tożsamości polskiej architektury, sztuki i rodzimego krajobrazu na forum międzynarodowym, propagując tradycyjne materiały i elementy wzornictwa, pokazując nowe trendy w polskiej sztuce i architekturze, a także pozytywnie wpływając na podniesienie atrakcyjności przestrzeni ekspozycyjnej.

3

Współczesna fabrykacja na EXPO 2015

Goczyńska E.

Architecturae et Artibus

|

2016

|

Vol. 8, no. 1

32--39

PL

Cyklicznie odbywające się w różnych krajach Expo stają się poligonem wymiany doświadczeń oraz promocji wystawców. Zawsze przyświeca im jakaś idea przewodnia będąca natchnieniem w tworzeniu ciekawych ekspozycji. Ogromne znaczenie ma architektura pawilonów stanowiąca oprawę i dopełnienie całości prezentacji. Prezentowane obiekty architektoniczne dają doskonały wgląd w aktualne trendy zarówno kształtowania nowych form, jak i zastosowania najnowocześniejszych technologii wznoszenia budynków. Od samego początku wystaw, biorąc choćby za przykład Pałac Kryształowy, fabrykacja zajmowała szczególne miejsce, gdyż ukazywała ogromny postęp w rozwoju przemysłu oraz nowych technologii w budownictwie. W miarę upływu czasu i postępującego rozwoju narzędzi projektowych, jak i wytwórczych przestała być ograniczonym zbiorem powtarzalnych elementów, na co wskazują niektóre formy i konstrukcje prezentowanych pawilonów wystawienniczych. Artykuł pozwala na obserwację nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych w tym zakresie oraz przedstawienie dowodu na wciąż aktualną, nadążającą za rosnącymi wyzwaniami inwestorów i projektantów, różnorodną fabrykację w architekturze. Po przeglądzie obiektów Expo, będących wykładnią aktualnych rozwiązań architektonicznych, można wnioskować, iż fabrykacja może stanowić, tak jak niegdyś, rozwiązanie nurtujących współczesnych problemów architektonicznych.

EN

Periodically taking place in different countries Expo become the training ground for exchange of experiences and the promotion of exhibitors. There is always an idea which is guiding inspiration in creating interesting exposure. It is of great importance architecture pavilions which is the frame and complement the whole presentation. Presented architectural objects give an excellent example to observe current trends in both shaping new forms and the use of cutting-edge technologies of erecting buildings. From the very beginning of the exhibition, even taking the example of Crystal Palace, fabrication occupied a special place because it showed tremendous progress in the development of industry and new technologies in construction. As time passed and the progressive development of design tools and manufacturing ceased to be a limited set of repeatable elements as indicated by some of the forms and structures of 2015 exhibition pavilions. Article allows the observation of modern design solutions in this regard and to demonstrate evidence of the still current, trailing the growing challenges of investors and designers, various fabrication in architecture. After a review of Expo objects, being interpreted by the current architectural solutions can be concluded that the fabrication can be, as formerly, the solution to the concerns of contemporary architects problems.

4

Architecture of exhibition buildings as a tool for strengthening the image of countries and nations – digitally modelled planes and forms in the architecture of EXPO 2015 in Milan

Bonenberg A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 8-A

25--31

EN

For nearly 150 years, international exhibitions have been the main venue for presenting cultural, scientific, and technological innovations. The architecture of EXPO 2015 exhibition pavilions is a crucial factor in creating the image of countries during a global event. Digitally modelled spaces with complex geometry and forms are commonly used to highlight the ingenuity and the technological sophistication of the exhibitors. EXPO pavilions, as architectural projects, constitute one of the most vivid examples of “playful” modern architecture – architecture created only for a brief period of time, as if only for “make-believe”, but with a powerful media, image and commercial message.

PL

Od przeszło 150 lat areną prezentacji innowacyjnych osiągnięć kultury, nauki i techniki są wystawy światowe. Architektura pawilonów wystawienniczych EXPO jest istotnym czynnikiem budującym wizerunek kraju pochodzenia podczas wydarzenia o randze globalnej. Użycie cyfrowo kształtowanych powierzchni i brył o złożonej geometrii jest jednym z zabiegów stosowanych w celu podkreślenia innowacyjności i zaawansowania technologicznego wystawców. Pawilony EXPO, jako grupa realizacji stanowią jeden z najbarwniejszych przykładów „gier i zabaw” architektury współczesnej – architektury tworzonej na krótki okres czasu, niejako „na niby” ale z potężnym przekazem medialnym, wizerunkowym i komercyjnym.

5

Ewolucja idei postępu i wizji miast przyszłości zapisana w krajobrazach, obiektach i pokazach wystaw światowych - od Londynu 1851 do Nowego Jorku 1939

Sykta I.

Przestrzeń i Forma

|

2014

|

nr 21

353--376

PL

Postęp – obok pokoju, handlu i edukacji – stanowił główny motyw wielkich międzynarodowych ekspozycji. Idea postępu w szczególny sposób animowała kreowanie wizji miast przyszłości, realizowanych w efektownie kształtowanych krajobrazach mini-miast expo z nowoczesnymi strukturami przestrzennymi i terenami rekreacyjnymi oraz pokazami tematycznymi. Wizje Futuropolis zapisywały się na kolejnych expo w coraz bardziej futurystycznych i utopijnych odsłonach, egzemplifikując wiele awangardowych trendów w architekturze i urbanistyce oraz pozostawiając w krajobrazie miast-gospodarzy wyróżniające się budowle i struktury, kształtujące ich nowoczesną tożsamość.

EN

Progress – along with peace, trade and education – was the key idea of great international exhibitions. Idea of progress in a special way animated visions of creating future cities, realized in attractively shaped landscape of expo mini-cities with modern spatial structures, recreational areas and thematic shows. Visions of Futuropolis were encoded in the landscape of consecutive expos in an increasingly more utopian and futuristic manner – exemplifying many avant-garde architectural and urban trends, at the same time preserving in the landscape of the hosting cities prominent buildings and structures, shaping their modern identity.

6

Ewolucja idei postępu i wizji miast przyszłości zapisana w krajobrazach, obiektach i pokazach wystaw światowych - od Brukseli 1958 do Osaki 1970

Sykta I.

Przestrzeń i Forma

|

2014

|

nr 22/2

103--122

PL

Postęp stanowił jeden z głównych motywów wystaw światowych. Idea postępu animowała kreowanie wizji miast przyszłości, realizowanych w efektownie kształtowanych krajobrazach minimiast expo z nowoczesnymi strukturami przestrzennymi i terenami rekreacyjnymi. Wizje Futuropolis zapisywały się na kolejnych expo w coraz bardziej futurystycznych i utopijnych odsłonach, egzemplifikując wiele awangardowych trendów w architekturze i urbanistyce oraz pozostawiając w krajobrazie miast wyróżniające się struktury, kształtujące ich nowoczesną tożsamość. Problemy te przeanalizowano na wybranych expo od Brukseli 1958 do Osaki 1970.

EN

Progress was one of the main key ideas of great world’s exhibitions. Idea of progress animated visions of creating future cities, realized in attractively shaped landscape of expo mini-cities with modern spatial structures and recreational areas. Visions of Futuropolis were encoded in the landscape of consecutive expos in an increasingly more utopian and futuristic manner – exemplifying many avant-garde architectural and urban trends, at the same time preserving in the landscape of the hosting cities prominent structures, shaping their modern identity. Above mentioned problems are analyzed on selected expo – from Brussels 1958 to Osaka 1970.

7

Ewolucja współczesnego ornamentu na przykładach obiektów Wystaw Światowych Expo

Krotowski T.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2012

|

R. 109, z. 5-A/2

330--335

PL

W XX wieku nastąpiła transformacja ornamentu zastępując myślenie formami dekoracyjnymi na rzecz „zabawy" materiałem oraz zwrot uwagi na indywidualizm i powtarzalność motywów. Współczesny detal jest ukryty w geometrii formy, posługuje się istotą materiału oraz jest wpisany w powłokę budynku. Wyraża emocje adekwatne do charakteru obiektu. Celem artykułu jest wskazanie znaczenia Wystaw Światowych w ewolucji ornamentu.

EN

The 20th century begun transformation of an ornament. Decorative forms were overtaken by material „joy", individuality and repetitive themes. Nowadays ornament is hidden in the geometry, materials and the image of the building's envelope. The basic goal of an ornament is to express emotions adequate the building's character. The article concerns the importance of World Exhibitions for an ornament evolution.

8

Tymczasowe potrafi być trwałe

Bartnicka M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2011

|

R. 108, z. 4-A/2

24--29

PL

Budowle projektowane na wystawy światowe miały być miejscem prezentacji osiągnięć poszczególnych państw. Jedne budynki miały po wystawie pozostać, być trwałe, inne projektowane wyłącznie na czas wystawy były tymczasowe. Losy budynków potoczyły się w różny sposób. Obecnie okazało się, że wiele pawilonów tymczasowych wbrew wstępnym założeniom trwa nadal.

EN

Temporary pavilions erected for international fairs were to demonstrate countries achievements. Some buildings were meant to stay and become permanent and some, the temporary ones, were to be taken down once the fairs ended. Often, the initial purpose has changed for various buildings. Later, there are many temporary structures which against their initial intentions are still being used on a permanent basis.

9

Ubiór - moda - kostium Egipska inspiracja Adama Ballenstedta

Kubiak S. P.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2008

|

Z. 15

103-117

PL

Rozważania są poświęcone roli, jaką odegrała fascynacja estetyką starożytnego Bliskiego Wschodu w kształtowaniu się języka architektonicznego modernizmu 1. połowy XX wieku. Zachwyty nad architekturą czasów faraonów odnaleźć można zarówno w pismach czołowych teoretyków awangardowych, jak i w sprawozdaniach z podróży spisanych przez budowniczych schyłkowego wilhelminizmu. Niepoślednie znaczenie w umacnianiu tego zjawiska posiadały ponadregionalne pokazy, z wystawami światowymi na czele. Poznań, jako gospodarz Powszechnej Wystawy Krajowej 1929 roku, wpisał się w ogólne tendencje, bawiąc masową publiczność dyletantów występami „wioski arabskiej" i otaczając ją kolumnadami ze złoconymi „palmowymi" kapitelami. Z kolei dla najważniejszego gmachu użyteczności publicznej wzniesionego w mieście ok. 1930 roku - budynku Wyższej Szkoły Handlowej - projektant Adam Ballenstedt wybrał monumentalny i archaizujący kostium, niewątpliwie zapośredniczony przez teorię i praktykę niemieckich profesjonalistów. W referacie poruszona zostaje z jednej strony kwestia popularnej recepcji motywów wiązanych z nowoczesnością, z drugiej zaś refleksja środowiska architektonicznego nad formą jako nośnikiem znaczeń.

EN

The consideration focuses on the role of fascination by the Ancient Middle East aesthetics in the formation of modernist architectural language in the first half of the 20th century. It is quite easy to recover the enchantments by the Pharaohs architecture in both the writings by most prominent vanguard theoreticians and the reports on travels by the late Wilhelm era builders. The topic of a big importance according to those phenomena was the international exhibitions movement, primarily the World Fairs. The city of Poznan, as the host of the General National Exhibition 1929, was well entered in common tendencies amusing the public of dilletanti with "Wioska Arabska" ("Arabic Village") performances and surrounding it with colonnades with golden "palm" capitals. Next, for the most important edifice built in the city around 1930 - the structure of the University of Economics -the architect Adam Ballenstedt chose a monumental and archaic costume, which was doubtlessly borrowed from theory and practice of German professionals. The paper touches on a subject of popular reception of motifs connected with the modernity on one hand and on the other architectural circle thought on form as meaning carrier.