Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Aerobowa degradacja ampicyliny w glebie

Adamek Ewa, Baran Wojciech, Adamczyk Roman

Proceedings of ECOpole

|

2020

|

Vol. 14, No. 1

59--67

PL

Ampicylina jest antybiotykiem należącym do grupy b-laktamów. Jest ona powszechnie stosowana w weterynarii, a wraz z odchodami zwierząt hodowlanych jest wprowadzana do gleby. Może to mieć negatywne skutki dla bytujących tam mikroorganizmów i sprzyjać rozwojowi lekooporności. Celem pracy było wyznaczenie kinetyki rozkładu ampicyliny inicjowanej przez mikroorganizmy glebowe w warunkach aerobowych. Ponadto dokonano identyfikacji produktów tego procesu za pomocą techniki UPLC-QTOF oraz określono ich wypadkowy wpływ na mikroorganizmy pochodzące ze środowiska wodnego wykorzystywane w teście MARA®. Stwierdzono, że mikroorganizmy pochodzące z gleby powodują rozkład ampicyliny. Proces ten przebiega przede wszystkim poprzez eliminację podstawników, a następnie otwarcie pierścienia laktamowego. Efektem jest obniżenie wypadkowej toksyczności chronicznej roztworów zawierających ampicylinę względem mikroorganizmów testowych.

EN

Ampicillin is an antibiotic belonging to the beta-lactam group. It is widely used in veterinary medicine and therefore the residues are introduced into the soil with the livestock excreta. Such action could have a negative effect on soil microorganisms, including their biodiversity, and promote the development of drug resistance. The aim of our work was to determine the kinetics of ampicillin degradation initiated by soil microorganisms under aerobic conditions. The biodegradation products were identified using UPLC-QTOF. Additionally, the effects of these products on the microorganisms from the aquatic environment and the ones used in the MARA® bioassay were determined. It was found that the soil microorganisms caused the ampicillin degradation. The process proceeded mainly via elimination of one or more moieties from antibiotic molecule and opening of beta-lactam ring. In a result, a decrease in resultant chronic toxicity of ampicillin solutions to the test microorganisms was observed.

2

Kinetyka biodegradacji sulfatiazolu i charakterystyka produktów tego procesu

Baran W., Adamek E., Szymkiewicz A., Wilk J.

Proceedings of ECOpole

|

2018

|

Vol. 12, No. 2

393--399

PL

Pochodne sulfanilamidu to leki bakteriostatyczne bardzo często stosowane w hodowli zwierząt. Z tego powodu trafiają do środowiska w bardzo dużych stężeniach. Efektem tego mogą być występujące lokalnie poważne zaburzenia w biocenozach bakteryjnych. Celem pracy było badanie biodegradacji występującej w dużych stężeniach jednej z pochodnych sulfanilamidu - sulfatiazolu. Proces biodegradacji prowadzono w warunkach laboratoryjnych w odcieku z pola uprawianego z użyciem nawozów naturalnych oraz w osadzie czynnym z mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków komunalnych. Ocenie poddano kinetykę tego procesu, metodą UPLC-QTOF zidentyfikowano jego produkty oraz oceniono ich sumaryczną toksyczność chroniczną za pomocą testu MARA®. Stwierdzono, że w obu matrycach sulfatiazol ulegał całkowitemu rozkładowi. Jego czas półtrwania wynosił od 12 do 20 dni. Stwierdzono również, że biodegradacji badanego leku towarzyszyło obniżenie toksyczności chronicznej próbek.

EN

Most of sulfanilamide derivatives belong to the group of bacteriostatic agents and they are often used in animal breeding. Therefore, their residues enter the environment in very high level. This may result in a local occurrence of serious disturbances in bacterial biocenosis. The aim of the study was to assess a biodegradation of sulfathiazole, one of the sulfanilamide derivatives, occurring in the environment in high concentration. Biodegradation process was conducted under laboratory conditions in a leachate from a cultivated field using natural fertilizers (fresh manure) and in activated sludge from a mechanical-biological wastewater treatment plant. After ending the experiment the biodegradation kinetics was assessed. The resulting products were identified using UPLC-QTOF method and their total chronic toxicity was determined using MARA® bioassay. Sulfathiazole underwent the complete degradation in both environmental matrices. The half-life was from 12 to 20 days. Additionally, the decrease in chronic toxicity of the studied samples occurred during sulfonamide biodegradation.

3

Cytotoxicity of Resorcinol Under Short- and Long-Term Exposure in Vitro

Skowroń J., Zapór L.

International Journal of Occupational Safety and Ergonomics

|

2004

|

Vol. 10, No. 2

147--156

EN

Cytotoxicity of resorcinol to 3T3 fibroblast in short- (3 hrs) and long-term (72 hrs or 6 weeks) exposure was investigated. The effects of resorcinol on cell viability (neutral red uptake, NRU assay), mitochondrial function (MTT assay) and total cell protein (Kenacid Blue assay) were estimated. As a model for long-term exposure an INTEGRA CL 6-WELL bioreactor was used. The concentrations of resorcinol producing 20, 50 and 80% inhibition of cell growth in the NRU test were lower than in the MTT test after 3 hrs of exposure. The use of an INTEGRA CL 6-WELL bioreactor allows continuous culturing and exposure to test chemical of cells for several weeks, but the strong adhesiveness of fibroblast and forming aggregates make it difficult to remove them from chambers. Resorcinol in concentration of 1 μ/cm³ did not decrease the viability of cells to 50% of control in long-term exposure in the bioreactor.