Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Inoceramids and associated ammonite faunas from the uppermost Turonian-lower Coniacian (Upper Cretaceous) of the Anaipadi-Saradamangalam region of the Cauvery Basin, south-east India

Walaszczyk I., Kennedy W. J., Paranjape A. R.

Acta Geologica Polonica

|

2018

|

Vol. 68, no. 4

663--687

EN

The lower (but not lowermost) part of the Upper Cretaceous Anaipadi Formation of the Trichinopoly Group in the area between Kulatur, Saradamangalam and Anaipadi, in the south-western part of the Cauvery Basin in southeast India yielded rich inoceramid and ammonite faunas. The ammonites: Mesopuzosia gaudama (Forbes, 1846), Damesites sugata (Forbes, 1846), Onitschoceras sp., Kossmaticeras (Kossmaticeras) theobald ianum (Stoliczka, 1865), Lewesiceras jimboi (Kossmat, 1898), Placenticeras kaffrarium Etheridge, 1904, and Pseudoxybeloceras (Schlueterella) sp., are characteristic of the Kossmaticeras theobaldianum Zone. The absence of Peroniceras (P.) dravidicum (Kossmat, 1895) indicates the presence of only lower part of this zone, referred to the nominative Kossmaticeras theobaldianum Subzone at the localities studied. The inoceramids present are Tethyoceramus madagascariensis (Heinz, 1933) and Cremnoceramus deformis erectus (Meek, 1877), recorded for the first time from the region. The latter dates the studied interval as early early Coniacian, and allows, for the first time, direct chronostratigraphic dating of the Tethyoceramus madagascariensis Zone, and consequently also of the Kossmaticeras theobaldianum Subzone. As inoceramids occur in the middle part of the ammonite-rich interval, the Kossmaticeras theobaldianum Subzone may be as old as latest Turonian and not younger than early early Coniacian. The base of the Coniacian lies in the lower, but not lowermost part of the Anaipadi Formation. Both inoceramids and ammonites represent taxa known from Madagascar and South Africa.

2

Assessment of possible application of geochemistry to distinguish limnic and paralic coal-bearing parts of the carboniferous in the Upper Silesian Coal Basin

Kokowska-Pawłowska M., Krzeszowska E.

Archives of Mining Sciences

|

2017

|

Vol. 62, no. 4

717--730

EN

The paper presents the results of geochemical analyses of samples from the Poruba Beds of the paralic series and from the Zaleskie Beds of the limnic series Upper Silesian Coal Basin (USCB). The contents of the following trace elements and oxides were evaluated using spectrometric method: Cr, Th, U, V, AL2O3, MgO, K2O, P2O5. The following indicators, most commonly used in chemostratigraphy and in the identification of the marine and non-marine sediments ratios, were analyzed: U, Th, Th/U, K2O, Th/K2O, P2O5, Al2O3, P2O5/ Al2O3, V, Cr, V/Cr, and (K2O/Al2O3) / (MgO/Al2O3). The research showed that those ratios may be used to identify sedimentary environments and geochemical correlations of the sedimentary rock sequences in the USCB. Geochemical ratios discussed in the paper allowed distinguishing two populations of samples representing paralic and limnic series.

PL

W artykule zaprezentowano wyniki badań geochemicznych próbek z warstw Porębskich z serii paralicznej i z warstw Załęskich z serii limnicznej Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW). Metodą spektrometryczną oznaczono zawartość następujących pierwiastków śladowych i tlenków: Cr, Th, U, V, AL2O3, MgO, K2O, P2O5. Analizowano najczęściej stosowane, w chemostratygrafii i identyfikacji osadów morskich i niemorskich, wskaźniki: U, Th, Th/U, K2O, Th/K2O, P2O5, Al2O3, P2O5/Al2O3, V, Cr, V/Cr, (K2O/Al2O3) / (MgO/Al2O3). Badania wykazały, że wskaźniki te z powodzeniem mogą być stosowane do identyfikacji środowisk sedymentacyjnych i korelacji sekwencji skał osadowych w GZW. Geochemiczne wskaźniki zastosowane w pracy pozwoliły wyróżnić dwie populacje próbek reprezentujących serię paraliczną i limniczną.

3

Foraminiferal bioevents in the upper Campanian to lowest Maastrichtian of the Middle Vistula River section, Poland

Peryt D., Dubicka Z.

Geological Quarterly

|

2015

|

Vol. 59, No. 4

814--830

EN

The Upper Campanian–Lower Maastrichtian interval of the Middle Vistula River Valley section records the following benthic foraminiferal bioevents in ascending stratigraphical order: LO of Globorotalites michelinianus, FO and LO of Globorotalites emdyensis (=G. hiltermanni), FO of Bolivina incrassata, FO of Bolivinoides miliaris, FO of Angulogavelinella gracilis (=A. bettenstaedti), LO of Gavelinella monterelensis, FO of Osangularia navarroana, FO of Bolivina decurrens and FO of Neoflabellina reticulata. These events are recorded in very similar stratigraphic positions in the Lägerdorf-Kronsmoor succession (northern Germany) and in the succession of eastern England and, at least some of them, in eastern Europe. Accordingly they can serve as important markers for stratigraphic correlation across Europe. The FOs of the planktonic species, Rugoglobigerina milamensis, R. hexacamerata and R. pennyi, in the uppermost part of the “Inoceramus” redbirdensis Zone,are very close to the Campanian–Maastrichtian boundary as defined by inoceramid bivalves (Walaszczyk, 2004) and we propose these planktonic foraminiferal bioevents as a good proxy for this boundary in temperate regions.

4

Litostratygrafia glin lodowcowych i osadów proglacjalnych okolic Szczecina, Polska północno-zachodnia

Krzyszkowski D., Czerwonka J. A., Dobracki R.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2007

|

nr 425

47-74

PL

W regionie szczecińskim występuje 9 poziomów różnowiekowych glin lodowcowych, które zdefiniowano na podstawie ich składu petrograficznego oraz pozycji w sukcesji litostratygraficznej. Poziomy te reprezentują najstarsze zlodowacenie (jedna glina), zlodowacenia południowopolskie (2 gliny), zlodowacenia środkowopolskie (3 gliny) oraz zlodowacenia północnopolskie (2 gliny o regionalnym zasięgu i jedna glina występująca lokalnie, w strefie moren czołowych fazy poznańskiej). Dla wszystkich poziomów glin dokonano formalizacji litostratygraficznej. Niektóre poziomy glin regionu szczecińskiego posiadają cechy, które pozwalają korelować je z glinami o podobnych cechach z zachodniej i centralnej Polski. Wiek innych poziomów glin określono na podstawie ich pozycji w stosunku do horyzontów przewodnich. Kierunki transportu glacjalnego dla wczesnych stadiałów zlodowaceń są zazwyczaj z NW na SE, podczas gdy w młodszych stadiałach zmieniają się na NE-SW, a w najmłodszych na ENE-WSW. W regionie szczecińskim nie udokumentowano istnienia żadnych osadów interglacjalnych lub interstadialnych, natomiast występują powszechnie osady proglacjalne, w tym bardzo miąższe serie zastoiskowe. Te ostatnie udokumentowano prawie dla wszystkich awansów lądolodów i reprezentują one głównie zbiorniki z faz transgresywnych zlodowaceń. W badanym regionie wydzielono dwie główne kopalne powierzchnie erozyjno-denudacyjne, jedną z okresu międzylodowcowego pomiędzy zlodowaceniami południowopolskimi a środkowopolskimi, a drugą z okresu interglacjału eemskiego i wczesnego Vistulianu. Różniły się one intensywnością erozji i charakterem dominujących procesów: w pierwszym okresie przeważała denudacja i powierzchniowe obniżanie terenu, a w drugim prawdopodobnie bardziej intensywna była głęboka erozja rzeczna. Starsze i młodsze serie glacjalne zawierają domieszki materiału wczesnokenozoicznego, podczas gdy osady ze zlodowaceń środkowopolskich takich domieszek nie mają. Świadczy to o występowaniu licznych wychodni podłoża neogeńskiego, a pośrednio też o intensywnej erozji przed i w czasie zlodowaceń najstarszych, południowopolskich i północnopolskich. Natomiast w czasie zlodowaceń środkowopolskich lądolody nasuwały się na obszar z ciągłą pokrywą starszych osadów glacjalnych.

EN

In the vicinity of Szczecin, NW Poland, 9 till horizons occur which have been defined by their petrographic composition and position in lithostratigraphic succession. The tills include to the "oldest glaciation", two tills to Elsterian, three tills to Saalian and three tills to Weichselian (two of them with regional extent, and one local, connected with the marginal zone of the Pomerania Phase). This stratigraphic subdivision was formalized. Some tills of the Szczecin region indicate features which are correlative with till horizons in western and central Poland. The age of other tills has been established in relation to these index horizons. Glacial palaeotransport was usually from NW to SE during the first stadials of each glaciation, then changed from NE to SW in the middle, and finally to ENE-WSW in the final stadials. There are no interglacial or interstadial deposits near Szczecin, but proglacial sediments have a widespread occurrence, particularly glaciolacustrine series. The latter are quite thick and occur in almost all glacial horizons. Glaciolacustrine deposits were formed mainly during the ice sheet advances. Two regional, buried palaeosurfaces have been documented in the studied area. They were formed during the Mazovian (Holstein) Interglacial (Elsterian/Saalian ice free period) and during the Eemian and early Vistulian. Each of them was formed by different processes, the first one by regional denudation and slow lowering of the surface, and the second one probably also by more intensive and deep fluvial erosion. The sediments from the oldest glaciations (San 1 and San 2) and Vistulian contain admixtures of early Cenozoic material, whereas Middle Polish (Saalian) deposits do not. From this it follows that during the first there were many outcrops of older sediments, exposed due to intensive erosion, whereas the Middle Polish (Saalisan) ice sheets advanced to the area covered by continuous cover of older glacial deposits.

5

Correlation of Pleistocene deposits in the area between the Baltic and Black Sea, Central Europe

Lindner L., Bogutsky A., Gozhik P., Marks L., Łanczont M., Wojtanowicz J.

Geological Quarterly

|

2006

|

Vol. 50, No. 1

195-210

EN

The distribution, age and correlation of Pleistocene sediments (1.806–0.01 Ma) is presented for an about 1200 km long geologic cross-section that extends from the Baltic Sea to the Black Sea and crosses the eastern part of the Polish Vistula drainage basin, the Dniester and Upper Pripyat drainage basins of the Ukraine, and also parts of the Russian Kaliningrad District andMoldova. In the vicinity of Warsaw, the oldest Pleistocene deposits comprise preglacial fluvio-lacustrine sediments of the Otvockian (Eburonian) cooling and Celestynovian (Waalian) warming stages that equate in the south with the Berezan and Kryzhaniv horizons, composed of loessy clays, silts and red-brown palaeosol. Along the cross-section, deposits of 8 main glaciations correlate with a similar number of main loesses (Narevian–Ilyichivsk, Nidanian–Pryazovsk, Sanian 1–Sula, Sanian 2–Tiligul, Liviecian–Orel, Krznanian–Dnieper 1, Odranian–Dnieper 2–Tyasmyn, Vistulian–Valday) that are separated by 7 main intra-loess palaeosols that developed during the main interglacial periods (Augustovian–Shirokino, Małopolanian–Martonosha, Ferdynandovian–Lubny–Solotvin, Mazovian–Zavadivka–Sokal, Zbójnian–Potagaylivka, Lubavian–Lublinian–Kaydaky–Korshiv, Eemian–Pryluky–Horokhiv). The first three interglacials are megainterglacials, which possibly include cool intervals during which ice sheets did not advance beyond Scandinavia. All glaciations and loesses, as well as interglacials and palaeosols that are considered asmain climatostratigraphic units of the Pleistocene of Central Europe, are grouped into climatic cycles and megacycles that correlate with corresponding units of Western Europe.

6

Late Jurassic-earliest Cretaceous evolution of the epicontinental sedimentary basin of southeastern Poland and Western Ukraine

Gutowski J., Popadyuk I. V., Olszewska B.

Geological Quarterly

|

2005

|

Vol. 49, No. 1

31–-44

EN

The following Late Jurassic depositional systems have been recognized in the WUkrainian and SE Polish margin of the East European Platform: shelf slope/basin, open shelf, carbonate ramp, siliciclastic shelf, fluvial/playa, deltaic/swamp, restricted marine/evaporate lagoon. Three depositional megasequences have been identified. Their upper boundaries have been dated by means of targeted stratigraphic studies, compilation of existing data and reinterpretation of stratigraphic correlation concepts respectively as: lower Kimmeridgian divisum/hypselocyclum zones boundary, uppermost upper Kimmeridgian and lower Berriasian. Analysis of thickness and depositional system architecture within themegasequences in six regional cross-sections indicates that depocentre was located in the SW margin of the Mid-Polish Trough during Oxfordian and early Kimmeridgian times and propagated in Tithonian time to the Lviv region. This can be explained by changes in the palaeostress field. Approximately N–S oriented extension during Oxfordian and earliest Kimmeridgian times was replaced by approximately NE–SW oriented extension in Tithonian time. The thickness pattern of the megasequences as well as proximity trends of the system tracts within the sequences clearly coincide with the depocentre propagation.

7

The age of the oldest Scandinavian glaciations in mid-eastern Poland and southwestern Belarus

Lindner L., Marciniak B., Sanko A. F., Khursevich G. K.

Geological Quarterly

|

2001

|

Vol. 45, No 4

373-396

EN

Analysis of type localities of Pleistocene deposits from mid-eastern Poland (Kozi Grzbiet, Łuków, Biała Podlaska and Wilczyn) and southwestern Belarus (Smolarka and Postolovo) has provided a new view on the age, limits and correlation of the oldest Scandinavian glaciations in the area. Integration of palaeontological data with determination of the Brunhes/Matuyama boundary (780 ka) at Kozi Grzbiet and Smolarka suggests that the first glaciation (Narevian) preceded this boundary and had a slightly smaller extent in SW Belarus than hitherto considered. The second glaciation (Nidanian) occurred slightly above or at this palaeomagnetic boundary. In Poland it is the first South Polish Glaciation, a till of which can be traced as far as the Holy Cross Mts. In SW Belarus it is represented by a till to the south of Brest and Bereza, and connected there with the oldest glaciation.

8

The age and geological setting of Pleistocene glacigenic beds around the border between Poland and Belarus

Lindner L., Astapova S.D.

Geological Quarterly

|

2000

|

Vol. 44, Nr 2

187-197

EN

Pleistocene glacigenic sediments around the Polish-Belarussian border are correlated. Tills of the Narevian Glaciation are present in both countries, are those in Poland possibly being order. Within the older South Polish Glaciations (Elsterian) there is no definite evidence of deposits of the Nidanian Glaciation in Belarus, though the younger of these glaciations (Sanian 1 and 2), seem to correspond to the Berezinian Glaciation sensu lato (Yaseldinian and Berezinian sensu stricto). During the older Middle Polish Glaciations (Saalian), comprising two glaciations (Liviecian, Krznanian), the Scandinavian ice sheets occupied Polish territory only. Till of the Odranian + Wartanian Glaciation in Poland is correlated with till of the Dnieperian Glaciation in Belarus. There are similar deposits of the Vistulian Glaciation (Poozerian) in both countries.

9

New palyno-and lithostratigraphic interpretation of the Cenozoic lake sediments in the section Goleń, Mazury Lakeland

Winter H., Lisicki S.

Kwartalnik Geologiczny

|

1998

|

Vol. 42, nr 1

87-98

EN

Three lacustrine series were examined in the section Goleń. History of vegetation and respective climatic changes were presented on the basis of a palynological study. The Upper Miocene and Lower Pliocene sequence was defined at depth 119.10-138.75m. Fragment of pollen succession at depth 35.10-36.92m has been correlated with pollen periods II,III and IV of the Mazovian Interglacial. A new warm unit of the Pleistocene in Poland is represented by pollen succession recorded at depth 50.31-53,21m. Petrographic analysis determined lithotypes of tills within the Quaternary complex. The tills were ascribed to Sanian, Wilgian, Liviecian, Odranian, Wartanian and Vistulian Glaciations. Interglacial lacustrine sediments defined by a palynological study are to be located at two stratigraphic positions alternatively. According to the first one, they can be correlated with the Mazovian Interglacial with the lower series in situ, and the upper being a glacial raft. The warm unit in the stratigraphy of the Quaternary of Poland

PL

W 1981 r. w centralnej części Pojezierza mazurskiego wykonano kartograficzno-badawczy otwór wiertniczy Goleń. Do 1997 r. odwiercono w tym rejonie łącznie 60 otworów kartograficzno-badawczych. W profilach sześciu z nich stwierdzono, na podstawie badań palinologicznych, jeziorne osady interglacjału mazowieckiego. W profilu Goleń metodą analizy pyłkowej przebadano trzy serie osadów jeziornych. Na podstawie wyników analizy pyłkowej scharakteryzowano zbiorowiska roślinne, rozwój roślinności i zmiany klimatu. Spektra pyłkowe najstarszej serii jeziornej z głębokości 119.10-138.75 m charakteryzują różnego typu zbiorowiska leśne i zbiorowiska terenów otwartych. Zbiorowiska leśne reprezentowane są przez lasy mieszane z Pinus, Picea, Sciadopitys, Abies, Tsuga, Sequoia, Betula, Quercus, Carpinus, Castanea, Tilia i Aesculus, lasy łęgowe z Ulmus, Pterocarya, Fraxinus, Liquidanbar i Salix oraz lasy bagienne z przewagą Alnus, Nyssa i przedstawicielami Taxodiaceae-Cupressaceae. Roślinność zbiorowisk otwartych o charakterze stepu jest reprezentowana głównie przez Gramineae, Cruceferae, Chenopodiaceae oraz Artemisia. Pojawia się ona cyklicznie na przemian ze zbiorowiskami leśnymi. Tego typu zmiany uwarunkowane były zmianami klimatu w kierunku klimatu umiarkowanie ciepłego o zróżnicowanej wilgotności. Wiek osadów omawianej serii określono jako najwyższy górny miocen i najniższy dolny pliocen. W serii najmłodszej z głębokości 35.31-36.92m udokumentowano fragment mazowieckiej sukcesji pyłkowej obejmujący okres pyłkowy II,III i IV. Okres pyłkowy II charakteryzuje panowanie lasów świerkowo-olchowych, stopniowo przeobrażających się w lasy jodłowo-grabowe cechujące okres pyłkowy III. W okresie IV zanika grab, a powraca świerk, który stanowi najważniejszy składnik lasów świerkowo-jodłowo-olchowych. Fragment sukcesji pyłowej z osadów z głębokości 50.31-53.21m prezentuje początkowo mieszane lasy świerkowo-olchowe z liczną domieszką sosny, brzozy i wzrastającym udziałem jodły, dębu, graba, leszczyny i cisa oraz ze sporadycznym udziałem Ptecocarya i Juglans. Stopniowo następujące zmiany w składzie lasów cechujące się ekspansją brzozy i wzrostem udziału roślin zielonych wskazują na pogorszenie warunków klimatycznych. Dalsze zmiany w zbiorowiskach leśnych scharakteryzowane są przez wycofywanie się brzozy i formowanie się lasów sosnowo-świerkowych. Fragment sukcesji pyłkowej pochodzącej z głębokości 50.31-53.21m odbiega od innych sukcesji pyłowych. Jest to prawdopodobnie fragment nowej sukcesji pyłkowej o niepewnej randze klimatycznej i palinostratygraficznej, której pozycja stratygraficzna jest określona poprzez nadległe położenie gliny zwałowej i osadów reprezentujących okres pyłkowy II,III i IV interglacjału mazowieckiego. Na Pojezierzu Mrągowskim wyróżniono gliny zwałowe 8 zlodowaceń:narwi, nidy, sanu, wilgi, liwca, odry, warty i wisły, głównie na podstawie analizy składu petrograficznego żwirów (średnica 5-10mm) z glin zwałowych oraz obliczenia procentowej zawartości różnych skał skandynawskich, skał lokalnych i współczynników petrograficznych a także badań palinologicznych osadów interglacjalnych, pobranych z 32 profilów otworów kartograficzno-badawczych. Z rdzenia wiertniczego z profilu Goleń 42 próbki poddano badaniom litologiczno-petrograficznym. Utwory plejstoceńskie tworzą tu kompleksy osadów zlodowaceń: sanu, wilgi, liwca, odry, warty i wisły. Między glinami zwałowymi zlodowacenia wilgi i liwca przewiercono osady jeziorne o grubości 3,2m. Badania palinologiczne wykazały duże podobieństwo tej sukcesji do Szaferowskiego piętra pyłkowego II interglacjału mazowieckiego. W części spągowej starszej gliny zlodowacenia odry stwierdzono mułki jeziorne z muszelkami mięczaków, o grubości prawie 2 m. Badania palinologiczne pozwoliły skorelować tę sukcesję z Szaferowskim piętrem pyłkowym III interglacjału mazowieckiego. Jeśli przyjąć, że obie serie osadów jeziornych należą do interglacjału mazowieckiego, należy górne osady traktować jako leżące w pozycji porwaka, gdyż dolne i górne utwory jeziorne przedziela m.in. glina zwałowa litotypu grubości 5,2 m. W świetle nowych dociekań palinologicznych możliwa jest również inna interpretacja stratygraficzna osadów z profilu Goleń. Młodsze osady interglacjału mazowieckiego leżą in situ, a starsze osady jeziorne należą do ciepłej jednostki o nieznanej do tej pory randze stratygraficznej. W tej wersji należałoby w profilu Goleń określić pozycje gliny zwałowej litotypu jako starszą od interglacjału mazowieckiego.