Walidacja metod analitycznych jest tematem omawianym w każdym podręczniku poruszającym problematykę zapewnienia jakości w laboratorium; poświęcono jej odrębne opracowanie książkowe i artykuły, jest także tematem ogromnej liczby szkoleń i kursów. Powszechnie przyjmuje się, że jest to proces o znaczeniu podstawowym dla laboratoriów wykonujących analizy chemiczne, a metody niepoddane walidacji nie powinny być stosowane.
W praktyce chemicznej spójność pomiarowa jest określana względem odpowiedniego wzorca, a wykazanie spójności pomiarowej otrzymanego wyniku wymaga przeprowadzenia każdorazowo porównania wartości mierzonej ze znaną wartością odniesienia przypisaną do stosowanego wzorca.
W środowisku chemików analityków coraz powszechniejsza staje się wiedza o organizowanych przez wyspecjalizowane laboratoria i instytucje porównaniach międzylaboratoryjnych (ang. Interlaboratory Comparison - ILC) i testach biegłości (ang. Proficiency Testing - PT).
Zgodnie z ustawą "Prawo o miarach" z dnia 11 maja 2001 r. (Dz. U. Z 2001 r., nr 63, poz. 636) materiały odniesienia - wzorce pehametryczne i wiskozymetryczne - podlegają obowiązkowi wzorcowania, a dowodem ich kontroli metrologicznej jest świadectwo materiału odniesienia.
Niezmiernie ważnym elementem zapewnienia jakości wyników analitycznych jest systematyczny udział laboratoriów w badaniach biegłości prowadzonych przez niezależne instytucje. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie obiektywnych dowodów dotyczących funkcjonowania laboratorium i uzyskiwanej przez nie jakości wyników analitycznych.
Rozwój instrumentalnych technik pomiarowych sprawił, że najbardziej żmudnym i czasochłonnym etapem postępowania analitycznego stało się przygotowanie próbki przed pomiarem.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.