Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Proposal of novel abrasive machining method for preparing the surface of periarticular tissue during orthopaedic surgery of hip joints surface

Zawadzki Paweł, Patalas Adam, Rogala Piotr

Engineering of Biomaterials

|

2021

|

Vol. 24, no. 163

99

2

Wydłużanie kości długich – metody i zastosowanie

Grygier Dominika, Słowiński Jakub, Kowalewski Piotr

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2020

|

Vol. 9, nr 6

458--460

PL

Jednym z głównych przejawów ludzkiej aktywności ruchowej jest lokomocja realizowana jako chód. Jego prawidłowość i stabilna postawa jest pochodną równej długości kończyn dolnych. Badania związane z postawą ciała dzieci prowadzone w latach 50. ubiegłego wieku wskazywały, że ponad 90% dzieci do 13 roku życia miało asymetrię ciała w płaszczyźnie czołowej [1]. Badania z udziałem osób dorosłych wykazują, według różnych źródeł, że nierówność kończyn (ang. limb length discrepancy) (Rys. 1) dotyczy tej populacji w przedziale 40-70% [2-3]. W większości jest to nieznaczna różnica, która kompensowana jest dyskretnymi odchyleniami w budowie anatomicznej w innych regionach ciała. Do skutków znacznej nierówności kończyn zaliczyć można nie tylko ogólne wady postawy, jak skrzywienia kręgosłupa, obniżenie miednicy czy występowanie garbu żebrowego [4]. Wada ta wiąże się także z dolegliwościami bólowymi – ze szczególnym uwzględnieniem odcinka L – S kręgosłupa [5].

3

Zastosowanie technik medycyny nuklearnej w ortopedii

Cegła Paulina, Kostiukow Anna, Pietrasz Katarzyna, Cholewiński Witold

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2019

|

Vol. 8, nr 2

133--139

PL

Główną zaletą obrazowania z zastosowaniem technik medycyny nuklearnej jest możliwość uchwycenia zmian funkcjonalnych, które pojawiają się przed zmianami anatomicznymi. W związku z tym wykorzystanie technik medycyny nuklearnej umożliwia wczesne wykrycie m.in. chorób układu mięśniowo-szkieletowego.

EN

The major advantage of nuclear medicine imaging is that functional changes appear before an anatomical change. Therefore, imaging in nuclear medicine enables the early detection of diseases of the musculoskeletal system.

4

Multifunctionalization of inert ceramic surfaces using in situ cap nucleation

Desante Gaëlle, Labude Norina, Neuss Sabine, Telle Rainer, Schickle Karolina

Engineering of Biomaterials

|

2019

|

Vol. 22, no. 153 spec. iss.

36

5

Design and manufacture of customized medical implants - continued

Elgalal Marcin, Komorowski Piotr, Makowski Krzysztof, Styczyński Andrzej, Ulański Piotr, Kubiak Tomasz, Sawicki Jacek, Domżalski Marcin, Walkowiak Bogdan

Engineering of Biomaterials

|

2019

|

Vol. 22, no. 153 spec. iss.

100

6

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej : numeryczna analiza stabilności

Słowiński J., Kudłacik K., Ziółkowski G.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2018

|

Vol. 7, nr 4

278--280

PL

Złamanie kości udowej to jeden z cięższych i często występujących urazów u osób powyżej 70. roku życia. Złamanie to bywa u osób w starszym wieku przyczyną znacznej niepełnosprawności, pogorszenia komfortu życia, a w niektórych przypadkach nawet śmierci. Tym samym niesie za sobą poważne reperkusje zdrowotne, społeczne i finansowe. Obecnie powszechną metodą stabilizacji złamań przezkrętarzowych kości udowej jest zespolenie za pomocą gwoździa krętarzowego. Stosuje się przy tym wiele wariantów gwoździ wraz z różnymi metodami ich blokowania. Celem przedstawionej analizy była ocena stabilności zespolenia złamania przezkrętarzowego stabilnego kości udowej, zrealizowanego za pomocą gwoździa krętarzowego firmy ChM w dwóch wariantach: ze śrubą szyjkową i pinem derotacyjnym oraz z samą śrubą szyjkową. Motywacją do niniejszych działań było pytanie, jakie pojawia się w pracy klinicznej i które dotyczy faktycznego udziału pinu derotacyjnego w przenoszeniu obciążenia w układzie implant – kość. Analizowane w pracy złamanie przezkrętarzowe – typ I i II wg klasyfikacji Kyle’a to odpowiednio złamanie stabilne bez przemieszczeń i odłamów oraz złamanie stabilne z przemieszczeniem i odłamaniem krętarza mniejszego.

7

Numeryczna analiza stabilizacji złamania kości piszczelowej i strzałkowej

Słowiński J. J., Kudłacik K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2018

|

Vol. 7, nr 3

225--228

PL

Kość piszczelowa jest jedną z najczęściej łamanych w ludzkim organizmie kością długą. Ze względu na jej rolę w codziennej aktywności fizycznej, zapewnienie prawidłowej stabilizacji złamania rzutuje na komfort życia pacjenta. Prawidłowo podjęta rehabilitacja skraca czas powrotu do zdrowia, co z kolei ma ogromne przełożenia społeczne i ekonomiczne. Według powszechnie stosowanej i zaaprobowanej w środowisku ortopedycznym skali AO, złamania analizowane w niniejszej pracy zostały opisane jako typ 43-A1. Uraz ten, zlokalizowany w dystalnym końcu kości poza obszarem powierzchni stawowych, zalicza się do złamań międzystawowych i przynasadowych. Przerwanie ciągłości tkanki kostnej następuje w jednej płaszczyźnie, dzieląc kość na dwie części. W opisywanym przypadku nastąpiło także złamanie kości strzałkowej, które jednak nie stanowi nieodłącznego elementu w tego typu złamaniu. 46-letnia chora trafiła do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z powodu złamania podudzia. Na podstawie diagnostyki radiologicznej rozpoznano złamanie 43-A1 wg klasyfikacji AO (Rys. 1). Złamanie dokonane w wyniku urazu, niemniej jednak jego okoliczności nie są jasne ze względu na stan neurologiczny chorej i utrudniony z nią kontakt. Złamanie poddano leczeniu operacyjnemu – stabilizacja złamania kości piszczelowej przy pomocy płyty kostnej bez stabilizacji złamania kości strzałkowej, co jest jedną z przyjętych technik operacyjnych. Kolejne kontrole w 2 i 4 miesiącu po zabiegu operacyjnym wskazały na destabilizację zespolenia, co było prawdopodobnie związane z pełnym obciążaniem operowanej kończyny. Niestety dalsze losy chorej są nieznane z powodu niezgłaszania się jej do kolejnych kontroli. W ramach analizy zaproponowano 5 wariantów stabilizacji złamania obu kości uwzględniającej różne techniki unieruchomienia odłamów względem siebie.

8

Model stabilizacji złamania kręgu kręgosłupa odcinka szyjnego

Słowiński J. J.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2018

|

Vol. 7, nr 2

116--120

PL

Złamanie trzonu kręgu kręgosłupa stanowi poważny problem natury ortopedycznej ze względu na bliskie sąsiedztwo struktur nerwowych oraz krytyczną rolę w łańcuchu kinematycznym. Z tego powodu jednym ze sposobów odtwarzania uszkodzonej struktury są inwazyjne metody polegające na operacyjnym dojściu do miejsca urazu i wprowadzeniu implantu. Jego dostarczenie powinno pomóc w odtworzeniu anatomicznego ukształtowania struktury kostnej i możliwie wiernie odwzorowaniu utraconej stabilności. Zapewnienie tych biomechanicznych warunków jest krytyczne dla prawidłowego funkcjonowania kręgosłupa i eliminacji ryzyka uszkodzenia struktur nerwowych. Obecnie stosowane metody i techniki operacyjne umożliwiają szeroki dostęp do miejsca przyszłej implantacji i sprzyjają przeprowadzeniu wielu działań dodatkowych, celem których będzie zapewnienie możliwie dobrych warunków pracy zastosowanego systemu stabilizacji. Jedną z metod stabilizacji złamania kręgów w odcinku szyjnym jest tzw. stabilizacja płytkowa. Implantom tego typu, podobnie jak wszystkim innym, stawia się określone wymagania dotyczące ich właściwości fizyko-chemicznych czy biomechanicznych. Z tego względu jednym z decydujących kryteriów jest materiał, z jakiego wykonane są implanty. Jego właściwości będą bezpośrednio rzutowały na możliwości zastosowania oraz bezpieczeństwo i czas eksploatacji.

9

Analiza wpływu stabilizacji złamania kości piszczelowej za pomocą gwoździa śródszpikowego na zrost kostny. Cz. 2

Słowiński J. J., Kudłacik K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2018

|

Vol. 7, nr 1

66--68

PL

Ze względu na niepowodzenie prowadzonego leczenia podjęto decyzję o przeprowadzeniu wstępnej analizy numerycznej prezentowanego przypadku klinicznego z wykorzystaniem metody elementów skończonych. W tym celu opracowano modele numeryczne kości, złamania oraz implantu. Analizie poddano dwa przypadki możliwej stabilizacji – jednopłaszczyznową oraz dwupłaszczyznową. Pierwsze rozwiązanie wykorzystuje otwory implantu w płaszczyźnie czołowej, tak w dalszym, jak i bliższym końcu. W wariancie drugim (wykorzystanym w opisywanym przypadku klinicznym), w części bliższej powtórzono mocowanie z przypadku pierwszego, tj. jednopłaszczyznowe, w części dalszej natomiast wykorzystano jeden otwór w płaszczyźnie czołowej, drugi zaś w płaszczyźnie strzałkowej. Celem prowadzonych prac było wykazanie, czy i jak sposób stabilizacji gwoździa w objętości kości, szczególnie w części dalszej, rzutuje na uzyskanie zrostu kostnego.

10

Analysis of selected roughness parameters describing the degree of surface wear of Weller endoprostheses heads

Cwanek J., Czajkowski A. A.

Problemy Nauk Stosowanych

|

2017

|

T. 7

157--168

EN

Introduction and aims: The results of analysis for surface geometry of Weller endoprosthesis heads removed from the aseptic loosening of artificial hip joint are presented in the paper. A dependence between the values of amplitude parameters and time period of endoprosthesis exploitation are shown in this paper. Moreover the dependence between the various amplitude parameters of analysed heads surface is described in the paper. Material and methods: It was tested the surface of 37 heads of Weller endoprosthesis, which were exploited from 5 to 20 years. Measurements of geometrical structure were realized by using the Rank Taylor Hobson Talyscan 150 apparatus. The scanning region of Weller endoprosthesis heads had the range of 1,5-2,0 mm2 scanning velocity about 5,0 mm/s. Obtained data were saved and analysed by the Talymap 3.0 computing program. Results: The effect of exploitation of Weller endoprosthesis heads refers to decreasing the values of analysed parameters St, Sz, Sa and Sds. That fact means not only the worse work conditions in the wear point “polyethylene cup - head” of Weller endoprosthesis but also early occurring of aseptic loosening in implanted artificial joint. Conclusions: The dependence between the parameters Sds and St, and also between the parameters Sds and Sz showed rather little correlation with decreasing trend [p<0,05]. The relations between the parameters values Sz and St describing the heads surface of Weller endoprosthesis and time period of their exploitation showed some significant decreasing dependence [p<0,001]. From comparison of parameters St, Sz and Sds implies that each pair of analysed parameters has negative directly proportional relation.

PL

Wstęp i cele: W pracy przedstawiono wyniki analizy geometrii powierzchni głów endoprotez Wellera usuniętych z powodu aseptycznego obluzowania sztucznego stawu biodrowego. W pracy przedstawiono zależność między wartościami parametrów amplitudy i czasem eksploatacji endoprotezy. Ponadto opisano zależności między różnymi parametrami amplitudy powierzchni analizowanych głów. Materiał i metody: Testowano powierzchnię 37 głów endoprotez Wellera, które były eksploatowane od 5 do 20 lat. Pomiary struktury geometrycznej zrealizowano za pomocą aparatu Rank Taylor Hobson Talyscan 150. Obszar skanowania głów endoprotez Weller miał zakres 1,5-2,0 mm2 z prędkością skanowania około 5,0 mm/s. Uzyskane dane zostały zapisane i przeanalizowane przez program obliczeniowy Talymap 3.0. Wyniki: Wpływ eksploatacji głów endoprotez Wellera odnosi się do obniżenia wartości analizowanych parametrów St, Sz, Sa i Sds. Fakt ten oznacza nie tylko gorsze warunki pracy w punkcie zużycia „polietylenowa panewka - głowa” endoprotezy Wellera, ale także wczesne pojawienie się aseptycznego obluzowania w wszczepionym sztucznym stawie. Wnioski: Zależność między parametrami Sds i St, a także między parametrami Sds i Sz wykazywała raczej niewielką korelację z tendencją malejącą [p<0,05]. Zależność między wartościami parametrów Sz i St opisującymi powierzchnię główek endoprotezy Wellera a okresem ich eksploatacji wykazała istotną zależność malejącą [p<0,001]. Z porównania parametrów St, Sz i Sds wynika, że każda para analizowanych parametrów ma ujemną wprost proporcjonalną zależność.

11

Analiza wpływu stabilizacji złamania kości piszczelowej za pomocą gwoździa śródszpikowego na zrost kostny. Cz. 1

Kudłacik K., Słowiński J. J.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2017

|

Vol. 6, nr 6

407--408

PL

Kość piszczelowa współuczestnicząca w tworzeniu łańcucha kinematycznego kończyny dolnej jest, ze względu na swoje wyeksponowane położenie, stale narażona na różnego rodzaju urazy, wśród których najpoważniejszym jest złamanie. Przerwanie ciągłości kości w tym rejonie podlega wielu podziałom ze względu na charakter urazu, jego lokalizację i skomplikowanie. Wśród licznych opisów i skal, które różnicują uraz także w tym rejonie szkieletu, jedną z najpowszechniej stosowanych jest skala zaproponowana przez Müllera [1], przyjęta przez stowarzyszenie ortopedyczne AO Foundation jako podstawowa klasyfikacja złamań kości długich. Jednym z poważniejszych powikłań złamań kości długich są zaburzenia zrostu, w tym brak zrostu, który może prowadzić do powstania stawu rzekomego [2]. Tego rodzaju nieprawidłowość zawsze skutkuje znacznym upośledzeniem funkcjonalności kończyny oraz stwarza ryzyko dalszego poważnego uszczerbku na zdrowiu. Spośród ogólnej liczby powikłań zrostu kostnego, największy ich odsetek dotyczy złamań kości piszczelowej. Na liczbę tych złamań wpływa funkcja kości piszczelowej i jej umiejscowienie, ale też znaczny wzrost aktywności współczesnego człowieka (turystyka, sporty ekstremalne) i rozwój motoryzacji, w efekcie czego ilość wypadków wzrosła. W statystyce złamań tej kości należy uwzględnić także uszkodzenia o charakterze zmęczeniowym, powodowane zbyt dużym wysiłkiem fizycznymi powstające nie doraźnie, ale w dłuższym czasie [3].Poza uszkodzeniem samej tkanki kostnej, wpływ na możliwość wystąpienia niepowodzenia leczenia mają także uszkodzenia układu krwionośnego i tkanek miękkich w obszarze złamania [4]. Aktywność tych tkanek i ich występowanie, szczególnie w dalszej części trzonu kości piszczelowej jest niewielka, co znacząco utrudnia skuteczność postępowania terapeutycznego [5].Leczenie tego typu złamania prowadzi się operacyjnie, a obecnym złotym standardem jest osteosynteza śródszpikowa polegająca na implantacji gwoździa śródszpikowego. Wytwarzane obecnie implanty niemal wszystkich producentów posiadają możliwość blokowania go w kości, za pomocą wkrętów kostnych, w wielu płaszczyznach, co często rodzi pytania o wybór właściwego wariantu stabilizacji oraz o to, jak wariant wybrany umożliwia obciążanie kończyny operowanej w trakcie leczenia. Niepowodzenie leczenia złamań kości piszczelowej, zwłaszcza w obrębie trzonu, zależy od wielu czynników. Poza przyczynami obiektywnymi, m.in.: wiek chorego, choroby towarzyszące, przyjmowane leki i jakości tkanki kostnej, decydujące znaczenie w uzyskaniu zrostu kostnego będą miały: sposób stabilizacji złamania, jego realizacja oraz postępowanie pooperacyjne [6].W związku z powyższym podstawowe znaczenie ma właściwy dobór metody do przypadku klinicznego.

12

Indywidualny fotel anatomiczny – nowatorska metoda prewencji wtórnej i trzeciorzędowej u pacjenta z patologią kręgosłupa

Siemianowski P., Dywel P., Andrzejewska A., Mikołajczyk K., Szypielewicz S., Topoliński T.

Aktualne Problemy Biomechaniki

|

2017

|

z. 14

45--50

PL

W niniejszej pracy przedstawiono autorską metodę wytwarzania spersonalizowanej ortezy tułowia: Indywidualny Fotel Anatomiczny. Dyskusji poddano wstępne wyniki badania klinicznego z wykorzystaniem zaproponowanego rozwiązania w aspekcie zwiększonego komfortu pacjenta z deformacją kręgosłupa. Przedstawione dane stanowią punkt odniesienia do dalszych analiz, przede wszystkim nad zasadnością stosowania wspomnianej koncepcji, szczególnie w konfrontacji z powszechnie dostępnymi na rynku, ustandaryzowanymi metodami stabilizacji.

EN

This paper presents an original method of contoured seat fabrication – an Individual Anatomical Seat. The preliminary results were discussed both in terms of increasing patient comfort with spine deformation as well as fabrication process improvements on the basic of first prototypes. This information will be the starting point for further analysis of the proposed solution appropriateness, especially confronted with other commonly used stabilization methods.

13

Właściwości mechaniczne stabilizatorów zewnętrznych "Carboelastofix" z kompozytów polimerowowęglowych do zespalania kości

Ambroziak M., Herman J., Szatkowski P., Chłopek J.

Engineering of Biomaterials

|

2016

|

Vol. 19, no. 137

30--38

PL

Zrost pourazowy kości zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest uzyskanie izoelastycznego zespolenia, którego sztywność będzie zmniejszać się w miarę postępu gojenia, i które umożliwi niewielkie ruchy poosiowe w szczelinie złamania, stymulując tym samym tworzenie kostniny. Zespolenie to powinno eliminować ruchy skrętne i kątowe utrudniające zrost kostny. W artykule opisano badania nad innowacyjnym podejściem do stabilizatorów kości. Zaproponowano dwa stabilizatory węglowe (różniące się kształtem przekroju) zastępujące obecnie stosowanie stabilizatory metalowe, które składały się z płytek węglowych zespolonych razem śrubami do uszkodzonej kości. Zbadano właściwości mechaniczne stabilizatorów. Materiał kompozytowy włókno węglowe-żywica epoksydowa okazał się materiałem, którego sztywność umożliwia mikroruchy w szczelinie złamania w zakresie bezpiecznego zrostu kostnego. Niewątpliwą zaletą stabilizatorów z laminatów węglowych jest ich niska waga oraz estetyczny wygląd. Sztywność tych układów podlega regulacji poprzez odejmowanie płytek węglowych, co pozwala na sterowanie sztywnością zespolenia w funkcji czasu i tym samym stwarza możliwość leczenia czynnościowego. Badania statyczne udowodniły, że mniejszą elastyczność zespolenia wykazuje stabilizator Carboelastofix2 o konstrukcji przestrzennej, natomiast mikroruchy w szczelinie międzyodłamowej występują podczas statycznych badań rozciągania zarówno w stabilizatorze z płytkami namiotowymi, jak i przestrzennymi. Badania mechaniczne obu konstrukcji stabilizatora przeprowadzone w ramach tej pracy wraz badaniami klinicznymi przeprowadzonymi w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu w Warszawie potwierdzają skuteczność leczenia złamań kości z wykorzystaniem konstrukcji stabilizatora Carboelastofix.

EN

Traumatic bone fixation depends on many factors. One of the most important is to achieve izoelastic fusion, which stiffness will decrease with the progress of healing, and which allows small axial movement in the fracture gap, thereby stimulating the formation of callus. This fusion should eliminate torsional and angular movements, which hinder bone fixation. Two composite carbon stabilizers (different cross-sectional shape) replacing currently used metal stabilizers, which consisted of carbon composite plates and screws enabling fixation into the damaged bone were proposed. Mechanical properties of the stabilizers were tested. A composite material consisting of carbon fiber and epoxy resin exhibits stiffness allowing the micro-movements in the gap fracture in terms of safe bone union. An important advantage of the carbon stabilizers is their low weight and aesthetic appearance. The stiffness of the system is regulated by subtracting the carbon plates, thereby controlling the stiffness of fixation as a function of time and thus providing the possibility of functional treatment. Static tests demonstrated that the Carboelastofix2 - stabilizer with spatial structure has lower fusion flexibility, while micro-movements in the gap between bone fragments occur during the static tensile test in both stabilizers – tent-shaped plates and spatial plates. Mechanical tests of both stabilizers presented in this work, including clinical studies conducted in the Chair and Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor System in Warsaw confirm the efficiency of the treatment of bone fractures with the use of Carboelastofix stabilizer.

14

Kliniczne zastosowanie pomiarów ultrasonograficznych

Jędrzejewska M., Węckowski B.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2015

|

Vol. 4, nr 4

203--205

PL

Pomiary wykonywane w ultrasonografii mogą decydować o rozpoczęciu lub niepodejmowaniu leczenia. Istnieje zatem konieczność wykonywania pomiarów na niezależnych fantomach, co zauważyli już Amerykanie, Anglicy oraz kilkanaście towarzystw naukowych z innych państw. Stowarzyszenia zawodowe przygotowały swoje zalecenia do kontroli jakości w ultrasonografii, niestety Polska, na chwilę obecną, jeszcze takich nie opracowała.

15

Selected aspects of magnesium alloys melting technology

Gawlas-Mucha A., Nowosielski R., Babilas R., Guwer A.

Selected Engineering Problems

|

2014

|

nr 5

33--36

EN

Magnesium alloys are new class of biodegradable materials usually called as bioresorbable biomaterials for orthopedic applications. The potential benefits of Mg alloys are the nearer modulus of elasticity to the bone than stainless steel or titanium, biocompatibility and bone-active properties and the elimination of necessity of a second operation to remove the implant body. Two- component Mg-Ca alloy is characterized by a solid solution limit, and creates a stable intermetallic phase Mg2Ca. Studied samples were prepared by melting starting material in an induction furnace in a quartz crucible.The micro chemical analysis of samples using a scanning electron microscope with EDS was performed. Values of the microhardness of materials were compared before and after remelting.

16

On engineering verifications of external and internal fixators for traumatology and orthopaedics

Frydrysek K., Ucen O., Fojtik F., Poruba Z., Theisz G., Sejda F., Michenkova S.

Modelowanie Inżynierskie

|

2014

|

T. 21, nr 52

42--50

EN

In this article the authors draw attention to the possibilities of treatment for complicated bone fractures. They present their own design, laboratory tests and numerical solutions (i.e. strength analyses and reliability assessments) of the various types of internal and external fixators applied in traumatology and orthopaedics (i.e. intended for fractures of limbs, pelvis and calcaneus). The new design of external fixators is based on the development of Ilizarov and other techniques (i.e. shape and weight optimization based on composite materials, application of smart materials, nanotechnology, low x-ray absorption, antibacterial protection, patient comfort, reduction in the duration of surgical treatment, and cost). Similarly, the new intramedullary nail C-NAIL (i.e. an example of an internal fixator) is intended for minimal-invasive fixation of intra articular calcaneal fractures.

17

The ability of S.aureus to form biofilm on the Ti-6Al-7Nb scaffolds produced by Selective Laser Melting and subjected to the different types of surface modifications

Szymczyk P., Junka A., Ziółkowski G., Smutnicka D., Bartoszewicz M., Chlebus E.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2013

|

Vol. 15, no. 1

69--76

EN

The Gram-positive coccus, Staphylococcus aureus, is the leading etiologic agent of limb and life-threatening biofilm-related infections in the patients following the orthopaedic implantations. The aim of the present paper is to estimate the ability of S. aureus to form biofilm on titanium alloy (Ti-6Al-7Nb) scaffolds produced by Selective Laser Melting (SLM) and subjected to the different types of surface modifications, including ultrasonic cleaning and chemical polishing. The results obtained indicate significantly the decreased ability of S.aureus to form biofilm on the surface of scaffolds subjected to the chemical polishing in comparison to the scaffolds cleaned ultrasonically. The data provided can be useful for future applications of the SLM technology in production of Ti-6Al-7Nb medical implants.

18

Zastosowanie elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej do oceny stopu Ti-6Al-4V ELI stosowanego w ortopedii

Pochrząst M., Marciniak J., Walke W., Kaczmarek M., Szewczenko J., Loska S.

Engineering of Biomaterials

|

2011

|

Vol. 14, no. 106-108

149--153

19

Biodegradowalne materiały polimerowe wykorzystywane jako materiały na elementy stabilizujące

Kuciel S., Liber-Kneć A., Kuźniar P.

Engineering of Biomaterials

|

2010

|

Vol. 13, no. 99-101

38--41

PL

W pracy oceniono możliwość wykorzystania nowych biodegradowalnych polimerów pochodzenia naturalnego, jako materiałów do wytwarzania elementów stabilizujących w ortopedii. Oceniono podstawowe właściwości wytrzymałościowe oraz wpływ procesu biodegradacji w roztworze soli fizjologicznej i pryzmie kompostowej na badane właściwości. Próbki wkładano do wrzącej wody i zaginano, w celu oceny podatności polimeru do kształtowania, a także sprawdzano trwałość nadanego kształtu. Spośród badanych polimerów najlepszy do potencjalnego zastosowania na elementy stabilizujące, np. dla małych zwierząt okazał się Bio-Flex F6510.

EN

In this work, possibility of using new biodegradable polymers from renewable resources as materials for stabilization elements in orthopedy was estimated. An influence of biodegradation process in psychological saline and in garden compost on basic mechanical properties was estimated. Specimens were put into boiling water and bended to estimate polymers ability for shaping and also stability of the shape. The best among tested polymers for using as stabilization elements, for instance for small animals, had Bio-Flex F6510.

20

Poly(ε-caprolactone) urethane/calcium carbonate composite porous scaffolds for bone tissue engineering

Ryszkowska J.

Elastomery

|

2010

|

T. 14, nr 1

3-15

EN

Porous biomaterials have proved to be important for bone replacement and regeneration. Many porous polymers, ceramics and polymer-bioceramic composites have been prepared for orthopedic applications. Poly(ε-caprolactone) is commonly used as a soft segment in polyurethanes, known to be biocompatible, slowly hydrolytically and enzymatically degradable. An aliphatic isocyanate and a poly(ε-caprolactone) diol were used for fabrication of polyurethanes to prepare porous scaffolds. Scaffolds made from these polyurethanes were highly elastic, with good biocompatibility, however the process of degradation was too slow and bioactivity was too low. The way of minimizing the problems of porous polyurethane scaffolds could be the usage of a biodegradable polymer/bioactive ceramic composite. In the present work, two types of foam scaffolds were fabricated by the salt leaching/polymer coagulation method. The first type was made from PUR/calcium carbonate composite obtained in a polymerization process, the second type from PUR and calcium carbonate mixed during the process of creating pores. Poly(ε-caprolactone) urethane and the PUR/calcium carbonate composites were synthesized without the use of solvents and catalysts. Introduction of 5% aragonite and calcite into the PUR matrix during polymerization causes a significant increase of the foams stiffness.

PL

Porowate biomateriały pełnią ważną rolę w zastępowaniu i regeneracji kości. Wiele rodzajów porowatych polimerów, ceramiki i kompozytów ceramika-polimer jest wykorzystywanych w ortopedii. Poli(ε-kaprolaktono)diol jest często używany jako segment giętki w syntezie poliuretanów (PUR), jest on biokompatybilny, powoli rozkłada się w wyniku procesów degradacji hydrolitycznej i enzymatycznej. Ten poliol i alifatyczny izocyjanian zostały użyte do wytworzenia porowatych rusztowań do zastosowań ortopedycznych. Rusztowania takie cechuje wysoka elastyczność i dobra biokompatybilność, ale często proces ich degradacji okazuje się zbyt powolny i bioaktywność za niska. Sposobem na wyeliminowanie tego problemu jest zastosowanie kompozytów z biodegradowalnych polimerów i bioaktywnej ceramiki. W przedstawionej pracy metodą koagulacji polimeru z roztworu w połączeniu z wymywaniem soli wytworzono dwa typy porowatych rusztowań. Pierwszy typ kompozytów z PUR i węglanu wapnia uzyskano in situ podczas polimeryzacji, drugi w trakcie procesu kształtowania porów. Poli(ε-kaprolaktono)uretan i kompozyty PUR/węglan wapnia były syntezowane bez użycia rozpuszczalników i katalizatorów. Dodatek do poliuretanu w trakcie polimeryzacji 5% mas. aragonitu lub kalcytu prowadził do wzrostu sztywności otrzymanych pianek.