Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ubezpieczenie cargo w przewozach morskich

Husiatyńska R.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2 (42)

29--37

PL

Celem artykułu jest analiza obowiązujących regulacji w zakresie odpowiedzialności i rozłożenia ryzyka spowodowanego utratą lub uszkodzeniem ładunku podczas transportu morskiego. W artykule omówiono kwestie wyłączeń odpowiedzialności przewoźnika na gruncie Reguł hasko-visbijskich w kontekście uszkodzeń albo zniszczeń towaru powstałych w trakcie transportu morskiego. Artykuł zawiera analizę powszechnie stosowanych klauzul instytucjonalnych w umowach ubezpieczeniowych zawieranych przez ubezpieczycieli. Autorka zwraca uwagę na konieczność nowelizacji przepisów, które dotyczą wyłączeń odpowiedzialności przewoźnika za szkody bądź uszkodzenia ładunków w czasie transportu morskiego. Dawne instytucje prawne służące rozłożeniu ryzyka są przestarzałe i mało efektywne, choć nadal funkcjonują w prawie morskim ze względu na jego tradycjonalizm i uprzywilejowanie grupy armatorów. Patrząc jednak na specyfikę transportu morskiego, zwiększającą się ilość towarów transportowanych drogą morską oraz tendencję wzrostową we współpracy polskich przedsiębiorców z zagranicznymi przewoźnikami, powinna zostać poruszona kwestia zmiany podstawy prawnej dotyczącej tej gałęzi transportu.

EN

The aim of the article is to analyze the applicable regulations regarding liability and risk distribution caused by the loss or damage of cargo during sea transport. The article discusses the issues of exclusion of carrier liability under the Hague-Visbian Rules in the context of damage or destruction of goods created during maritime transport. The article contains an analysis of commonly used institutional clauses in insurance contracts concluded by insurers. The author draws attention to the need to amend the provisions that apply to the exclusion of carrier’s liability for damage or damage to cargo during sea transport. Former legal institutions serving the distribution of risk seem to be outdated and not very effective. These institutions are still functioning in maritime law through its traditionalism and privileging the group of shipowners, and due to the specificity of maritime transport, the increasing amount of goods transported by sea and an upward trend in the cooperation of Polish entrepreneurs with foreign carriers, the issue of changing the legal basis in this transport branch.

2

Proponowane kierunki zmian w zakresie odpowiedzialności przewoźnika za szkody przy przewozie przesyłek w prawie krajowym

Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2 (42)

59--70

PL

Autor wskazuje na nieadekwatność obowiązującej regulacji odpowiedzialności przewoźnika za szkody przy przewozie przesyłek w polskim prawie wewnętrznym i postuluje szereg zmian w tym zakresie. Zmiany powinny dotyczyć m.in. zakresu odpowiedzialności (rezygnacja z siły wyższej jako granicy odpowiedzialności), zasad ciężaru dowodu (rezygnacja z niektórych korzystnych dla przewoźnika domniemań), zasad ustalania odszkodowania (odformalizowanie sposobu ustalania wartości przesyłki), ustalania osób legitymowanych do dochodzenia roszczeń (powrót do zasad ogólnych, według których odszkodowania może żądać ten, którego majątku szkoda dotyczy), wprowadzenia możliwości dochodzenia roszczeń bezpośrednio wobec podwykonawcy, wydłużenia terminów przedawnienia, rezygnacji z obligatoryjnej reklamacji.

EN

The author points out the inadequacy of the regulation of the carrier’s liability for damage to the transport of goods in Polish internal law and postulates a number of changes in this respect. The changes should concern, among others, scope of liability (resignation from force majeure as a limit of liability), principles of burden of proof (resignation from some of the presumptions favorable to the carrier), rules for determining compensation (informalisation of the method of determining the value of the shipment), pointing the persons legitimized to claim (return to general rules, according to which compensation may be claimed by the one whose property suffered damage, introducing the possibility of pursuing claims directly against the subcontractor, extending periods of limitation, resignation from compulsory complaints.

3

Kilka uwag na temat rozwoju umowy przewozu rzeczy oraz konwencji przewozowych

Dąbrowski D.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2 (42)

9--19

PL

Celem niniejszego artykułu jest zwięzłe przedstawienie procesu rozwoju umowy przewozu rzeczy ze wskazaniem na zasadnicze okoliczności, które wpływały na takie, a nie inne ukształtowanie podstawowych praw i obowiązków stron tej umowy. Spojrzenie historyczne pozwala postawić pytania o kierunki dalszej ewolucji umowy przewozu oraz regulujących ją konwencji przewozowych w zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej i technologicznej.

EN

The purpose of this article is to outline briefly the development of the contract of carriage of goods, pointing out the essential circumstances which have influenced the formation of fundamental rights and obligations of the parties to the contract. The historical perspective allows to ask questions about the directions of further evolution of the contract of carriage and the international transport conventions in the a-changing economic and technological reality.

4

Doznanie ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu pasażera a możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez osoby mu najbliższe

Ambrożuk D., Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 2 (42)

85--95

PL

Autorzy rozważają możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidłowych relacji rodzinnych przez osoby najbliższe pasażera, który doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. Możliwość żądania takiego zadośćuczynienia dopuścił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 marca 2018 roku, która zapadła na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powołaniem przepisów o czynach niedozwolonych, które mogą dotyczyć odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podróżnego (wobec braku w prawie wewnętrznym regulacji szczególnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyższego. Wskazują, że istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wyłącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to mieć miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji międzynarodowych i rozporządzeń unijnych, które odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialność kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatność stanowiska Sądu Najwyższego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnętrznym, wzorem konwencji międzynarodowych.

EN

The authors consider the possibility of claiming compensation for the infringement of personal rights in the form of proper family relationships by the persons closest to the passenger who has suffered serious bodily injury. The possibility to demand such compensation was allowed by the Supreme Court in its ruling of 27 March 2018, which was based on the facts not related to the carriage, but with reference to the provisions on tort, which may concern the liability of the carrier for the health of the passenger (in the absence of a special provision in domestic law concerning this liability). The authors are critical of the position of the Supreme Court. They indicate that there is a risk that it may be applied to the liability of the carrier based only on the provisions of the Civil Code (Act of 23.4.1964 – Civil Code, i.e. Journal of Laws of 2018, item 1025) related to tort. In their view, this should not be the case in situations where liability is based on the provisions of international conventions and EU regulations which govern the liability of a carrier for personal injury as a contractual liability. The authors, pointing to the inadequacy of the position of the Supreme Court with regard to the liability of the carrier, call for its regulation in the internal law, as in the case of international conventions.

5

Domniemania wynikające z tak zwanych szczególnych przyczyn zwalniających przewoźnika od odpowiedzialności za szkody w przesyłce

Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2018

|

nr 3 (43)

147--155

PL

W artykule zawarte zostały uwagi dotyczące korzystnych dla przewoźników domniemań związku przyczynowego pomiędzy tak zwanymi szczególnymi przyczynami zwalniającymi od odpowiedzialności a szkodą. Domniemania takie występują w konwencjach międzynarodowych dotyczących transportu kolejowego, samochodowego i żeglugi śródlądowej oraz w niektórych systemach prawa wewnętrznego, w tym w prawie polskim. Autor wyjaśnia istotę omawianych domniemań, wskazując na ich odmienność w stosunku do innych znanych prawu domniemań prawnych. Wyraża przy tym przekonanie, że domniemania te nadmiernie uprzywilejowują przewoźnika, a w praktyce nie zawsze są właściwie rozumiane i stosowane. Stąd postuluje rezygnację z nich w przyszłej regulacji umowy przewozu.

EN

The article deals with the issues of the presumptions regarding the causal link between the so-called special risks and damage, which are favourable for the carriers. Such presumptions can be found in international conventions governing transport by rail, road and inland waterway, and in some systems of domestic law, including Polish law. The author explains the nature of these presumptions, pointing out that they are different from other legal presumptions known to the law. At the same time, he is convinced that these presumptions unduly favour the carrier and that, in practice, they are not always properly understood and applied. He also postulates that they be abandoned in the future regulation of the contract of carriage.

6

Stan techniczny środka transportowego jako przyczyna szkody transportowej

Ambrożuk D., Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2017

|

nr 3 (39)

161--172

PL

Autorzy omawiają zagadnienie możliwości uwolnienia się przewoźnika od odpowiedzialności za szkody spowodowane wadą lub awarią środka transportowego. Analiza przepisów międzynarodowych i krajowych prowadzi do wniosku, że stan pojazdu, jako samoistna przyczyna szkody, objęty jest zakresem odpowiedzialności przewoźnika we wszystkich analizowanych aktach prawnych. Przewoźnik nie może powoływać się na niego, nawet jeśli został spowodowany przez osobę trzecią, niebiorącą udziału w wykonywaniu zobowiązania. Wyjątek zawiera konwencja CMR, która może być interpretowana w taki sposób, że przewoźnik może uwolnić się od odpowiedzialności za wady lub awarie urządzeń chłodniczych zainstalowanych na pojeździe, jeśli udowodni, że przedsięwziął wszelkie obowiązujące go w danych okolicznościach środki związane z wyborem, utrzymaniem i użyciem tych urządzeń oraz że zastosował się do specjalnych, udzielonych mu instrukcji. Przewoźnik każdej gałęzi transportu może się uwolnić od odpowiedzialności, jeśli wykaże, że wada lub awaria pojazdu spowodowane zostały z winy nadawcy.

EN

The authors present the issue of the carrier’s possibility to release himself from the liability for the damage caused by the defect or failure of the means of transport. The analysis of the international and domestic provisions leads to a conclusion that the technical condition of the vehicle, as an independent cause of the damage, is covered by the carrier’s liability in all of the analysed legal acts. The carrier is not allowed to invoke this circumstance, even if it was caused by a third party who is not engaged in the execution of the contract. However, one exception may be found in CMR Convention, which may be interpreted in a way allowing the carrier to exonerate from the liability for defect or failure of the refrigeration equipment installed on the vehicle, if he proves that he took all necessary and applicable measures regarding the choice, maintenance or use of the equipment and that the followed all given instructions. The carrier of each transport sector may release himself from the liability if he proves that the defect or failure of the vehicle was caused by the default of the consignor.

7

Odpowiedzialność za utratę życia i zdrowia podróżnego

Wesołowski K.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2017

|

nr 4 (40)

141--152

PL

Przedmiotem artykułu jest odpowiedzialność przewoźnika w różnych gałęziach transportu z tytułu śmierci, uszkodzenia ciała czy rozstroju zdrowia pasażera. Autor porównuje regulacje zawarte polskich przepisach o czynach niedozwolonych i w konwencjach międzynarodowych mających zastosowanie w poszczególnych gałęziach transportu, także w odniesieniu do znacznej części przewozów krajowych. Postuluje wprowadzenie stosownej regulacji do prawa polskiego, wskazując, że stosowanie w tym zakresie przepisów o czynach niedozwolonych nie zawsze zapewnia właściwą ochronę pasażerom i im bliskim. Wzorcem mogłoby być unormowanie zawarte w CIV. Postuluje wprowadzenie zasady solidarnej odpowiedzialności przewoźnika umownego i przewoźnika faktycznego za szkody spowodowane przez przewoźnika faktycznego oraz możliwość bezpośredniego dochodzenia roszczeń także od przewoźnika faktycznego. W zakresie rodzaju szkód podlegających wynagrodzeniu, wystarczające byłoby odesłanie do przepisów art. 444–447 i 449 k.c. Konieczne jest także wprowadzenie szczególnego terminu przedawnienia roszczeń z tytułu szkód na osobie pasażera.

EN

The article deals with the issue of liability of the carrier for death, personal injury or health disturbance of the passenger in various transport sectors. The Author compares the Polish tort regulations with the international provisions governing particular transport sectors, which are also applied in significant part of domestic carriages. He also proposes to introduce the appropriate regulation to Polish law system, at the same time stressing that the application of the existing tort regulations in many situations does not ensure the sufficient level of protection for the passengers and their relatives. The regulations of CIV conventions may be used as a model. The author also advocates the joint and several liability of the contracting carrier and the performing carrier for the damage caused by the performing carrier, as well as the possibility to pursue the claims directly from the performing carrier. In respect of the amount of the claims the reference to articles 444–447 and 449 of Polish Civil Code would be sufficient. It is also necessary to introduce the regulations regarding the period of limitation for the claims based on the personal injury of the passenger.

8

Koncepcja hipotetycznej umowy jako podstawy odpowiedzialności przewoźnika w konwencjach przewozowych

Wesołowski K., Dąbrowski D.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2017

|

nr 1 (37)

273--283

PL

Celem artykułu jest analiza konstrukcji zastosowanej w Konwencji CMR oraz Regułach rotterdamskich, polegającej na odwołaniu do hipotetycznej umowy przewozu dla określenia właściwego reżimu odpowiedzialności przewoźnika przy przewozie z wykorzystaniem więcej niż jednego środka transportu. Autorzy dochodzą do wniosku, że przepisy posługujące się tą konstrukcją stanowią w istocie swoiste normy kolizyjne. Konieczność zastosowania tak oryginalnej konstrukcji wynika z wielości gałęzi transportu oraz unormowań dotyczących umów przewozu w tych gałęziach, do których następuje odesłanie.

EN

The aim of the article is to analyze the structure used in the CMR Convention and Rotterdam Rules, which involves reference to the hypothetical contract of carriage to determine the proper liability regime of the carrier who uses more than one mode of transport. The authors conclude that the provisions creating this structure are essentially a kind of conflict of law rules. The need for using such an original structure is the effect of the multiplicity of modes of transport and multiplicity of regulations governing the transport contract in these modes of transport.

9

The Multimodal Carrier’s Liability for Non-Localized Loss

Dąbrowski D.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2016

|

nr 4 (36)

203--211

EN

The aim of this article is to determine the proper regime of the carrier’s liability for the loss of goods when the loss cannot be attributed to the specific stage of multimodal carriage. The author points out the situations in which the regime of the carrier’s liability is directly defined by the domestic or international transport law. However there are many situations when finding the proper regime is more difficult. The author is of the opinion that a multimodal carriage contract is of a mixed nature. The methods of ascertaining legal effects of mixed contracts can be helpful in determination of legal effects of a multimodal carriage contract including rules of the carrier’s liability.

PL

Celem artykułu jest określenie właściwego reżimu odpowiedzialności przewoźnika za utratę lub uszkodzenie towaru w sytuacji, w której szkoda nie może być przypisana do konkretnego odcinka przewozu. Autor wskazuje sytuacje, w których reżim odpowiedzialności przewoźnika jest wprost określony przez krajowe lub międzynarodowe prawa przewozowe. Istnieje jednak wiele przypadków, w których odnalezienie właściwego reżimu jest trudniejsze. Autor jest zdania, że umowa przewozu multimodalnego ma charakter mieszany. Przy ustaleniu jej skutków prawnych, w tym reżimu odpowiedzialności przewoźnika, może być więc pomocne odwołanie się do metod ustalenia skutków prawnych umów mieszanych.

10

Odpowiedzialność przewoźnika drogowego za pracowników oraz osoby, do których usług przewoźnik się odwołuje w świetle konwencji CMR

Dąbrowski D.

Zeszyty Naukowe. Problemy Transportu i Logistyki / Uniwersytet Szczeciński

|

2015

|

Nr 30

211--223

PL

W artykule autor wskazuje, że art. 3 CMR regulujący odpowiedzialność przewoźnika za pracowników oraz inne osoby, do których usług przewoźnik się odwołuje, nie zmienia ogólnych zasad odpowiedzialności przewoźnika określonych w art. 17 i n. konwencji CMR. Przepis ten usuwa jednak wątpliwość, co do dopuszczalności korzystania przez przewoźnika z osób trzecich przy wykonywaniu przewozu. Ponadto - w powiązaniu z art. 29 ust. 2 CMR - pozwala przypisać przewoźnikowi zły zamiar lub niedbalstwo zrównane ze złym zamiarem, w sytuacji gdy można je przypisać pracownikowi przewoźnika lub innej osobie, do której usług przewoźnik się odwołał. Dotyczy to wprawdzie takiej sytuacji, w której pracownik lub inna osoba działa "w wykonywaniu swoich funkcji", jednak wyrażenie to należy rozumieć bardzo szeroko. W szczególności kradzież przesyłki przez pracownika przewoźnika lub inną osobę, którą posługuje się przewoźnik, musi być uznana za działanie "w wykonaniu funkcji".

EN

In the article the author points out that Article 3 CMR, which regulates a carrier's liability for his agents and servants and any other persons of whose services he makes use does not change the general principles of the carrier's liability set out in Article 17 and ff. CMR. This provision, however, remove doubt as to the admissibility of the delegation by the carrier any of his duties to a third party. Furthermore - in conjunction with Article 29 (2) - it allows to recognize a carrier as guilty of wilful misconduct or equivalent default if the wilful misconduct or default is committed by the agents or servants of the carrier or by any other persons of whose services he makes use. Although this applies to a situation in which agents or servants or other persons are acting "within the scope of their employment", however this expression must be understood very broadly. In particular theft of the goods by a servant is in the course of servant's employment, because normally it is part of his employment to take care of the goods.

11

Konkurencyjność podstaw dochodzenia roszczeń wobec przewoźnika samochodowego

Wesołowski K.

Zeszyty Naukowe. Problemy Transportu i Logistyki / Uniwersytet Szczeciński

|

2015

|

Nr 29

287--300

PL

Autor rozważa konkurencyjną, do prawa przewozowego, podstawę roszczeń wobec przewoźnika w postaci przepisów o czynach niedozwolonych. Jego zdaniem w polskim prawie wewnętrznym możliwe jest konstruowanie roszczeń przeciw przewoźnikowi na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. Wobec wyraźnego unormowania tzw. zbiegu roszczeń, sam fakt uregulowania przepisami szczególnymi odpowiedzialności przewoźnika w prawie przewozowym nie stanowi przeszkody do dochodzenia roszczeń na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. Inaczej rzecz wygląda w odniesieniu do przewozów międzynarodowych – art. 28 CMR zastrzega bowiem konieczność stosowania wyłączeń i ograniczeń odpowiedzialności przewoźnika także wtedy, gdy roszczenie ma pozaumowny charakter. W praktyce uniemożliwia to stosowanie przepisów o czynach niedozwolonych. Wyjątkowo, gdy szkoda jest spowodowana złym zamiarem lub rażącym niedbalstwem, wyłączenia i ograniczenia odpowiedzialności wynikające z CMR nie mają zastosowania. Wówczas możliwe jest oparcie roszczenia na podstawach deliktowych.

EN

The author considers two competitive basis for liability of road carrier – in contract and tort. In his opinion, according the Polish national law it is possible to claim against the carrier under the provisions of law of torts. The fact that liability of the carrier is regulated by specific provisions in transport law does not preclude liability in tort. Otherwise it looks in place for international operations, where Art. 28 CMR reserves need to use the exclusions and limitations of liability of the carrier even if the claim is non-contractual in nature. In practice, this prevents the application of the provisions of torts. Exceptionally, when the damage is caused by willful misconduct or gross negligence, exclusions and limitations of liability under the CMR do not apply. Then it is possible to base a claim under the provisions of law of torts.

12

Przesłanki wyłączające odpowiedzialność przewoźnika za naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym

Nowakowska A.

Logistyka

|

2015

|

nr 3

5776--5779

PL

Celem artykułu jest przybliżenie regulacji ustawy o transporcie drogowym w zakresie przesłanek wyłączających odpowiedzialność przewoźnika za naruszenie jej przepisów oraz przedstawienie sposobu ich interpretacji w judykaturze. Analiza ustawodawstwa oraz orzecznictwa sądów administracyjnych prowadzi do wniosku, że ustawodawca ustanowił domniemanie odpowiedzialności przewoźnika za naruszenie warunków przewozu drogowego. Ciężar dowodu, że zostały spełnione przesłanki do uwolnienia się od tej odpowiedzialności spoczywa na przewoźniku, a restrykcyjna sądowa wykładnia przepisów powoduje, że jest to utrudnione. Z praktyki wynika, że art. 92b ust. 1 i art. 92c ust. 1 ustawy, regulujące przesłanki wyłączające odpowiedzialność przewoźnika, znajdują zastosowanie jedynie w nielicznych przypadkach.

EN

The aim of the article is to introduce the regulation of the Road Transport Act of 6 September 2001 in terms of the conditions of carrier’s release from liability for its violation and to provide a method of its interpretation used in public administration and administrative courts. The analysis of legislation and court rulings leads to the conclusion that the legislator established a presumption of carrier’s liability. The burden of proof is placed on the carrier, his liability is also independent of his guilt, so he needs to show that there are circumstances allowing not to impose a fine. Restrictive judicial interpretation of law makes it difficult. Practice has shown that art. 92b (1) and art. 92c (1) of the Act are rarely a legal basis of carrier’s release from liability.

13

Prawne aspekty odpowiedzialności przewoźnika za szkodę w transporcie

Matuszewska-Maroń M.

Logistyka

|

2015

|

nr 5

58--60

14

Safety and effectiveness of road cargo transport between Poland and Russia

Lorenc A., Więcek P.

Czasopismo Techniczne. Mechanika

|

2014

|

R. 111, z. 1-M

63--70

EN

This article raises the question of the optimal choice based on time, cost and safety, of road cargo routes between Poland and Russia. The analysis includes twelve routes running through Lithuania, Latvia, Belarus and Ukraine depending on the estimated costs and travel time. To choose the optimal route, AHP method was used. The article also addresses the issues of safety and liability of the carrier.

PL

W niniejszym artykuleł poruszono zagadnienie wyboru optymalnej – ze względu na czas, koszty i bezpieczeństwo – trasy drogowego przewozu ładunków w relacji Polska‒Rosja. Analizie poddano 12 tras przebiegających przez Litwę i Łotwę, Białoruś oraz Ukrainę, w której dokonano kalkulacji kosztów, czasu jazdy. Do wyboru optymalnej trasy zastosowano metodę AHP. W artykule poruszono także zagadnienia bezpieczeństwa i odpowiedzialności przewoźnika.

15

Wyłączenie prawa do ograniczenia wysokości odszkodowania za szkody w prawie przewozowym

Ambrożuk D.

Zeszyty Naukowe. Problemy Transportu i Logistyki / Uniwersytet Szczeciński

|

2010

|

Nr 11

9--30

PL

[...]Podstawową kwestią jest określenie form winy, które powodują zniesienie ograniczeń. Różnice dotyczą także występowania innych niż zawinione w sposób kwalifi kowany zdarzeń powodujących zniesienie ograniczeń, zakresu znoszonych ograniczeń oraz tego, czy wina kwalifi kowana musi być winą własną przewoźnika, czy także jego pracowników, podwładnych i innych osób, którymi się posługuje przy wykonywaniu przewozu. Jeśli chodzi o formy winy powodujące powrót do zasady pełnego odszkodowania, w legislacji międzynarodowej na dobre zwyciężyła idea winy niewybaczalnej. Znajduje ona wyraz praktycznie we wszystkich ostatnio przyjętych konwencjach (z wyjątkiem CMR, który pozostawił kwestię otwartą, odsyłając do prawa wewnętrznego), a także w prawie wewnętrznym, w art. 167 § 4 k.m. i zawartym w Prawie lotniczym odesłaniu do stosownych konwencji międzynarodowych. Na gruncie Prawa przewozowego i kodeksu cywilnego wciąż obowiązuje formuła rażącego niedbalstwa, którą z uwagi na wieloletnią tradycję trudno będzie zastąpić koncepcją winy niewybaczalnej, choć przemawia za tym wiele argumentów. Ramy niniejszego artykułu nie pozwalają jednak na ich przedstawienie.[...]

DE

Gemäß Art. 65 (1) dem polnischen Gesetz aus 15.11.1984 – Beförderungsrechts, haftet der Frachtführer für den Verlust, der Schwund oder für eine Beschädigung der Sendung (des Gutes) zwischen den Zeitpunkt der Übernahme der Sendung (des Gutes) und seiner Ablieferung eintritt, sowie für Überschreitungen der Lieferfrist. Unter dem Vorbehalt Art. 65 (2 und 3) Beförderungsrechts, wenn der Frachtführer von dieser Haftung befreit ist, nach Art. 80 (1) der Höhe der Entschädigung für den Verlust oder für den Schwund und nach Art. 81 (1 und 2) der Höhe der Entschädigung für eine Beschädigung der Sendung ist begrenzt. Wenn aber die Schade durch Vorsatz oder grobe Fahrlässigkeit des Beförderungsunternehmers entstanden ist, der Frachtführer auf diese Begrenzung sich nicht berufen kann. Im Artikel überschreibt die Autorin dieses Problem nicht nur auf dem Beispiel polnische Beförderungsgesetz aber zeigt auch, wie es in verschiedenen internationalen Transportrechtszweige (z.B. im CMR, RU/CIM usw.) aussieht.

16

Znaczenie dokumentu przewozowego przy ustalaniu odpowiedzialności przewoźnika, nadawcy i odbiorcy

Gołębiowska M.

Przegląd Kolejowy

|

1999

|

Nr 7

25-29