Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: nośniki leku

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Badanie kinetyki uwalniania leków z bioceramicznych preparatów implantacyjnych

Mycek B., Szymura-Oleksiak J., Strach B., Zima A., Ślósarczyk A.

Materiały Ceramiczne

2012

T. 64, nr 3

387-392

W niniejszej pracy badano trwałość biomateriałów typu cementowego opartych na fosforanach wapnia w warunkach in vitro w temperaturze 37°C z zastosowaniem buforu fosforanowego o pH 7,4 lub płynu SBF (ang. simulated body fluid). Badane materiały stanowiły α-TCP z dodatkiem 1% roztworu chitozanu w 0,5-procentowym kwasie octowym oraz MgHAp-gips i MgCHAp-gips formowane wodą. Do oceny kinetyki uwalniania wybranych leków: doksycykliny-DOX, cefuroksymu-CFU oraz pentoksyfiliny-PTX, zastosowano α-TCP z dodatkiem roztworu chitozanu, ponieważ materiał ten wykazywał w warunkach eksperymentu największą trwałość. Leki w implantach w kształcie walca zostały rozmieszczone homogenicznie i dzięki temu uwalniały się z dowolnego jego miejsca. Na podstawie stężeń leków oznaczonych po różnych czasach metodą spektrofotometryczną określano mechanizm ich uwalniania z opracowanych nośników ceramicznych. W tym celu zastosowano model Korsenmeyera-Peppasa oraz model Higuchiego. Wyniki badań wykazały, że profil uwalniania leku z badanego biomateriału zależał od rodzaju leku. Najszybciej uwalniała się PTX, a najwolniej DOX. Otrzymane wartości wykładnika dyfuzyjnego n charakteryzującego mechanizm uwalniania leku w modelu Korsenmeyera-Peppasa, były w przypadku PTX oraz CFU równe 0,5, co świadczy o tym, że uwalnianie tych leków zachodziło zgodnie z mechanizmem dyfuzji Ficka. W przypadku DOX wartość tego wykładnika wynosząca 0,7 wskazywała na mechanizm anomalny.

In this work, in vitro stability of cement type ceramic biomaterials was estimated at a temperature of 37 °C using a phosphate buffer of pH 7.4 or SBF (Simulated Body Fluid). The first type of materials consisted of - αTCP mixed with a 1% chitosan solution in 0.5% acetic acid. The second group of potential drug carriers was obtained on the basis of MgHAp-gypsum and MgCHAp-gypsum, using water as a setting liquid. The profile and kinetics of in vitro drugs release (doxycycline-DOX, cefuroxim-CFU and pentoxifylline-PTX) were investigated for α-TCP with the 1% chitosan solution, because this material was the most stable in the experimental conditions. The drugs were distributed homogeneously in the bioceramic implants and released from their whole volume. The aim of the experiment was to determine the mechanism of drugs release from the carriers, applying Korsenmeyer-Peppas or Higuchi model. The results showed that the release profiles depended on the drug used. The highest release rate was observed for PTX and the lowest for DOX. The values of diffusion exponent n, being a factor determining the mechanism of drug release, for PTX and CFU were equal to 0.5, which proved that these medicaments were released according to the Fickian diffusion regime. In the case of DOX, the value of this exponent was equal to 0.7, indicating that the mechanism of DOX release was anomalous.

Badania kinetyki uwalniania leku z implantów bioceramicznych w warunkach in vitro z zastosowaniem modeli matematycznych

Mycek B., Zima A., Szymura-Oleksiak J., Ślósarczyk A., Krupa A.

Engineering of Biomaterials

2008

Vol. 11, no. 76

6--12

W niniejszej pracy badano profil i kinetykę uwalniania leku w warunkach in vitro z tabletek o różnym składzie procentowym mieszaniny αTCP–HAp (98% mas. αTCP – 2% mas. HAp; 94% mas. αTCP – 6% mas. HAp; 90% mas. αTCP – 10% mas. HAp) do medium o pH 7.4 oraz z tabletek o takim samym składzie procentowym mieszaniny αTCP–HAp (98% mas. αTCP – 2% mas. HAp) do medium o różnym pH (5, 7.4, 10). Pentoksyfilina (PTX) – lek przyjęty za modelowy został rozmieszczony homogenicznie w implancie bioceramicznym i uwalniał się z dowolnego jego miejsca. Porowatość całkowita badanych biomateriałów wynosiła około 32-38%. Przeprowadzony eksperyment miał również na celu określenie mechanizmu uwalniania PTX z badanych nośników z zastosowaniem modelu Korsenmeyera – Peppasa oraz opis tego procesu za pomocą modelu Higuchiego. Wyniki badań wykazały, że im większy był udział procentowy proszku hydroksyapatytowego w wyjściowym składzie tabletek, tym szybciej zachodziło uwalnianie PTX. Najszybciej lek ten uwalniał się z tabletek αTCP-HAp do medium o pH 5, natomiast najwolniej do środowiska o pH 10. Korzystając z modelu Korsenmeyera – Peppasa określono dla badanych nośników mechanizm uwalniania badanego leku. Otrzymane wartości wykładnika dyfuzyjnego n (charakteryzującego mechanizm uwalniania leku), były równe lub większe od 1, co świadczy o tym, że uwalnianie PTX zachodziło zgodnie z mechanizmem zerowego lub super zerowego rzędu. Na podstawie modelu Higuchiego wyznaczono stałe szybkości uwalniania PTX. Z praktycznego punktu widzenia stała szybkość uwalniania substancji leczniczej utrzymująca się przez dłuższy okres czasu jest pożądana w długotrwałej farmakoterapii.

In the work, profile and kinetics of in vitro drug release from the tablets composed of αTCP–HAp mixtures containing various amounts of constituents (98 wt. % αTCP – 2 wt.% HAp; 94 wt.% αTCP – 6 wt.% HAp; 90 wt.% αTCP – 10 wt.% HAp) to the medium of pH = 7.4 as well as from the tablets with constant amounts of αTCP and HAp (98 wt % αTCP – 2 wt % HAp) to the media of different pH values (5, 7.4, 10) were studied. Pentoxifylline (PTX), a model drug in the investigations, was distributed homogeneously in the bioceramic implants and released from the whole of their volume. Total porosity of the materials studied was in the range of 32-38%. The aim of the experiment was also to determine the mechanism of PTX release from the carriers using Korsenmeyer – Peppas model as well as to describe this process by Higuchi model. The results showed that the rate of PTX release grew as the proportion of hydroxyapatite powder in the materials increased. The drug release from αTCP-HAp tablets was the fastest into the medium of pH=5 and the slowest into that of pH=10. Using Korsenmeyer – Peppas model the mechanism of the drug release was determined. The values of diffusion exponent n (factor determining the mechanism of drug release) were equal to or higher than 1, which proved that PTX was released according to zero-order or super-zero order mechanism. Based on Higuchi model, the rate constants of the process were calculated. From practical point of view, constant rate of drug release over a long time is desired in the long-term therapy.