Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Numeryczna analiza stabilizacji złamania kości piszczelowej i strzałkowej

Słowiński J. J., Kudłacik K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2018

|

Vol. 7, nr 3

225--228

PL

Kość piszczelowa jest jedną z najczęściej łamanych w ludzkim organizmie kością długą. Ze względu na jej rolę w codziennej aktywności fizycznej, zapewnienie prawidłowej stabilizacji złamania rzutuje na komfort życia pacjenta. Prawidłowo podjęta rehabilitacja skraca czas powrotu do zdrowia, co z kolei ma ogromne przełożenia społeczne i ekonomiczne. Według powszechnie stosowanej i zaaprobowanej w środowisku ortopedycznym skali AO, złamania analizowane w niniejszej pracy zostały opisane jako typ 43-A1. Uraz ten, zlokalizowany w dystalnym końcu kości poza obszarem powierzchni stawowych, zalicza się do złamań międzystawowych i przynasadowych. Przerwanie ciągłości tkanki kostnej następuje w jednej płaszczyźnie, dzieląc kość na dwie części. W opisywanym przypadku nastąpiło także złamanie kości strzałkowej, które jednak nie stanowi nieodłącznego elementu w tego typu złamaniu. 46-letnia chora trafiła do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z powodu złamania podudzia. Na podstawie diagnostyki radiologicznej rozpoznano złamanie 43-A1 wg klasyfikacji AO (Rys. 1). Złamanie dokonane w wyniku urazu, niemniej jednak jego okoliczności nie są jasne ze względu na stan neurologiczny chorej i utrudniony z nią kontakt. Złamanie poddano leczeniu operacyjnemu – stabilizacja złamania kości piszczelowej przy pomocy płyty kostnej bez stabilizacji złamania kości strzałkowej, co jest jedną z przyjętych technik operacyjnych. Kolejne kontrole w 2 i 4 miesiącu po zabiegu operacyjnym wskazały na destabilizację zespolenia, co było prawdopodobnie związane z pełnym obciążaniem operowanej kończyny. Niestety dalsze losy chorej są nieznane z powodu niezgłaszania się jej do kolejnych kontroli. W ramach analizy zaproponowano 5 wariantów stabilizacji złamania obu kości uwzględniającej różne techniki unieruchomienia odłamów względem siebie.

2

Predictive geometrical model of the upper extremity of human fibula

Tufegdzic M., Arsic S., Trajanovic M.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2016

|

Vol. 36, no. 1

172--181

EN

Computer assisted preoperative planning in orthopedic surgery, as well as designing and manufacturing of personalized fixators, implants and scaffolds requires a good three-dimensional model of bone(s) of the treated patients. Existing methods that convert the Computer Tomography (CT) images into the polygonal three-dimensional models are time-consuming and inefficient. Therefore, we propose a predictive model that allows quick creation of three-dimensional (3D) surface model of a particular bone by measuring the relevant parameters from an X-ray or CT image. In this paper, we present the process of creating a predictive geometrical model using the case of proximal end of fibula as an example. The predictive model is built by defining the referential geometric entities that correspond to anatomical features, based on which appropriate points, axes, planes and curves are created. Using the method of linear and nonlinear regression with four different parameters, which can be measured from X-ray images or anterior-posterior projection of fibula at CT scans, the equations for X, Y and Z coordinates of the selected 168 points are obtained and their predictive values are calculated. These values are used for creating 3D surface model with the aim of two different methods: using loft function and converting these coordinates into point cloud. These models were compared and verified through analysis of deviations and distances between initial model and predictive models. The resulting 3D model has satisfactory accuracy, and the process of its building is much shorter.

3

Stress analysis in tibia and fibula

Mrozowski J., Awrejcewicz J., Śmiałek R.

Vibrations in Physical Systems

|

2002

|

Vol. 20

230--231