Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: international exhibitions

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Architecture of exhibition buildings as a tool for strengthening the image of countries and nations – digitally modelled planes and forms in the architecture of EXPO 2015 in Milan

Bonenberg A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2015

Y. 112, iss. 8-A

25--31

For nearly 150 years, international exhibitions have been the main venue for presenting cultural, scientific, and technological innovations. The architecture of EXPO 2015 exhibition pavilions is a crucial factor in creating the image of countries during a global event. Digitally modelled spaces with complex geometry and forms are commonly used to highlight the ingenuity and the technological sophistication of the exhibitors. EXPO pavilions, as architectural projects, constitute one of the most vivid examples of “playful” modern architecture – architecture created only for a brief period of time, as if only for “make-believe”, but with a powerful media, image and commercial message.

Od przeszło 150 lat areną prezentacji innowacyjnych osiągnięć kultury, nauki i techniki są wystawy światowe. Architektura pawilonów wystawienniczych EXPO jest istotnym czynnikiem budującym wizerunek kraju pochodzenia podczas wydarzenia o randze globalnej. Użycie cyfrowo kształtowanych powierzchni i brył o złożonej geometrii jest jednym z zabiegów stosowanych w celu podkreślenia innowacyjności i zaawansowania technologicznego wystawców. Pawilony EXPO, jako grupa realizacji stanowią jeden z najbarwniejszych przykładów „gier i zabaw” architektury współczesnej – architektury tworzonej na krótki okres czasu, niejako „na niby” ale z potężnym przekazem medialnym, wizerunkowym i komercyjnym.

Wystawy międzynarodowe i ich wpływ na kształtowanie krajobrazu miast – próba retrospekcji i współczesnej oceny skutków krajobrazowych

Sykta Izabela

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

2014

T. 10, nr 4

5--34

Wystawy międzynarodowe stworzyły szczególne okoliczności sprzyjające realizacji skrajnie oryginalnych i kontrowersyjnie ocenianych obiektów architektonicznych, które z czasem stawały się wyróżniającymi dominantami czy landmarkami w krajobrazie miast – gospodarzy wystaw. Tereny ekspozycyjne, wyposażane w obiekty, w założeniu tymczasowe, rozbierane po zakończeniu wystawy, stały się swoistym poligonem, na którym prezentowano najnowsze wynalazki techniczne, testowano nowe konstrukcje i formy, w sposób nieskrępowany poglądami tradycjonalistów, powszechnie podzielanych gustów i estetycznych przyzwyczajeń, uwarunkowaniami kontekstu krajobrazowego czy obowiązujących przepisów. Niekiedy, mimo zakładanej tymczasowości obiektów wystawowych, nie ulegały one likwidacji, pozostawały na terenach wystawowych na stałe, pełniąc dawne lub nowe funkcje, a przede wszystkim – często w sposób radykalny – zmieniając krajobraz miast. Dokonywało się dzięki nim estetyzowanie doświadczeń architektury, dostrzegano ich oryginalne walory przestrzenne i wizualne. Doceniano również ich nadzwyczajną cechę przyciągania uwagi i generowania nowych atrakcji turystycznych. Oponenci pozostawiania obiektów wystawowych traktowali je jako kłopotliwe dziedzictwo, często podkreślając nachalny nacjonalizm wielu budowli, ich sztuczne otoczenie oraz wskazując na niestosowność i nieprzystawalność nowych dominant do kontekstu krajobrazowego miast historycznych. Analiza współczesnego funkcjonowania terenów i obiektów powystawowych z Londynu, Paryża, Barcelony, Sewilli, Nowego Jorku, Saragossy i innych jest poprzedzona retrospektywnym przywołaniem ducha i czasów organizacji wystaw, z drugiej zaś strony stanowi próbę oceny ich zaplanowanych i nieplanowanych śladów odciśniętych w krajobrazie miast.

International exhibitions have created special circumstances favoring an implementation of extremely original and controversial architectural forms and objects, that in time have become significant dominants or landmarks of the urban landscape of hosting cities. Exhibition grounds, equipped with facilities, in assumption temporary ones, demolished after the end of the exhibition, have become a kind of testing grounds at which the latest technical inventions were presented, new construction and forms were tested, unhindered by views of the traditionalists, commonly shared tastes and aesthetic habits, determinants of landscape context or of existing legislation. Sometimes, despite the presumed temporariness of exhibition facilities, they were not undergoing liquidation, remained at the exhibition areas permanently, performing old or new functions, but moreover – often radically – changing city landscape. Through them there was carried out the process of ‘aestheticsation’ of experiences of architecture, their original spatial and visual qualities were per-ceived. There was appreciated also their extraordinary feature to attract attention and generate new tourist attractions. The opponents of leaving of exhibition objects permanently, treated them as a problematic heritage, often emphasizing an intrusive nationalism of many buildings, their artifi-cial environment and pointing out an inadequacy and incompatibility of the new dominants to landscape context of historical cities. Analysis of contemporary functioning of the post-expo grounds and objects in London, Paris, Barcelona, Seville, New York, Zaragoza and the others is preceded by a retrospective evocation of the spirit and times of exhibitions. From the other side, is an attempt to evaluation of the planned and unplanned marks imprinted in the urban landscape.