Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Hydrochinon. Oznaczanie w powietrzu na stanowiskach pracy

Jeżewska A., Woźnica A.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2014

|

Nr 3 (81)

57--70

PL

W artykule przedstawiono metodę oznaczania hydrochinonu (HQ) w powietrzu na stanowiskach pracy z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) z detektorem diodowym (DAD). Metoda polega na: pobieraniu próbek powietrza zawierającego hydrochinon na rurki wypełnione żelem krzemionkowym z naniesionym kwasem siarkowym, desorpcji acetonitrylem i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Analizę prowadzono w układzie faz odwróconych (faza ruchoma: acetonitryl: woda) z zastosowaniem kolumny Ultra C18. Zakres pomiarowy wynosi 0,1 - 2 mg/m³ przy pobieraniu 20 l powietrza. Granica wykrywalności (LOD) metody wynosi 0,35 µg/m3, natomiast granica oznaczalności (LOQ) 1,04 µg/m3. Opracowaną metodę oznaczania hydrochinonu zapisano w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w Załączniku.

EN

This method describes how to measure hydroquinone (HQ) in workplace air using HPLC with a diode array detector (DAD). Hydroquinone present in a measured volume of air is collected onto a sulfuric acid-treated silica gel tube. Samples are desorbed with acetonitrile. The determination was carried out in the reverse-phase system (mobile phase: acetonitrile: water) using an Ultra C18 column. The measurement range was 0.1 - 2 mg / m3 for a 20-L air sample. Limit of detection (LOD): 0.35 uq/ m3 and limit of quantification (LOQ): 1.04 uq/ m3. The developed method of determining hydroquinone has been recorded as an analytical procedure, which is available in the Appendix.

2

Hydrochinon

Sitarek K.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2008

|

Nr 2 (56)

107--128

PL

Hydrochinon w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym występującym w postaci białych, podłużnych kryształów. Jest stosowany jako czynnik redukujący, składnik wywoływaczy fotograficznych, przeciwutleniacz farb, lakierów, olejów, tworzyw sztucznych, gumy, a także jako czynnik wybielający w przemyśle kosmetycznym. U pracowników narażonych na pary chinonu i pyłu hydrochinonu obserwowano: podrażnienie oczu, nadwrażliwość na światło, łzawienie, uszkodzenie i zmętnienie rogówki. Podrażnienie oczu wskutek narażenia na hydrochinon występowało już po narażeniu na związek o stężeniu 2,25 mg/m3 i wzrastało wraz z wydłużeniem czasu narażenia oraz wzrostem stężenia tej substancji w powietrzu, doprowadzając do zapalenia i przebarwienia rogówki i spojówek. Medialne dawki śmiertelne hydrochinonu wynoszą 720 ÷ 1300 mg/kg masy ciała dla szczurów, 340 ÷ 400 mg/kg m.c. dla myszy, 550 mg/kg m.c. dla świnek oraz 70 mg/kg m.c. dla kotów. Po 13 tygodniach narażenia szczurów na hydrochinon per os w dawkach dziennych: 0; 25; 50; 100; 200 lub 400 mg/kg m. c. stwierdzono u zwierząt – otrzymujących dawkę 400 mg/kg i u niektórych z grupy otrzymującej dawkę 200 mg/kg – drżenie ciała i drgawki. Dawka hydrochinonu na poziomie 400 mg/kg m.c. była letalna dla szczurów. Szczury otrzymujące związek w dawce 200 mg/kg m.c. miały mniejszy przyrost masy ciała, a w badaniach patomorfologicznych stwierdzono u nich stany zapalne i/lub hiperplazję komórek nabłonkowych przedżołądka oraz zmiany histopatologiczne w nerkach U myszy, które narażano per os na hydrochinon w dawkach 25 ÷ 400 mg/kg m.c./dzień przez 13 tygodni, padnięcia zwierząt w grupie otrzymującej dawkę 400 mg/kg m.c. wynosiły 80%, a w grupie otrzymującej dawkę 200 mg/kg m.c. – 10%. U większości zwierząt narażanych na największe dawki związku obserwowano drżenie ciała. Tylko u zwierząt otrzymujących hydrochinon w dawce 400 mg/kg m.c. drżenia przechodziły w drgawki. Padnięcia zwierząt z grup otrzymujących związek w dawkach: 400; 200 lub 100 mg/kg m.c. poprzedzał stan śpiączki. U samców oraz u samic z grup otrzymujących hydrochinon w dawkach: 100 lub 400 mg/kg m.c. stwierdzono większą względną masę wątroby. W badaniach patomorfologicznych ujawniono: owrzodzenie i hyperplazję nabłonka przedżołądka u trzech na dziesięć narażanych samców i u dwóch na dziesięć narażanych samic z grupy otrzymującej dawkę 400 mg/kg m.c. hydrochinonu i u jednej na dziesięć narażanych samic z grupy otrzymującej dawkę 200 mg/kg m.c. Hydrochinon nie był czynnikiem mutagennym dla bakterii Salmonella typhimurium, ale powodował skutki genotoksyczne (indukcję mikrojąder i uszkodzenia DNA). W badaniach działania rakotwórczego hydrochinonu ujawniono pewne dowody świadczące o jego rakotwórczości dla szczurów i myszy (gruczolaki komórek kanalików nerkowych, białaczki monocytarne u szczurów oraz gruczolaki i raki wątrobowo-komórkowe u myszy). Nie ma dowodów działania rakotwórczego hydrochinonu u ludzi. W IARC zaliczono hydrochinon do grupy 3., tj. czynników nieklasyfikowanych pod względem rakotwórczości dla ludzi. Stwierdzono, że związek nie powodował istotnych zaburzeń rozwoju prenatalnego i płodności zwierząt doświadczalnych. Hydrochinon ulega wchłanianiu w przewodzie pokarmowym, a jest wydalany z moczem w postaci siarczanów i glukuronianów. W większości państw przyjęto, że wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) hydrochinonu w powietrzu środowiska pracy wynosi 2 mg/m3. Obowiązująca w Polsce wartość NDS hydrochinonu wynosi 2 mg/m3 (1982 r.), natomiast wartość NDSCh – 4 mg/m3 (1985 r.). Wartości te zostały przyjęte w latach 80. bez opracowania dokumentacji dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego. W Unii Europejskiej nie ustalono normatywów higienicznych dla hydrochinonu. Za podstawę wyliczenia wartości NDS hydrochinonu przyjęto działanie drażniące związku na oczy. Z obserwacji działania drażniącego na oczy człowieka wynika, że hydrochinon o stężeniu 2,25 mg/m3 w powietrzu środowiska pracy może powodować podrażnienie oczu. Krótkotrwałe narażenie na hydrochinon o stężeniu 13,5 mg/m3 oraz długotrwałe narażenie na związek o stężeniach 0,05 - 14,4 mg/m3 nasila jego działanie drażniące, prowadząc do zmian zapalnych i przebarwień rogówki oraz spojówek. Stężenie 2,25 mg/m3 hydrochinonu przyjęto za wartość LOAEL. Po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności zaproponowano przyjęcie stężenia 1 mg/m3 hydrochinonu za wartość NDS i stężenia 2 mg/m3 za wartość NDSCh oraz oznaczanie normatywu literą „A” informującą, że jest to substancja o działaniu uczulającym. Nie ma podstaw do ustalenia wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) hydrochinonu.

EN

Hydroquinone is a white crystalline substance. It has been used in photography as a developer, and a raw material in the rubber industry, a stabilizer in oils, paints and as a chemical intermediate in dyes. LD50 for laboratory animals ranges from 70 to 550 mg/kg. Hydroquinone is negative in mutagenicity tests but it is a clastogenic agent. This chemical is absorbed from the gastrointestinal tract and is eliminated as a sulfate and glucuronide conjugates in the urine. Acute human exposure causes irritation, photophobia, lacrimation and corneal ulceration. The symptoms of acute severe poisoning include tinnitus, nausea, dizziness, increased respiration, pallor, headache and dyspnoea. The Expert Group recommended a MAC of 1.0 mg/m3 and MAC-STEL 2.0 mg/m3 and the “A” – allergic substance – notation.

3

Simultaneous electrochemical detection of hydroquinone and catechol in binary mixtures using poly(cysteine)-modified glassy carbon electrode

Wang L., Huang P., Bai J., Wu X., Wang H., Zhao Y.

Chemia Analityczna

|

2007

|

Vol. 52, No. 1

15-24

EN

A simple and highly selective electrochemical method for simultaneous detection of hydro-quinone and catechoi using a glassy carbon electrode modified with poty(cysleine) has been developed. The modified electrode has shown an excellent electrocatalytical effect on cyclic voltammctric oxidation of hydroquinone and calechol in 0. l mol L"1 acetate buffer solution (pH 5.0). in differentia! pulse voltammograms (DPV), oxidation peak potentials of hydroquinone and catechoi recorded atpoly(cysteinc)-modified electrode in the same solution were separated b\ about 100 mV. At a bare electrode they overlapped giving a single broad peak due to the fouling effect by the oxidation product of hydroquinone and catechoi signal the fouling effect has been achieved by using po!y(cysteine)-modified electrodes. Detection limit of hydroquinone in the presence of 1.0 x10-4 mol L-4 catechoi was 8.0 x 10-7 mol L-1, and detection limit of catechoi in the presence of 1.0 x10-4 mol L-4 hydroquinonewas 1.0 x 10mol L-1. The proposed method has been applied to simultaneous detection of hydroquinone and catechoi in a water sample with simplicity and high selectivity.

PL

Opracowano prostą i wysoko selektywną metodę równoczesnego oznaczania hydrochinonu i katecholu. Do oznaczania użyto elektrody z węgla szklistego zmodyfikowanej policysteiną. Na zmodyfikowanej elektrodzie, w roztworze buforu octanowego o pH 5.0, w przypadku obu analitów. występował silny efekt elcktrokatalityczny. Na różnicowych woltampero-gramach pulsowych potencjały pików analitów różniły się o ok. 100 mV. W przypadku elektrody niernodyfikowanej otrzymywano tylko jeden, szeroki pik. Ewidentnie warstwa policysteiny chroniła powierzchnię elektrody przed zatruciem produktami utlenienia hydrochinonu i katecholu. Granicę wykrywalności hydrochinonu w obecności 1.0 x10-4 katecholu oszacowano na 8.0 x 10-7 mol L-1. Z kolei granica wykrywalności katecholu w obecności 1.0 x 10-4mol L-1 hydrochinonu wynosiła l x 10-6 mol L-1. Nową metodę zastosowano do jednoczesnego oznaczania hydochinonu i katecholu w próbkach wody.

4

Toxicity of Some Phenolic Derivatives : In Vitro Studies

Zapór L.

International Journal of Occupational Safety and Ergonomics

|

2004

|

Vol. 10, No. 4

319--331

EN

Cytotoxicity of 5 phenol derivatives (phenol, catechol, resorcinol, hydroquinone and phloroglucinol) wastested using a mouse 3T3 fibroblast cell line. Its relationships with structural and physicochemical properties were investigated. Linear regression analysis and Pearson’s correlation coefficient were used to characterise the relationship between cytotoxicity (expressed by IC50 values) and physicochemical parameters of compounds or their toxicity in vivo expressed by LD50 values. The studies showed that physicochemical properties of compounds seemed to have less influence on their cytotoxic potency than structural properties. Cytotoxicity of the compounds probably depends on the number of -OH groups and their location in the aromatic ring more than on physicochemical properties of compounds. The best correlation was obtained for IC50 values and LD50 values determined following rabbit skin administration and experimental skin irritation score.

5

Kinetics of Dihydroxyphenols Oxidation by Fenton Reagent

Godala M., Nowicki L.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2002

|

Vol. 9, nr 1

43-53

EN

The oxidation of hydroquinone and catechol by Fenton reagent has been studied. The effect of the initial H2O2, Fe(II), catechol and hydroquinone concentrations on the oxidation rate was determined experimentally. Global kinetic equation for the degradation of hydroquinone and catechol was obtained in the following form: [formula] with: a = 1 for catechol and 0.75 for hydroquinone; b = 1 for catechol and 0.75 for hydroquinone; c = 0.45 for both catechol and hydroquinone.

PL

Przedstawiono wyniki badań nad utlenianiem dihydroksyfenoli (katechol i hydrochinon) odczynnikiem Fentona. Zbadano wpływ początkowego stężenia hydrochinonu i katecholu, nadtlenku wodoru oraz katalizatora - Fe(lI) - na szybkość utleniania. Uzyskano ogólne równanie kinetyczne uwzględniające wpływ powyższych parametrów w postaci: [wzór], gdzie: a = 1 dla katecholu i 0,75 dla hydrochinonu; b = 1 dla katecholu i 0,75 for hydrochinonu; c = 0,45 dla katecholu i hydrochinonu.

6

Immobilized Cu(II) ions as the oxidation catalysts

Owsik I., Kolarz B.

Zeszyty Naukowe. Chemia / Politechnika Śląska

|

2001

|

z. 146

113-116

PL

Katalizatory z immobilizowanymi jonami Cu(II) zostały otrzymane w wyniku modyfikacji grup nitrylowych terpolimeru akrylonitrylu, octanu winylu i diwinylobenzenu za pomocą węglanu aminoguanidyny, a następnie poddane kompleksowaniu jonami miedzi (II). Aktywność katalizatorów badano w modelowej reakcji utleniania hydrochinonu (H2Q) do p-benzochinonu (Q) za pomocą nadtlenku wodoru. Poszukiwano optymalnych warunków, w których po 60 minutach reakcji jako główny produkt utleniania otrzymuje się p-benzochinon. Dla najlepszego katalizatora początkowa szybkość reakcji wzrosła 57 razy w porównaniu z szybkością reakcji prowadzonej bez udziału katalizatora oraz 16 razy w porównaniu z szybkością reakcji prowadzonej w obecności natywnych jonów Cu(II). Utlenianie H2Q przebiegało zgodnie z kinetyką Michaelisa-Mentena.

7

Hydrochinon

Politowicz M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

1998

|

Nr 19

91--95