Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: gaping gores

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Falsification of the Eulerian motions of lithospheric plates

Koziar J.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

2016

nr 466

147--178

Morgan (1968) tested the supposed Eulerian motion of lithospheric plates by calculation on a circuit around the Indian Ocean triple junction. The present analysis performed on a physical model shows that on a non-expanding Earth, the reconstructed Southwest Indian Ocean Ridge fails to close as it should according to the allegedly positive result of Morgan’s test, which is thereby shown to be in error. Wedge-shaped openings, appearing along all arms of the Indian Ocean triple junction during its reconstruction, are examples of Carey’s artifactual “gaping gores” which in general are one of the proofs of the Earth’s expansion. A global plan of plate motions based on the Eulerian principle is impossible and confirms Carey’s Arctic Paradox which is other proof of the expansion of the Earth. Space geodesy testing of expanding Earth is in fact testing of possible expansion of the plate tectonics model, not the real Earth. V-shaped openings between plates, when real, are not of Eulerian origin but are large sphenochasms in Carey’s sense caused by an expanding interior of the Earth.

Morgan (1968) sprawdzał zakładany eulerowski ruch płyt litosfery przez obliczenia wzdłuż obwodu potrójnego połączenia płyt w Oceanie Indyjskim. Z analizy przeprowadzonej przy użyciu fizycznego modelu wynika, że południowo-zachodni grzbiet Oceanu Indyjskiego powinien być konwergentny na nieekspandującej Ziemi i taki powinien być też w teście Morgana, którego wynik jest tym samym błędny. Klinowate rozwarcia pojawiające się na wszystkich ramionach połączenia potrójnego w Oceanie Indyjskim podczas jego rekonstrukcji są artefaktami nazwanymi przez Careya „gaping gores”. Są one jednym z dowodów ekspansji Ziemi. Globalny ruch płyt litosfery, oparty na zasadzie Eulera, jest niemożliwy i potwierdza Paradoks Arktyczny Careya, który jest kolejnym dowodem ekspansji Ziemi. Testowanie przez geodezję satelitarną ekspansji Ziemi jest w rzeczywistości testowaniem możliwej ekspansji modelu tektoniki płyt a nie realnej Ziemi. V-kształtne rozwarcia między płytami nie mają eulerowskiego charakteru, lecz są sfenochazmami Careya, powodowanymi ekspansją wnętrza Ziemi.