Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: ekspansja Ziemi

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Falsification of the Eulerian motions of lithospheric plates

Koziar J.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

2016

nr 466

147--178

Morgan (1968) tested the supposed Eulerian motion of lithospheric plates by calculation on a circuit around the Indian Ocean triple junction. The present analysis performed on a physical model shows that on a non-expanding Earth, the reconstructed Southwest Indian Ocean Ridge fails to close as it should according to the allegedly positive result of Morgan’s test, which is thereby shown to be in error. Wedge-shaped openings, appearing along all arms of the Indian Ocean triple junction during its reconstruction, are examples of Carey’s artifactual “gaping gores” which in general are one of the proofs of the Earth’s expansion. A global plan of plate motions based on the Eulerian principle is impossible and confirms Carey’s Arctic Paradox which is other proof of the expansion of the Earth. Space geodesy testing of expanding Earth is in fact testing of possible expansion of the plate tectonics model, not the real Earth. V-shaped openings between plates, when real, are not of Eulerian origin but are large sphenochasms in Carey’s sense caused by an expanding interior of the Earth.

Morgan (1968) sprawdzał zakładany eulerowski ruch płyt litosfery przez obliczenia wzdłuż obwodu potrójnego połączenia płyt w Oceanie Indyjskim. Z analizy przeprowadzonej przy użyciu fizycznego modelu wynika, że południowo-zachodni grzbiet Oceanu Indyjskiego powinien być konwergentny na nieekspandującej Ziemi i taki powinien być też w teście Morgana, którego wynik jest tym samym błędny. Klinowate rozwarcia pojawiające się na wszystkich ramionach połączenia potrójnego w Oceanie Indyjskim podczas jego rekonstrukcji są artefaktami nazwanymi przez Careya „gaping gores”. Są one jednym z dowodów ekspansji Ziemi. Globalny ruch płyt litosfery, oparty na zasadzie Eulera, jest niemożliwy i potwierdza Paradoks Arktyczny Careya, który jest kolejnym dowodem ekspansji Ziemi. Testowanie przez geodezję satelitarną ekspansji Ziemi jest w rzeczywistości testowaniem możliwej ekspansji modelu tektoniki płyt a nie realnej Ziemi. V-kształtne rozwarcia między płytami nie mają eulerowskiego charakteru, lecz są sfenochazmami Careya, powodowanymi ekspansją wnętrza Ziemi.

Dzieło Alfreda Wegenera a teoria ekspansji Ziemi

Cwojdziński S.

Przegląd Geologiczny

2015

Vol. 63, nr 11

1292--1301

Wegener‘s Pangea comprised all the continents during Permian times, surrounded by the Panthalassa all-ocean, much wider than the recent Pacific. The process of widening of new oceans (Atlantic, Arctic and Indian) during the Pangea breakup should be simultaneous with the shrinking of the pra-Pacific. However, there is much evidence that there are close biogeographic links between continents surrounding the Pacific, and the perimeter of the ocean becomes larger. If the Pacific expands like the other oceans, the Earth expansion is inevitable. The plate-tectonic fundamentals of supercontinent reconstructions refer to the hypothesis of the cyclic evolution of continental plates and to the assumption that plate collisions result in amalgamation of successive supercontinents followed by their break-up. As the result, the term “supercontinental cycle” was introduced. Thus, the Pangea history becomes a sequence of different consecutive Pangeas. Two periods of Precambrian supercontinent amalgamation were distinguished based on the supercontinent cyclicity hypothesis, leading to the formation of Meso-Neoproterozoic Rodinia and the Early Proterozoic Pre-Rodinia supercontinent. Pre-Rodinia, Rodinia and Pangea were strikingly similar to one another. To explain this phenomenon, a process of self-organization of tectonic plates is invoked. On an expanding Earth, there was only one supercontinent – Pangea – composed of continental lithosphere surrounding the planet smaller than the present Earth. The break-up process of the supercontinent occurred only once during Earth‘s history. Earth expansion offers a reasonable solution to the main plate-tectonic paradox that the continents could have been repeatedly separated and returned to the same unique configuration.